Entelektüel açıdan ciddi ancak saygısız, konuşkan, aptalca ve popüler kültür göndermeleriyle dolu çalışmaları onu son otuz yılın Alman tiyatrosunun en önemli güçlerinden biri haline getiren üretken oyun yazarı ve yönetmen René Pollesch, Pazartesi günü Berlin'de hayatını kaybetti. 61 yaşındaydı.
2021'den bu yana sanat yönetmenliğini yaptığı Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz, hiçbir sebep göstermeden ölümünü duyurdu.
Bay Pollesch (POL-esh olarak telaffuz edilir) 200'e yakın oyun yazdı ve bunların neredeyse tamamını kendisi yönetti; çoğunlukla Almanca konuşulan ülkelerin önde gelen tiyatrolarında. Ancak oyunları Stuttgart, Hamburg, Viyana ve Zürih'teki sahneleri aydınlatırken, öncelikle eski Doğu Berlin'de cesur ve kışkırtıcı tiyatro çalışmalarıyla tanınan, kamu tarafından finanse edilen bir tiyatro olan Volksbühne ile ilişkilendirildi.
Bay Pollesch, topluluğun uzun süredir sanat yönetmeni olan Frank Castorf'un 2017 yılında görevden alınmasının yol açtığı yönetim huzursuzluğunun ardından tiyatronun yönetimini devraldı. Bay Pollesch geldiğinde, en üst düzey görevden iki kişi daha gelip gitmişti ve Tiyatro istikrara özlem duyuyordu.
İki buçuk sezonluk yönetmenlik döneminde dokuz özgün oyun sahneledi; bunlardan sekizi bugün tiyatro repertuarında yer alıyor. Son film “Hiçbir Şey Tamam”ın prömiyeri 11 Şubat'ta yapıldı.
Daha önce tiyatronun daha küçük dış mekanı olan Prater'i yönetmiş, hem orada hem de ana binada onlarca yapım sahnelemişti.
Bay Pollesch'in genellikle 90 dakikadan az süren oyunları, genellikle ciddi sosyal ve politik konuları durum komedisi benzeri bir hafiflikle ve Dadaist'in geleneksel mantığa aldırış etmeden ele alıyor. Genellikle post-modern ve post-dramatik olarak tanımlanan benzersiz teatral tarzı, karakterlerden ve olay örgüsünden yoksundu, bunun yerine sözlü taciz ve tuhaf performanslardan yoksundu; bunların hepsini Sophie Rois, Fabian Hinrichs ve Martin Wuttke gibi en sevdiği aktörlerle birlikte geliştirdi. esasen ortak yaratıcılar o oldu.
Yapımlarının çoğu Berlin'de ve başka yerlerde kült statüsüne ulaştı, ancak oyunlarını güvendiği oyuncularla geliştirdiği yoğun işbirliği, diğer yönetmenlerin, büyük ölçüde orijinal oyuncu kadrosundan ve yapımlarından etkilenen çalışmalarını sahnelemesini zorlaştırdı. Eserleri Avrupa çapında, hatta Tokyo ve Brezilya'da görülse de bugüne kadar hiçbir eseri Amerika Birleşik Devletleri'nde sergilenmedi.
2006 yılında Contemporary Theatre Review dergisindeki bir makalesinde akademisyen David Barnett, Bay Pollesch'in bazen söylem tiyatrosu (“söylem tiyatrosu”) olarak anılan çalışmasının Anglo-Amerikan bağlamına kolayca tercüme edilmediğine dikkat çekti. Dr. Barnett, York Üniversitesi'nde tiyatro profesörü.
Eleştirmen Peter Laudenbach Salı günü Münchner Süddeutsche Zeitung'da yaptığı değerlendirmede Bay Pollesch'in “kendi tiyatro biçimini geliştirdiğini” yazdı ve bunu “son derece eğlenceli ve aynı zamanda ileri sosyolojik tartışmalarla eşdeğer” olarak nitelendirdi.
“Oyunculuk ustacaydı, inanılmaz derecede sıradandı, neredeyse her zaman şaşırtıcıydı ve asla sıkıcı değildi” diye ekledi, “en azından Pollesch'in eserlerinde tüm sezon boyunca her dakikadan daha ilginç fikirlerin ortaya çıkması nedeniyle: eğlence ve sofistike eğlenceyle kapitalizm eleştirisi. “Daha iyi bir bulvar tiyatrosunda, tercihen Beach Boys veya Sinatra'nın 'Fly Me to the Moon' müziğiyle.”
