1986 yapımı animasyon filmi An American Tail, at sırtındaki adamlar (ve onlara eşlik eden kediler) 1885’te Rusya’daki köylerini ateşe verdikten sonra anavatanlarından kaçmak zorunda kalan bir fare ailesi olan Mousekewitzes ile başlar. Amerika Birleşik Devletleri’ne gidiyorlar çünkü babam “Amerika’da kedi yok ve sokaklar peynirle kaplı!” diye şarkı söylüyor.
O dönemde bazı eleştirmenler, filmin ailenin Yahudi geçmişini yeterince yansıtmadığını düşünüyordu. Roger Ebert incelemesinde, “Mousekewitzes’in Yahudi olduğunu çok az çocuğun anlayacağından veya umursayacağından” yakınıyordu.
Bu filmin Minneapolis’teki Children’s Theatre Company’deki yeni bir sahne uyarlamasında Mousekewitzes’in geçmişi çok açık. Gösteri, bir menora yanarken Hanukkah için İbranice kutsamayı söylemeleriyle başlar. İki İbranice dua daha okurlar. Kahraman genç Fievel için bir “Bar-Maus-Vah”tan söz ediliyor.
Müzikal ayrıca hikayenin İrlandalı ve İtalyan fare tasvirini güçlendiriyor ve İsveç, Çin ve Karayipler’den fareler ekliyor. Filmdeki İrlandalı bir fare olan kadın başrol, “büyük fındık faresi Frederick” ten alıntı yaparak artık siyah bir faredir. (Kemirgen kelime oyunları boldur.)
Diğer yakın tarihli tarihi diziler gibi, An American Tail de ırksal, etnik veya dini her karakterin özgün tasvirlerine öncelik vermeye çalıştı. Şovun yaratıcıları, Mousekewitzes’in Yahudiliğini daha derinlemesine incelemenin ve Amerikalıların kimliklerinin daha büyük bir bütün halinde bir araya getirilmediğine dair çağdaş anlayışı yansıtmak için diğer grupları dahil etmenin önemli olduğunu hissettiler.
Şovun kitabını yazan ve yaklaşık bir düzine orijinal şarkının sözlerini birlikte yazan Itamar Moses, “Aslında farklı deneyimlerimiz var ve bu bizi farklı şekilde şekillendiriyor” dedi. (Fievel’in Linda Ronstadt ve James Ingram için bir hit haline gelen özlem şarkısı “Somewhere Out There” de dahil olmak üzere bazıları filmden uyarlanmıştır.) “Farklılıklara dayalı bir demokrasi ancak farklılıklarımızı kabul ettiğimizde ve kutladığımızda çalışabilir. ”
Yahudilik ve anti-Semitizm, II. Dünya Savaşı öncesinde Avusturyalı Yahudi bir aileyi konu alan Leopoldstadt; 1915’te Gürcistan’da bir Yahudi’nin linç edilmesinin hikâyesini anlatan “Parade”; ve Just for Us, Queens’teki beyaz milliyetçi toplantılara katılmakla ilgili.
Sanatçılar ve oyun yazarı Talvin Wilks, “An American Tail” için 1880’lerde Manhattan şehir merkezinin sıkışık mahallelerinde yaşayan çeşitli grupları tasvir etmeye çalıştı – çünkü Mousekewitzes oraya geliyor.
Yönetmen Taibi Magar, “1986’da ortaya çıkan hikaye, orada bulunan ve New York City’nin bugünkü haline gelmesinde etkili olan tüm göçmen nüfusunu tam olarak yansıtmıyordu” dedi. “Uyanık olmakla mı ilgili? Evet tabii ki. Ama aynı zamanda daha derin, daha zengin ve daha doğru bir hikaye anlatmakla ilgili.”
Bir American Tail, baş yapımcılarından biri olan Steven Spielberg tarafından tasarlandı ve kahraman, Spielberg’in büyükbabasının adını alıyor. Eritme potası teorisini öven Don Bluth’un yönettiği film, o günün çokkültürlülüğe karşı tavrını somutlaştırdı: göçmen gruplar asimile olmak için bireysel kültürlerini terk edeceklerdi.
Brandeis Üniversitesi’nde Amerikan Yahudi tarihi profesörü Jonathan Krasner, “Fievel’in etnik kökeninin özgüllüğünü fazla vurgulamak istemediler çünkü bence hikayeyi olabildiğince ilişkilendirilebilir ve evrensel tutmak istediler,” dedi.
Filmi sahneye uyarlama kararı, CTC’nin uzun süredir sanat yönetmeni olan Peter C. Brosius ile filmin yapımcısı Universal arasındaki bir konuşmadan geldi. Eski bir bölgesel tiyatro Tony Ödülü sahibi olan CTC’nin düzenli olarak ülke turu yapan şovlar üretmesi zarar vermedi. İlk olarak CTC tarafından üretilen A Year With Frog and Toad, 2003’te Broadway’i vurdu ve üç Tonys’ye aday gösterildi.
