Aktris ve şarkıcı Betty Buckley, Teksas'taki 35 dönümlük çiftliğinde sonunda bir batılı kadın kahramanı canlandırmanın hayalini kuruyor – ideal olarak yakınlarda çekim yapan “Yellowstone” yaratıcısı Taylor Sheridan'ın bir filminde.
76 yaşındaki Buckley geçenlerde bir öğleden sonra gülerek, “Gerçekten onun çiftliğine gitmeyi ve kapıyı çalmayı düşünüyordum” dedi.
Ancak bu hafta, perşembeden cumartesiye Manhattan'da Joe's Pub'da gösterileri için yeni şarkılar ve düzenlemelerle performans sergilemeleri planlanıyor. Uzun bir Kovid hastalığı ve omurgasındaki kompresyon kırıkları da dahil olmak üzere bir buçuk yıllık fiziksel zorlukların ardından konser moduna geri dönmeyi başardı.
1976 yapımı “Carrie” filminin ve 1988'de Broadway'de başarısızlıkla sonuçlanan kült film “Carrie”nin emektarlarından biri olan oyuncu, aynı zamanda Mart ayında vizyona giren korku filmi “Imaginary”de rahatsız edici bir komşu olarak beyazperdeye geri dönüyor. Haziran ayında Tribeca Festivali için planlanan kısa animasyon filmi “The Mayfly”ı yazdı ve anlattı.
“Cats” filmindeki Grizabella rolüyle 1983 Tony Ödülü'nü kazanan ve 1990'larda “Sunset Boulevard” filmindeki Norma Desmond rolüyle ünlü olan Buckley, çiftliğinden görüntülü görüşme yoluyla konuştu. Bunlar o konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
Bu dizi dizileri iyileşirken bir hedef miydi?
Sadece bunu yapabilmek için. [Laughs.] Bu yeni materyali inanılmaz grubumla yapıyorum. Özellikle yaşım ilerledikçe insanlar “Ah, bu şarkıyı söyle”, “Bu şarkıyı söyle” diyorlar ki bu 20'li yaşlarımda, 30'lu yaşlarımda, hatta 40'lı yaşlarımın başında mükemmeldi. Ama şimdi olduğum kişi, 35'imde olduğum kişiden tamamen farklı bir insan. “Memory” şarkısını söyledim. [in concert recently]ve insanlar çok iyiydi. Ama şunu düşündüm: “Aman Tanrım, 41 yıldır bu şarkıyı söylüyorum.” Son zamanlarda söylediğim diğer şarkı da “Sunset Boulevard”dan “As If We Never Said Goodbye” idi. [from] bu sefer hayatımda.
Jamie Lloyd'un “'i var mı sende?Alacakaranlık Bulvarı”?
Henüz değil. Jamie Lloyd'un türbesinde dua ediyorum. James McAvoy'u ziyaret ettim [Lloyd’s] Brooklyn'de “Cyrano”. “Gün Batımı”nı görmek için sabırsızlanıyorum. bence kız [Nicole Scherzinger] harika bir şarkıcıdır. Bu kadar iyi olsa da Jamie Lloyd gibi ileri görüşlü bir yönetmen olaylara farklı bakıyorsa harika! Bakalım ne diyecek.
Kariyeriniz boyunca kadınlar açısından işler nasıl değişti?
Tanrı. İşe başladığım ilk günlerde pek çok “görülen ama duyulmayan” durum vardı. Eskiden şöyle diyen bir menajerim vardı: “Betty Lynn, o bir İngiliz yönetmen. Senin böyle şeyler konuştuğunu duymak istemiyor. Yaklaşık 10 yıl boyunca haftada dört kez analize gittim ve şov dünyasındaki güçlü isimlerden bazılarıyla iletişim kurma becerim açısından bende neyin yanlış olduğunu anlamaya çalıştım.
Senin ve korku türünün nesi var? “Carrie” ile mi başladı?