René Pollesch, 29 Ekim 1962'de, o zamanlar Batı Almanya'da bulunan Frankfurt yakınlarındaki Friedberg kasabasında doğdu. Babası Romuald bir okul yöneticisiydi; annesi Emmi evi yönetiyordu. Bay Pollesch, babasını ve ablasını geride bırakıyor.
1980'li yıllarda doğduğu yerin yakınındaki Giessen Üniversitesi'nde uygulamalı tiyatro çalışmaları okudu ve yazdığı haftalık oyunları arkadaşlarıyla birlikte sahneye taşıdı.
Mezun olduktan sonra, Almanya'nın güneybatısındaki bir şehir olan Frankenthal'da kısa bir süre kendi tiyatro grubunu yönetti ve ardından Frankfurt'taki Theatre am Turn'da oyun yazarı ve yapımcı olarak çalıştı. 1996 yılında Londra'daki Royal Court Theatre'da çalışma ve eğitim bursu kazandı ve burada oyun yazarları Harold Pinter ve Caryl Churchill'in seminerlerine katıldı.
Kariyerinde bir dönüm noktası, 2001 yılında, 39 yaşındayken Almanya'nın en büyük tiyatro ödüllerinden biri olan Mülheim Dramatist Ödülü'nü, yedi bölümlük bir “tiyatro dizisi” olan “World Wide Web Slums” ile kazandı. Hamburg'daki Alman Tiyatrosu'nda. Mülheim jürisi eserin “umutsuz komedisini” övdü. 2006 yılında ödülü ikinci kez kazandı. Daha yeni bir ödül ise 2019'da Viyana'da verilen Arthur Schnitzler Ödülü'ydü.
Bay Pollesch, 2001 yılı sonunda Volksbühne'nin stüdyo sahnesi olan Prater'i devraldı ve 2007 yılına kadar yönetti. “The City as Prey” ve “Insourcing Home – People in Grotty Hotels” gibi oyunlarda yönetimin yaşamını eleştirdi. küresel kapitalizm. Aynı zamanda tiyatronun ana sahnesinde çalışmalarına devam etti. 2017 yılına kadar toplamda 40'tan fazla Volksbühne yapımını sahneledi.
Bunlardan en popüler olanlardan biri, 2012 yılında Bay Pollesch'in en sevdiği ortaklarından biri olan ve 14 jimnastikçiyle çevrelenmiş acı verici derecede komik ve fiziksel olarak enerjik bir monolog sunan karizmatik bir aktör olan Fabian Hinrichs'in kullandığı “Sevgililerinizi Öldürün!” Sokakları Berladelphia'ydı.
Bay Castorf 2017 yılında görevden alınınca, Volksbühne'den Bay Pollesch de orada çalışmayı bıraktı ve Berlin'deki Deutsches Theatre'da geçici bir yuva buldu. 2020 yılında, o ve Bay Hinrichs, geveze yıldızını bir grup sessiz dansçıyla karşı karşıya getiren başka bir prodüksiyon için Berlin'de 2.000 koltuklu bir revü tiyatrosu sattılar.
“Dünyanın Tamamen Yenilenmesi İmkanına İnanç” gösterisi hem monoton hem de derin varoluşsal düşüncelerle doluydu. heyecan verici bir film müziğine ayarlanmış heyecan verici performansların yanı sıra.
Bay Pollesch'in Haziran 2019'da Volksbühne'nin başına atanması duyurulduğunda, İngilizce olarak “suçtaki kız ve erkek kardeşlerim” olarak adlandırdığı aktörler, koreograflar, sanatçılar ve kostüm tasarımcılarıyla çalışma niyetinin sinyalini verdi.
Ancak tiyatroyu alışılagelmiş şekilde işletmek, alışılagelmiş açılış partileri düzenlemek veya sezon broşürleri yayınlamak gibi bir niyetinin olmadığını belirtti. Onun için önemli olanın “düzgün davranmayan ve kendisinden beklenen her şeyi yapmayan” bir sanat yönetmeni olmak olduğunu söyledi.