CTC şarkı yazarlığı ortakları Michael Mahler ve (CTC müzikali “Diary of a Wimpy Kid”in müziklerini ve sözlerini yazan) Alan Schmuckler’ı Moses (“The Band’s Visit” ile Tony ödüllü) ile bir araya getirdi ve 2018’de bir araya geldiler. hikayeyi geliştirmeye başlamak için ilk kez.
Filmde Fievel, Atlantik’teki tehlikeli yolculukta ailesinden ayrı düşer ve New York’a vardıktan sonra birbiri ardına aksilikler yaşar. Karışık bir fare ekibi, Mott Street Maulers olarak bilinen bir kedi çetesiyle savaşırken, Fievel tarafından yapılan bir plan sayesinde, çok uzaktaki bir tekneye bindirilirler.
Moses, “Bu farklı fare gruplarının, bir araya gelmelerinin neden zor olduğuna dair bakış açılarını anlama ve sebep olarak Fievel’e bakma fırsatı verdi” dedi.
“Kediler neyi temsil ediyor?” diye devam etti Musa. “Rusya’da Kazaklar, İtalya’da Mafya. Amerika’ya gelirler ve kedilerin, emekleri için fareleri sömürme planları vardır.”
Hikayeyi sahnede hayata geçirmek için yaratıcılar, Fievel’in maceralarının olduğu zaman ve yerde yeni yeni ortaya çıkan vodvile yöneldiler. Küçük bir set kurdular ve bazıları çift rol oynayan 20 oyuncu seçtiler. Şirkete 16 şarkıda altı kişilik bir grup eşlik ediyor.
Hem filmde hem de müzikalde kediler yenilir ve Mousekewitze’ler yeniden bir araya gelir. Ancak müzikal, kedilerin var olmadığına dair daha önceki umudun yerini, kedi olsun ya da olmasın, çok yıllık baskı karşısında dayanışma argümanıyla değiştiren, “Kediler Her Zaman Olacak” adlı ağır bir final ekliyor. Minneapolis Star Tribune’deki olumlu bir eleştiriye göre “An American Tail”, “çok da uzak görünmeyen bir geçmişe bir bakış sunuyor.”
Bu bahar provaları sırasında, gösterinin müzik direktörü Andrea Grody, yazarları ve ekibi, daha az ayrıcalıklı atalara yönelik şefkat mesajının son sayıda yankılandığı bir Fısıh sederi için ağırladı.
“Dikkatli olmazsak,” dedi Moses, “atalarımızın neler yaşadığını hatırlamayarak kedi olabiliriz.”
O dönemde bazı eleştirmenler, filmin ailenin Yahudi geçmişini yeterince yansıtmadığını düşünüyordu. Roger Ebert incelemesinde, “Mousekewitzes’in Yahudi olduğunu çok az çocuğun anlayacağından veya umursayacağından” yakınıyordu.
Bu filmin Minneapolis’teki Children’s Theatre Company’deki yeni bir sahne uyarlamasında Mousekewitzes’in geçmişi çok açık. Gösteri, bir menora yanarken Hanukkah için İbranice kutsamayı söylemeleriyle başlar. İki İbranice dua daha okurlar. Kahraman genç Fievel için bir “Bar-Maus-Vah”tan söz ediliyor.
Müzikal ayrıca hikayenin İrlandalı ve İtalyan fare tasvirini güçlendiriyor ve İsveç, Çin ve Karayipler’den fareler ekliyor. Filmdeki İrlandalı bir fare olan kadın başrol, “büyük fındık faresi Frederick” ten alıntı yaparak artık siyah bir faredir. (Kemirgen kelime oyunları boldur.)
Diğer yakın tarihli tarihi diziler gibi, An American Tail de ırksal, etnik veya dini her karakterin özgün tasvirlerine öncelik vermeye çalıştı. Şovun yaratıcıları, Mousekewitzes’in Yahudiliğini daha derinlemesine incelemenin ve Amerikalıların kimliklerinin daha büyük bir bütün halinde bir araya getirilmediğine dair çağdaş anlayışı yansıtmak için diğer grupları dahil etmenin önemli olduğunu hissettiler.
Şovun kitabını yazan ve yaklaşık bir düzine orijinal şarkının sözlerini birlikte yazan Itamar Moses, “Aslında farklı deneyimlerimiz var ve bu bizi farklı şekilde şekillendiriyor” dedi. (Fievel’in Linda Ronstadt ve James Ingram için bir hit haline gelen özlem şarkısı “Somewhere Out There” de dahil olmak üzere bazıları filmden uyarlanmıştır.) “Farklılıklara dayalı bir demokrasi ancak farklılıklarımızı kabul ettiğimizde ve kutladığımızda çalışabilir. ”
Yahudilik ve anti-Semitizm, II. Dünya Savaşı öncesinde Avusturyalı Yahudi bir aileyi konu alan Leopoldstadt; 1915’te Gürcistan’da bir Yahudi’nin linç edilmesinin hikâyesini anlatan “Parade”; ve Just for Us, Queens’teki beyaz milliyetçi toplantılara katılmakla ilgili.
