İki aşık “Kalbini Aç” diye bağırıyor. Yanlış anlaşılan bir kadın, tezahürat yapan seyirciyi “kendilerini ifade etmeye” teşvik ediyor. “Like A Prayer” adlı eşcinsel bir düğün fantezisi.
Hayır, bu Madonna’nın Cumartesi günü Londra’da O2 Arena’da başlayacak olan ve merakla beklenen “Celebration” turnesinin sahnedeki maskaralıklarının bir önizlemesi değil. Fransız yönetmen Nathan Guichet, Paris’te, küresel pop ikonundan ilham alan yeni ve cesur müzikal “Holidays” ile partiyi erkenden başlattı.
Henüz hiçbir Madonna müzik kutusu müzikalinin sahneye çıkmamış olması şaşırtıcı. Arka kataloğu son derece teatral şarkılarla dolu ve “Tatiller” bunun bir göstergesiyse, pop ikonunun hayranlarının bilet satın almasını sağlamak için büyük bütçeli, gösterişli bir prodüksiyona gerek yok.
Alhambra Tiyatrosu’nda 28 Ocak’a kadar sürmesi planlanan bu iki saatlik gösteride yalnızca dört sanatçı ve bir (çok pembe) set yer alıyor.
Guichet, 15 Madonna şarkısını Fransızca kurgusal bir senaryoya dönüştürdü. Biraz yapmacık bir sonuçla dört çocukluk arkadaşının etrafında dönüyor: Şarkıları gösteriye dahil etmek için açıkça bir takım değişiklikler ve dönüşler var. (Bir karakter bir şekilde Madonna’nın 1986 tarihli şarkısına gönderme yapmak için “La Isla Bonita”da adı geçen ada olan San Pedro’da buluyor.) Ancak yakın zamandaki bir performansın sonunda Parisliler yeniden ayağa kalkmış, tamamen Madonna-Nostalji’ye dalmışlardı.
Fransa’nın başkenti Madonna’nın ilk müzikali için alışılmadık bir ortam. Yine de, Amerikan tarzı müzikallerin Fransa’da yeni keşfedilen popülaritesi, yeni oyunlara açlık olduğu anlamına geliyor ve üretim maliyetleri Broadway’dekinden daha düşük. Baş yapımcı Stéphane Pontacq’a göre “Tatiller” yaklaşık 1 milyon dolarlık bir bütçeyle yaklaşık bir yılda çekildi. (Karşılaştırma yapmak gerekirse, Alanis Morissette’in müziğinden ilham alan bir müzik kutusu müzikali olan Broadway’in “Jagged Little Pill”inin sermayesi 2019’da 14 milyon dolara ulaştı.)
“Kar Kraliçesi’nin yeniden tasavvuru” da dahil olmak üzere orijinal yapımların yönetmenliğini ve yapımcılığını üstlenen Guichet, bir e-postada Madonna’nın 2012’de The Daily Star gazetesine verdiği bir röportajdan ilham aldığını söyledi. O zamanlar “Müzikal haline getirilen şarkılarımı verirdim” dedi. “Ama bunu kendim yapmazdım, ilgimi çekeceğini sanmıyorum.”
Tam da Ağustos ayında 65 yaşına giren Madonna’nın tüm dünyada heyecan yarattığı sırada “Holidays” ilk gösterimini yapıyordu. Haziran ayında, menajerinin “ciddi bakteriyel enfeksiyon” dediği durum nedeniyle 12. dünya turu “Celebration”ı erteledi. Avrupa’da verilen bir dizi konserin ardından turnenin ABD ayağı Aralık ayına ertelendi.
Celebration’ın cömert bir olay olacağına dair çok az şüphe var: Madonna’nın yaptığı, hatırlanan bir gösteri sunmaktır ve bunu kırk yıldır tutarlı bir şekilde yapmaktadır. “Tatiller” gibi bir anma sahnelemenin zorluğunun bir kısmı da onların birçok yeteneğini bir araya getirmekten geçiyor.
“Holidays”deki vokallerden kayıtlı müziğe kadar, Madonna’nın cesur performans geçmişinin sanatçıları başarıya zorladığı açık. Gösteriyi yürüten dört kadının da muhteşem anları var ve çoğu zaman şüpheli olan senaryoyu parıldatmak için çok çalışıyorlar.