Bay Pollesch, 2021 yılında göreve başladığında, dört yıl içinde Volksbühne'yi yöneten dördüncü kişiydi. Pek çok kişi onun bu ünlü radikal evin emektarı olarak onu eski büyüklüğüne kavuşturacağını umuyordu. Kesinlikle tiyatronun istikrarını sağlamasıyla itibar kazandı, ancak Volksbühne'nin daha önce aldığı beğeni gerçekleşmedi.
Sanat yönetmeni olarak yazıp yönettiği ilk yeni oyun, “Bir Perdenin Yükselişi ve Düşüşü ve Aradaki Yaşamı”, Bay Pollesch'in tipik absürt, sınırda takıntılı tarzıyla dört oyuncunun rol aldığı ölçülü bir oda oyunuydu. konuşkan diyalog. üretme dışarı fışkırıyor.
Her ne kadar ölümünde Volksbühne'yi eski görkemine kavuşturmayı henüz başaramamış olsa da, büyük beğeni toplayan koreograf Florentina Holzinger de dahil olmak üzere birçok sanatçıyı eve getirme liyakatini kazanmıştı.
Eleştirmenler ayrıca Bay Pollesch'in 2022'deki ilk sezonundaki son prodüksiyonu “Sizin için iyi mi?”den de genel olarak etkilendiler. (“İyi misin?”), kısmen koronavirüs pandemisine ve Rusya'nın bu yıl Ukrayna'yı işgaline bir yanıt. Bay Hinrichs, Afrikalı ve Bulgar şarkı gruplarının yanı sıra yerel bir breakdans topluluğu tarafından desteklenen ana rolü oynadı. Bazı eleştirmenler çalışmayı Bay Pollesch için forma dönüş olarak gördü.
Sonuna kadar, popüler kültürü, eleştirel teoriyi ve manik performansları kendine özgü bir şekilde harmanlayarak tiyatronun geleneklerini yıkmaya kararlı kaldı.
“Ben diyaloğa inanmıyorum. Ben bir eyleme inanmıyorum. Hikaye anlatıcılığına inanmıyorum. 2007'de Wall Street Journal'a verdiği röportajda “Ben başka bir şeye inanıyorum: iletişime” dedi. “Ben metinleri yorumlamıyorum. Metafor kullanmıyorum. Metinlerimiz çok somut, çok doğrudan. Seyircilerdeki insanlarla iletişim kurmaya çalışıyoruz.”
2021'den bu yana sanat yönetmenliğini yaptığı Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz, hiçbir sebep göstermeden ölümünü duyurdu.
Bay Pollesch (POL-esh olarak telaffuz edilir) 200'e yakın oyun yazdı ve bunların neredeyse tamamını kendisi yönetti; çoğunlukla Almanca konuşulan ülkelerin önde gelen tiyatrolarında. Ancak oyunları Stuttgart, Hamburg, Viyana ve Zürih'teki sahneleri aydınlatırken, öncelikle eski Doğu Berlin'de cesur ve kışkırtıcı tiyatro çalışmalarıyla tanınan, kamu tarafından finanse edilen bir tiyatro olan Volksbühne ile ilişkilendirildi.
Bay Pollesch, topluluğun uzun süredir sanat yönetmeni olan Frank Castorf'un 2017 yılında görevden alınmasının yol açtığı yönetim huzursuzluğunun ardından tiyatronun yönetimini devraldı. Bay Pollesch geldiğinde, en üst düzey görevden iki kişi daha gelip gitmişti ve Tiyatro istikrara özlem duyuyordu.
İki buçuk sezonluk yönetmenlik döneminde dokuz özgün oyun sahneledi; bunlardan sekizi bugün tiyatro repertuarında yer alıyor. Son film “Hiçbir Şey Tamam”ın prömiyeri 11 Şubat'ta yapıldı.
Daha önce tiyatronun daha küçük dış mekanı olan Prater'i yönetmiş, hem orada hem de ana binada onlarca yapım sahnelemişti.
Bay Pollesch'in genellikle 90 dakikadan az süren oyunları, genellikle ciddi sosyal ve politik konuları durum komedisi benzeri bir hafiflikle ve Dadaist'in geleneksel mantığa aldırış etmeden ele alıyor. Genellikle post-modern ve post-dramatik olarak tanımlanan benzersiz teatral tarzı, karakterlerden ve olay örgüsünden yoksundu, bunun yerine sözlü taciz ve tuhaf performanslardan yoksundu; bunların hepsini Sophie Rois, Fabian Hinrichs ve Martin Wuttke gibi en sevdiği aktörlerle birlikte geliştirdi. esasen ortak yaratıcılar o oldu.