Sanatçılar ve oyun yazarı Talvin Wilks, “An American Tail” için 1880’lerde Manhattan şehir merkezinin sıkışık mahallelerinde yaşayan çeşitli grupları tasvir etmeye çalıştı – çünkü Mousekewitzes oraya geliyor.
Yönetmen Taibi Magar, “1986’da ortaya çıkan hikaye, orada bulunan ve New York City’nin bugünkü haline gelmesinde etkili olan tüm göçmen nüfusunu tam olarak yansıtmıyordu” dedi. “Uyanık olmakla mı ilgili? Evet tabii ki. Ama aynı zamanda daha derin, daha zengin ve daha doğru bir hikaye anlatmakla ilgili.”
Bir American Tail, baş yapımcılarından biri olan Steven Spielberg tarafından tasarlandı ve kahraman, Spielberg’in büyükbabasının adını alıyor. Eritme potası teorisini öven Don Bluth’un yönettiği film, o günün çokkültürlülüğe karşı tavrını somutlaştırdı: göçmen gruplar asimile olmak için bireysel kültürlerini terk edeceklerdi.
Brandeis Üniversitesi’nde Amerikan Yahudi tarihi profesörü Jonathan Krasner, “Fievel’in etnik kökeninin özgüllüğünü fazla vurgulamak istemediler çünkü bence hikayeyi olabildiğince ilişkilendirilebilir ve evrensel tutmak istediler,” dedi.
Filmi sahneye uyarlama kararı, CTC’nin uzun süredir sanat yönetmeni olan Peter C. Brosius ile filmin yapımcısı Universal arasındaki bir konuşmadan geldi. Eski bir bölgesel tiyatro Tony Ödülü sahibi olan CTC’nin düzenli olarak ülke turu yapan şovlar üretmesi zarar vermedi. İlk olarak CTC tarafından üretilen A Year With Frog and Toad, 2003’te Broadway’i vurdu ve üç Tonys’ye aday gösterildi.
CTC şarkı yazarlığı ortakları Michael Mahler ve (CTC müzikali “Diary of a Wimpy Kid”in müziklerini ve sözlerini yazan) Alan Schmuckler’ı Moses (“The Band’s Visit” ile Tony ödüllü) ile bir araya getirdi ve 2018’de bir araya geldiler. hikayeyi geliştirmeye başlamak için ilk kez.
Filmde Fievel, Atlantik’teki tehlikeli yolculukta ailesinden ayrı düşer ve New York’a vardıktan sonra birbiri ardına aksilikler yaşar. Karışık bir fare ekibi, Mott Street Maulers olarak bilinen bir kedi çetesiyle savaşırken, Fievel tarafından yapılan bir plan sayesinde, çok uzaktaki bir tekneye bindirilirler.
Moses, “Bu farklı fare gruplarının, bir araya gelmelerinin neden zor olduğuna dair bakış açılarını anlama ve sebep olarak Fievel’e bakma fırsatı verdi” dedi.
“Kediler neyi temsil ediyor?” diye devam etti Musa. “Rusya’da Kazaklar, İtalya’da Mafya. Amerika’ya gelirler ve kedilerin, emekleri için fareleri sömürme planları vardır.”
Hikayeyi sahnede hayata geçirmek için yaratıcılar, Fievel’in maceralarının olduğu zaman ve yerde yeni yeni ortaya çıkan vodvile yöneldiler. Küçük bir set kurdular ve bazıları çift rol oynayan 20 oyuncu seçtiler. Şirkete 16 şarkıda altı kişilik bir grup eşlik ediyor.
Hem filmde hem de müzikalde kediler yenilir ve Mousekewitze’ler yeniden bir araya gelir. Ancak müzikal, kedilerin var olmadığına dair daha önceki umudun yerini, kedi olsun ya da olmasın, çok yıllık baskı karşısında dayanışma argümanıyla değiştiren, “Kediler Her Zaman Olacak” adlı ağır bir final ekliyor. Minneapolis Star Tribune’deki olumlu bir eleştiriye göre “An American Tail”, “çok da uzak görünmeyen bir geçmişe bir bakış sunuyor.”
Bu bahar provaları sırasında, gösterinin müzik direktörü Andrea Grody, yazarları ve ekibi, daha az ayrıcalıklı atalara yönelik şefkat mesajının son sayıda yankılandığı bir Fısıh sederi için ağırladı.
“Dikkatli olmazsak,” dedi Moses, “atalarımızın neler yaşadığını hatırlamayarak kedi olabiliriz.”