Evet. Harika bir ilk uzun metrajlı filmdi. Korku filmlerinde hoşuma giden şey, oynamam istenen karakterlerin neyse ki karmaşık olması. Bir aldatmaca ve kişiliğin kamuflajı var. Bu bir oyunculuk mücadelesi.
Filmle karşılaştırıldığında “Carrie” müzikalini nasıl deneyimlediniz?
Bu programda çok eğlendim. Aztek merdivenlerinin tepesine çıktım ve eski balo elbisemle aşağı inip lisedeki sınıf arkadaşlarını katlettikten sonra çok trajik bir duruma düşen Carrie'ye bu ninniyi söylemem gerekiyordu. [Laughs.] Arkamda bu kasap bıçağı vardı. Ona şarkı söylerken onu sırtından bıçaklıyorum ve telekinezisiyle kalbimi durduruyor. Seyirciler bunu sevdi ve gösteri sırasında bana “Betty Buckley, aşağı gel!” dediler. Çılgıncaydı.
“Mayıs Sineği” ile korku filminin tam tersini yaptınız: Mutlu bir kısa film.
Kovid gelmeden hemen önce Café Carlyle'da Judy Collins'i ziyaret ettim. Tüm konser boyunca bu güzel küçük altın yaratık başının üzerinde uçtu. Carlyle'a nasıl geldi? Mayıs sineklerini araştırdım ve belki üç gün yaşadıklarını ve suda doğduklarını öğrendim. [I imagined that] Central Park'taki gölde doğmuş olmalı. Parktaki tüm davul seslerini duyuyor ve dans edebildiğini fark ediyor. Kendi küçük ailesiyle yüzleşiyor ki bu da temelde benim küçük ailemin aynısıydı; Babam sanatçı olarak sahneye çıkmama çok karşıydı. Ve kendisinden bekleneni, yani daha fazla mayıs sineği yetiştirmek yerine, hayatını müzik ve dansa adamaya karar verir.
Sanatsal olarak denemek için can attığın başka bir şey var mı?
Gerçekten iyi bir oyunla Broadway'e dönmek isterim. Müzikaller oldukça zordur. Haftada sekiz kez gelip bu tam eğimli boogie'yi yapmak sanki bilmiyorum. Ama evet, bir oyunun eğlenceli olacağını düşünüyorum.
76 yaşındaki Buckley geçenlerde bir öğleden sonra gülerek, “Gerçekten onun çiftliğine gitmeyi ve kapıyı çalmayı düşünüyordum” dedi.
Ancak bu hafta, perşembeden cumartesiye Manhattan'da Joe's Pub'da gösterileri için yeni şarkılar ve düzenlemelerle performans sergilemeleri planlanıyor. Uzun bir Kovid hastalığı ve omurgasındaki kompresyon kırıkları da dahil olmak üzere bir buçuk yıllık fiziksel zorlukların ardından konser moduna geri dönmeyi başardı.
1976 yapımı “Carrie” filminin ve 1988'de Broadway'de başarısızlıkla sonuçlanan kült film “Carrie”nin emektarlarından biri olan oyuncu, aynı zamanda Mart ayında vizyona giren korku filmi “Imaginary”de rahatsız edici bir komşu olarak beyazperdeye geri dönüyor. Haziran ayında Tribeca Festivali için planlanan kısa animasyon filmi “The Mayfly”ı yazdı ve anlattı.
“Cats” filmindeki Grizabella rolüyle 1983 Tony Ödülü'nü kazanan ve 1990'larda “Sunset Boulevard” filmindeki Norma Desmond rolüyle ünlü olan Buckley, çiftliğinden görüntülü görüşme yoluyla konuştu. Bunlar o konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
Bu dizi dizileri iyileşirken bir hedef miydi?
