Gençken tanıdığım bir adam vardı. Sarışın ve mavi, sahilde popüler olan, bir süperstardan sonra köpek yavrusu çağırdı. İnsanların mülkün kötü şakası içindeki insanlara izin vermesi onu güldürdü: onun için her iki siyah köpek de vardı.
Chisa Hutchinson'ın birçok yeni oyunu “American”, onlarca yıldır ilk kez düşünmemi sağlıyor. Merkezi karakteri Jeff, kendi köpeğini aynı ruhta adlandırdı – ırkçı bir kazadan sonra, köpek yavrusu çağırmak için mahalleye çığlık atmaktan çekinmiyor. Birisi detayın çok abartılı olduğunu düşünürse nefret ederdim. Bu Amerika Birleşik Devletleri'nde değil.
Birincil aşamalar için Jade King Carroll tarafından yönetilen “American”, Sharpsburg, Md'de oynuyor. 2017'de Trump Country ve işçi sınıfı Jeff (Daniel Abeles) ve eşi Michelle (Molly Card) yeni oğullarını eve götürdüğünde Jeff, çocuğa küçük kasabasındaki her sosyal avantaja ibadet etmeye çalışıyor.
Bu, arkadaşı Dylan'dan (Luke Robertson) yerel Beyaz Supremacist Grubuna erişmek için bir daveti kabul etmek anlamına gelirse, Jeff onurlandırılacaktı. Çocukluğundan beri yaşadığı bu yere ait olma hissini güçlendirecekti.
Ancak adaylığı bir yıldız işareti ile geliyor: yüzde 100 beyaz olduğunu kanıtlamak için bir DNA testi yapması gerekiyor. Sonuçlar, teknik olarak deneyimli en iyi arkadaşı Poot (Tobias Segal) doktorların sonuçlarını sona erdirse de alarmı hakkında farklı bir şey söylüyor.
Ve bir grup beyaz ırkçı ortada yaşayan beyaz olmayan bir aileyi keşfettiğinde ne olacağını biliyorlar. Washington Post'un muhabiri Gerald (Victor Williams) gibi, bir başlıkta çerçeveler: “Umutlu beyaz üstünlükçü kendi nefretinin amacıdır.”
Komik ve trajik, trajikomedi olmadan “Amerikan” dramatik bir kategoriye uygun değildir. Vatandaşların bedeninin düşünceli bir palpasyonu olarak, kalıtsal patolojileri, koruyucu refleksleri ve çeşitli rüya saplarını inceliyor.
Bu, ebeveynler ve çocuklar ve ne tür bir ülke olmak istediğimizi bir parça. İyimserliğin nedenleri var – yine de anlama, ilerlemeyi ve onarımları anlama fırsatı. Ama yolda çok önlenebilir ağrı ile.
Jeff ve bitkin Michelle için, ebeveynliğin ilk birkaç haftası kaba. Postpartum depresyonun korkunç kavramasıdır, ancak onları şefkatten daha fazla nasırla tedavi eder. Aynı zamanda eski olan komşusu Alma'ya (olağanüstü bir Andrea Syglowski) bakarken güvenilir bir şekilde sahip olmasına yardımcı olmaz.
Alma'nın Akt II'deki Facebook gönderisi, Gerald'ın Jeff hakkında yazma ilgisini uyandırıyor. Bu, Geralds'ın 20 yaşındaki kızı Chris'i (Amber Reauchean Williams), röportaj için kendisine eşlik edecek bir gazeteci yönlendirdi.
“Konfederasyonlu siyah adamın bölgesine girmene izin verdiğimi mi düşünüyorsun?” Diyor Chris. “Orada bir Klan mitinginiz vardı.”
Hutchinson burada çok şey ele geçiriyor ve birkaç yerde sahip olmak istediği karakterleri atlayacağını hissediyor: Jeff'in belirleyici, beklenmedik bir monologunda Michelle, neden onunla evlendiğini ve Gerald ve Chris arasındaki bir konuşmada inanmakta zorlanacak.
59E59 tiyatrolarında, bölgesel üretim konuşma hissi takdire şayan, aksanlar geniş Maryland “O” tarafından şekillendiriliyor. (Lehçe eğitmeni Deborah Hecht'dir.) Christopher ve Justin Swader kardeşlerin seti titizlikle ayrıntılı. Ama kocası ve arkadaşlarından sonra, doğmuş olsa bile, kirli süpürgelikler için durur muydu? Şüpheliyim. Komut dosyası ayrıca, setin sıkı boyutları göz önüne alındığında daha fazla spoiler söylemek için bir koku alma eylemine sahiptir.
Ancak, çizgi harika ve bebeğin çığlıkları Lindsay Jones tarafından kusursuz hale getirildi. Garip olan, sarılmış çocuğun çok fazla inançsız görsel süspansiyon gerektirmesidir. Açıkça planlamıyor ve gerçek bir çocuk değil.
Dünyaya geldiğimizde hepimiz oluşturulabiliriz. Her etki markasını bırakır.