Yapımlarının çoğu Berlin'de ve başka yerlerde kült statüsüne ulaştı, ancak oyunlarını güvendiği oyuncularla geliştirdiği yoğun işbirliği, diğer yönetmenlerin, büyük ölçüde orijinal oyuncu kadrosundan ve yapımlarından etkilenen çalışmalarını sahnelemesini zorlaştırdı. Eserleri Avrupa çapında, hatta Tokyo ve Brezilya'da görülse de bugüne kadar hiçbir eseri Amerika Birleşik Devletleri'nde sergilenmedi.
2006 yılında Contemporary Theatre Review dergisindeki bir makalesinde akademisyen David Barnett, Bay Pollesch'in bazen söylem tiyatrosu (“söylem tiyatrosu”) olarak anılan çalışmasının Anglo-Amerikan bağlamına kolayca tercüme edilmediğine dikkat çekti. Dr. Barnett, York Üniversitesi'nde tiyatro profesörü.
Eleştirmen Peter Laudenbach Salı günü Münchner Süddeutsche Zeitung'da yaptığı değerlendirmede Bay Pollesch'in “kendi tiyatro biçimini geliştirdiğini” yazdı ve bunu “son derece eğlenceli ve aynı zamanda ileri sosyolojik tartışmalarla eşdeğer” olarak nitelendirdi.
“Oyunculuk ustacaydı, inanılmaz derecede sıradandı, neredeyse her zaman şaşırtıcıydı ve asla sıkıcı değildi” diye ekledi, “en azından Pollesch'in eserlerinde tüm sezon boyunca her dakikadan daha ilginç fikirlerin ortaya çıkması nedeniyle: eğlence ve sofistike eğlenceyle kapitalizm eleştirisi. “Daha iyi bir bulvar tiyatrosunda, tercihen Beach Boys veya Sinatra'nın 'Fly Me to the Moon' müziğiyle.”
René Pollesch, 29 Ekim 1962'de, o zamanlar Batı Almanya'da bulunan Frankfurt yakınlarındaki Friedberg kasabasında doğdu. Babası Romuald bir okul yöneticisiydi; annesi Emmi evi yönetiyordu. Bay Pollesch, babasını ve ablasını geride bırakıyor.
1980'li yıllarda doğduğu yerin yakınındaki Giessen Üniversitesi'nde uygulamalı tiyatro çalışmaları okudu ve yazdığı haftalık oyunları arkadaşlarıyla birlikte sahneye taşıdı.
Mezun olduktan sonra, Almanya'nın güneybatısındaki bir şehir olan Frankenthal'da kısa bir süre kendi tiyatro grubunu yönetti ve ardından Frankfurt'taki Theatre am Turn'da oyun yazarı ve yapımcı olarak çalıştı. 1996 yılında Londra'daki Royal Court Theatre'da çalışma ve eğitim bursu kazandı ve burada oyun yazarları Harold Pinter ve Caryl Churchill'in seminerlerine katıldı.
Kariyerinde bir dönüm noktası, 2001 yılında, 39 yaşındayken Almanya'nın en büyük tiyatro ödüllerinden biri olan Mülheim Dramatist Ödülü'nü, yedi bölümlük bir “tiyatro dizisi” olan “World Wide Web Slums” ile kazandı. Hamburg'daki Alman Tiyatrosu'nda. Mülheim jürisi eserin “umutsuz komedisini” övdü. 2006 yılında ödülü ikinci kez kazandı. Daha yeni bir ödül ise 2019'da Viyana'da verilen Arthur Schnitzler Ödülü'ydü.
Bay Pollesch, 2001 yılı sonunda Volksbühne'nin stüdyo sahnesi olan Prater'i devraldı ve 2007 yılına kadar yönetti. “The City as Prey” ve “Insourcing Home – People in Grotty Hotels” gibi oyunlarda yönetimin yaşamını eleştirdi. küresel kapitalizm. Aynı zamanda tiyatronun ana sahnesinde çalışmalarına devam etti. 2017 yılına kadar toplamda 40'tan fazla Volksbühne yapımını sahneledi.