Sadece bunu yapabilmek için. [Laughs.] Bu yeni materyali inanılmaz grubumla yapıyorum. Özellikle yaşım ilerledikçe insanlar “Ah, bu şarkıyı söyle”, “Bu şarkıyı söyle” diyorlar ki bu 20'li yaşlarımda, 30'lu yaşlarımda, hatta 40'lı yaşlarımın başında mükemmeldi. Ama şimdi olduğum kişi, 35'imde olduğum kişiden tamamen farklı bir insan. “Memory” şarkısını söyledim. [in concert recently]ve insanlar çok iyiydi. Ama şunu düşündüm: “Aman Tanrım, 41 yıldır bu şarkıyı söylüyorum.” Son zamanlarda söylediğim diğer şarkı da “Sunset Boulevard”dan “As If We Never Said Goodbye” idi. [from] bu sefer hayatımda.
Jamie Lloyd'un “'i var mı sende?Alacakaranlık Bulvarı”?
Henüz değil. Jamie Lloyd'un türbesinde dua ediyorum. James McAvoy'u ziyaret ettim [Lloyd’s] Brooklyn'de “Cyrano”. “Gün Batımı”nı görmek için sabırsızlanıyorum. bence kız [Nicole Scherzinger] harika bir şarkıcıdır. Bu kadar iyi olsa da Jamie Lloyd gibi ileri görüşlü bir yönetmen olaylara farklı bakıyorsa harika! Bakalım ne diyecek.
Kariyeriniz boyunca kadınlar açısından işler nasıl değişti?
Tanrı. İşe başladığım ilk günlerde pek çok “görülen ama duyulmayan” durum vardı. Eskiden şöyle diyen bir menajerim vardı: “Betty Lynn, o bir İngiliz yönetmen. Senin böyle şeyler konuştuğunu duymak istemiyor. Yaklaşık 10 yıl boyunca haftada dört kez analize gittim ve şov dünyasındaki güçlü isimlerden bazılarıyla iletişim kurma becerim açısından bende neyin yanlış olduğunu anlamaya çalıştım.
Senin ve korku türünün nesi var? “Carrie” ile mi başladı?
Evet. Harika bir ilk uzun metrajlı filmdi. Korku filmlerinde hoşuma giden şey, oynamam istenen karakterlerin neyse ki karmaşık olması. Bir aldatmaca ve kişiliğin kamuflajı var. Bu bir oyunculuk mücadelesi.
Filmle karşılaştırıldığında “Carrie” müzikalini nasıl deneyimlediniz?
Bu programda çok eğlendim. Aztek merdivenlerinin tepesine çıktım ve eski balo elbisemle aşağı inip lisedeki sınıf arkadaşlarını katlettikten sonra çok trajik bir duruma düşen Carrie'ye bu ninniyi söylemem gerekiyordu. [Laughs.] Arkamda bu kasap bıçağı vardı. Ona şarkı söylerken onu sırtından bıçaklıyorum ve telekinezisiyle kalbimi durduruyor. Seyirciler bunu sevdi ve gösteri sırasında bana “Betty Buckley, aşağı gel!” dediler. Çılgıncaydı.
“Mayıs Sineği” ile korku filminin tam tersini yaptınız: Mutlu bir kısa film.
Kovid gelmeden hemen önce Café Carlyle'da Judy Collins'i ziyaret ettim. Tüm konser boyunca bu güzel küçük altın yaratık başının üzerinde uçtu. Carlyle'a nasıl geldi? Mayıs sineklerini araştırdım ve belki üç gün yaşadıklarını ve suda doğduklarını öğrendim. [I imagined that] Central Park'taki gölde doğmuş olmalı. Parktaki tüm davul seslerini duyuyor ve dans edebildiğini fark ediyor. Kendi küçük ailesiyle yüzleşiyor ki bu da temelde benim küçük ailemin aynısıydı; Babam sanatçı olarak sahneye çıkmama çok karşıydı. Ve kendisinden bekleneni, yani daha fazla mayıs sineği yetiştirmek yerine, hayatını müzik ve dansa adamaya karar verir.
Sanatsal olarak denemek için can attığın başka bir şey var mı?
Gerçekten iyi bir oyunla Broadway'e dönmek isterim. Müzikaller oldukça zordur. Haftada sekiz kez gelip bu tam eğimli boogie'yi yapmak sanki bilmiyorum. Ama evet, bir oyunun eğlenceli olacağını düşünüyorum.