Amerikan
13 Nisan'a kadar 59e59 tiyatro, Manhattan; PrimaryStagen.org. Süre: 2 saat 15 dakika.
Chisa Hutchinson'ın birçok yeni oyunu “American”, onlarca yıldır ilk kez düşünmemi sağlıyor. Merkezi karakteri Jeff, kendi köpeğini aynı ruhta adlandırdı – ırkçı bir kazadan sonra, köpek yavrusu çağırmak için mahalleye çığlık atmaktan çekinmiyor. Birisi detayın çok abartılı olduğunu düşünürse nefret ederdim. Bu Amerika Birleşik Devletleri'nde değil.
Birincil aşamalar için Jade King Carroll tarafından yönetilen “American”, Sharpsburg, Md'de oynuyor. 2017'de Trump Country ve işçi sınıfı Jeff (Daniel Abeles) ve eşi Michelle (Molly Card) yeni oğullarını eve götürdüğünde Jeff, çocuğa küçük kasabasındaki her sosyal avantaja ibadet etmeye çalışıyor.
Bu, arkadaşı Dylan'dan (Luke Robertson) yerel Beyaz Supremacist Grubuna erişmek için bir daveti kabul etmek anlamına gelirse, Jeff onurlandırılacaktı. Çocukluğundan beri yaşadığı bu yere ait olma hissini güçlendirecekti.
Ancak adaylığı bir yıldız işareti ile geliyor: yüzde 100 beyaz olduğunu kanıtlamak için bir DNA testi yapması gerekiyor. Sonuçlar, teknik olarak deneyimli en iyi arkadaşı Poot (Tobias Segal) doktorların sonuçlarını sona erdirse de alarmı hakkında farklı bir şey söylüyor.
Ve bir grup beyaz ırkçı ortada yaşayan beyaz olmayan bir aileyi keşfettiğinde ne olacağını biliyorlar. Washington Post'un muhabiri Gerald (Victor Williams) gibi, bir başlıkta çerçeveler: “Umutlu beyaz üstünlükçü kendi nefretinin amacıdır.”
Komik ve trajik, trajikomedi olmadan “Amerikan” dramatik bir kategoriye uygun değildir. Vatandaşların bedeninin düşünceli bir palpasyonu olarak, kalıtsal patolojileri, koruyucu refleksleri ve çeşitli rüya saplarını inceliyor.
Bu, ebeveynler ve çocuklar ve ne tür bir ülke olmak istediğimizi bir parça. İyimserliğin nedenleri var – yine de anlama, ilerlemeyi ve onarımları anlama fırsatı. Ama yolda çok önlenebilir ağrı ile.
Jeff ve bitkin Michelle için, ebeveynliğin ilk birkaç haftası kaba. Postpartum depresyonun korkunç kavramasıdır, ancak onları şefkatten daha fazla nasırla tedavi eder. Aynı zamanda eski olan komşusu Alma'ya (olağanüstü bir Andrea Syglowski) bakarken güvenilir bir şekilde sahip olmasına yardımcı olmaz.
Alma'nın Akt II'deki Facebook gönderisi, Gerald'ın Jeff hakkında yazma ilgisini uyandırıyor. Bu, Geralds'ın 20 yaşındaki kızı Chris'i (Amber Reauchean Williams), röportaj için kendisine eşlik edecek bir gazeteci yönlendirdi.
“Konfederasyonlu siyah adamın bölgesine girmene izin verdiğimi mi düşünüyorsun?” Diyor Chris. “Orada bir Klan mitinginiz vardı.”
Hutchinson burada çok şey ele geçiriyor ve birkaç yerde sahip olmak istediği karakterleri atlayacağını hissediyor: Jeff'in belirleyici, beklenmedik bir monologunda Michelle, neden onunla evlendiğini ve Gerald ve Chris arasındaki bir konuşmada inanmakta zorlanacak.
59E59 tiyatrolarında, bölgesel üretim konuşma hissi takdire şayan, aksanlar geniş Maryland “O” tarafından şekillendiriliyor. (Lehçe eğitmeni Deborah Hecht'dir.) Christopher ve Justin Swader kardeşlerin seti titizlikle ayrıntılı. Ama kocası ve arkadaşlarından sonra, doğmuş olsa bile, kirli süpürgelikler için durur muydu? Şüpheliyim. Komut dosyası ayrıca, setin sıkı boyutları göz önüne alındığında daha fazla spoiler söylemek için bir koku alma eylemine sahiptir.
Ancak, çizgi harika ve bebeğin çığlıkları Lindsay Jones tarafından kusursuz hale getirildi. Garip olan, sarılmış çocuğun çok fazla inançsız görsel süspansiyon gerektirmesidir. Açıkça planlamıyor ve gerçek bir çocuk değil.
Dünyaya geldiğimizde hepimiz oluşturulabiliriz. Her etki markasını bırakır.
Amerikan
13 Nisan'a kadar 59e59 tiyatro, Manhattan; PrimaryStagen.org. Süre: 2 saat 15 dakika.