Bunlardan en popüler olanlardan biri, 2012 yılında Bay Pollesch'in en sevdiği ortaklarından biri olan ve 14 jimnastikçiyle çevrelenmiş acı verici derecede komik ve fiziksel olarak enerjik bir monolog sunan karizmatik bir aktör olan Fabian Hinrichs'in kullandığı “Sevgililerinizi Öldürün!” Sokakları Berladelphia'ydı.
Bay Castorf 2017 yılında görevden alınınca, Volksbühne'den Bay Pollesch de orada çalışmayı bıraktı ve Berlin'deki Deutsches Theatre'da geçici bir yuva buldu. 2020 yılında, o ve Bay Hinrichs, geveze yıldızını bir grup sessiz dansçıyla karşı karşıya getiren başka bir prodüksiyon için Berlin'de 2.000 koltuklu bir revü tiyatrosu sattılar.
“Dünyanın Tamamen Yenilenmesi İmkanına İnanç” gösterisi hem monoton hem de derin varoluşsal düşüncelerle doluydu. heyecan verici bir film müziğine ayarlanmış heyecan verici performansların yanı sıra.
Bay Pollesch'in Haziran 2019'da Volksbühne'nin başına atanması duyurulduğunda, İngilizce olarak “suçtaki kız ve erkek kardeşlerim” olarak adlandırdığı aktörler, koreograflar, sanatçılar ve kostüm tasarımcılarıyla çalışma niyetinin sinyalini verdi.
Ancak tiyatroyu alışılagelmiş şekilde işletmek, alışılagelmiş açılış partileri düzenlemek veya sezon broşürleri yayınlamak gibi bir niyetinin olmadığını belirtti. Onun için önemli olanın “düzgün davranmayan ve kendisinden beklenen her şeyi yapmayan” bir sanat yönetmeni olmak olduğunu söyledi.
Bay Pollesch, 2021 yılında göreve başladığında, dört yıl içinde Volksbühne'yi yöneten dördüncü kişiydi. Pek çok kişi onun bu ünlü radikal evin emektarı olarak onu eski büyüklüğüne kavuşturacağını umuyordu. Kesinlikle tiyatronun istikrarını sağlamasıyla itibar kazandı, ancak Volksbühne'nin daha önce aldığı beğeni gerçekleşmedi.
Sanat yönetmeni olarak yazıp yönettiği ilk yeni oyun, “Bir Perdenin Yükselişi ve Düşüşü ve Aradaki Yaşamı”, Bay Pollesch'in tipik absürt, sınırda takıntılı tarzıyla dört oyuncunun rol aldığı ölçülü bir oda oyunuydu. konuşkan diyalog. üretme dışarı fışkırıyor.
Her ne kadar ölümünde Volksbühne'yi eski görkemine kavuşturmayı henüz başaramamış olsa da, büyük beğeni toplayan koreograf Florentina Holzinger de dahil olmak üzere birçok sanatçıyı eve getirme liyakatini kazanmıştı.
Eleştirmenler ayrıca Bay Pollesch'in 2022'deki ilk sezonundaki son prodüksiyonu “Sizin için iyi mi?”den de genel olarak etkilendiler. (“İyi misin?”), kısmen koronavirüs pandemisine ve Rusya'nın bu yıl Ukrayna'yı işgaline bir yanıt. Bay Hinrichs, Afrikalı ve Bulgar şarkı gruplarının yanı sıra yerel bir breakdans topluluğu tarafından desteklenen ana rolü oynadı. Bazı eleştirmenler çalışmayı Bay Pollesch için forma dönüş olarak gördü.
Sonuna kadar, popüler kültürü, eleştirel teoriyi ve manik performansları kendine özgü bir şekilde harmanlayarak tiyatronun geleneklerini yıkmaya kararlı kaldı.
“Ben diyaloğa inanmıyorum. Ben bir eyleme inanmıyorum. Hikaye anlatıcılığına inanmıyorum. 2007'de Wall Street Journal'a verdiği röportajda “Ben başka bir şeye inanıyorum: iletişime” dedi. “Ben metinleri yorumlamıyorum. Metafor kullanmıyorum. Metinlerimiz çok somut, çok doğrudan. Seyircilerdeki insanlarla iletişim kurmaya çalışıyoruz.”