Bu filmde, evlenmek üzere olan genç mirasçı Louise, on yılı aşkın süredir görmediği üç arkadaşını bir araya getirir. Gençler olarak Madonna’ya olan tutkuları dörtlüyü birleştirdi ve her yıl Madonna’nın doğum günü olan 16 Ağustos’ta bu özel “tatil”i kutlamaya geldiler.
Yetişkin olduklarında, Louise’in bir Fransız köyündeki çocukluk evinde yeniden bir araya gelirler; burada tam donanımlı bir Madonna sunağı vardır: Louise’in sevgi dolu babası tarafından kızlar için tasarlanmış ve idollerinin portreleriyle kaplı eksantrik pembe yatak odası takımı.
Dört karakterin birbirine uyum sağlaması biraz zaman alıyor. Juliette Behar’ın canlandırdığı Louise, çılgın bir peri sarışın, abartılı bir sunuma sahip bir “Materyal Kız” dublörü olarak başlıyor. Üç arkadaşından biri olan Valentina (Fanny Delaigue), Madonna’dan pek de farklı olmayan, Amerika Birleşik Devletleri’nde gizemli, kışkırtıcı bir yıldız haline geldi; bir diğeri, Nikki, aile içi istismar geçmişi olan bir seyahat blog yazarı. Dördüncüsü, Suzanne, memleketinde kalan ve düşük ücretli işlerde sıkışıp kalan meşhur yabancıdır.
Her şeyden önce bu dört kadının Madonna’sının ortak noktası var. “Tatiller”in doğru olduğu şey, yıldızın birçok kadın için temsil ettiği şeydir: özgürlük ve kendi kaderini tayin etme duygusu, mevcut normlardan kurtulabilecekleri inancı. Louise ile müstakbel kocasının aynı fikirde olmadığı kısa sürede anlaşılır ve arkadaşları onu kendisinden beklenenin ötesinde düşünmeye teşvik eder. Madonna’nın uzun süredir devam eden LGBTQ bağlılığına bir selam niteliğindeki bu eşcinsel aşk, dört arkadaştan ikisini birbirine bağlar ve “Secret” şarkısında duygulandırıcı bir şekilde çiçek açar.
“Holidays” Madonna destekli bir proje değil. Prodüksiyonun tanıtım materyali, onu mümkün olduğunca nadiren adlandırıyor ve oyunun olay örgüsü özeti, yalnızca ana karakterlere ilham veren “ünlü pop yıldızına” atıfta bulunuyor. Neyse ki yapımcılar için gizemli yıldızın kimliğinin açıklığa kavuşturulması fazla bir şey gerektirmiyor. “Holidays”in poster sanatı, Madonna’nın en ikonik portrelerinden birini yakından yansıtıyor; başı geriye eğik ve gözleri kapalı, 1986 tarihli “True Blue” albümünün kapağında.
Yine de hayran övgüleri açısından “Tatiller”, Madonna’nın kataloğunun nadir kalıcı güce sahip olduğunu ve başkalarına sahnede iz bırakmaları için yer açtığını hatırlatan hoş bir şey. Ana Ka, Suzanne rolünde ciddi şarkı söyleme becerileri sergiliyor ve kolaylıkla sefil olarak algılanabilecek bir karaktere yürek katıyor.
Son zamanlarda Josephine Baker’dan ilham alan bir prodüksiyonu yöneten, Fransa’da yükselen müzik yıldızı karizmatik Nevedya, Nikki rolünü üstleniyor ve onunla birlikte koşuyor. Başarılı bir dansçı ve şarkıcı, normalde biraz utangaç görünen bir “Vogue” numarasına gösterişli kol hareketleri ve hatta ölümcül bir düşüş getirdi ve “Papa Don’t Preach” onun ellerinde, bunu yapacak bir baba için güçlü bir çekiciliğe dönüştü. kanatlarını kesmeye çalıştı.
Madonna, kasım ayında “Celebration” ile Paris’te olacak. O zamana kadar “Tatiller” eğlenceli ve neşeli bir alternatif.
Hayır, bu Madonna’nın Cumartesi günü Londra’da O2 Arena’da başlayacak olan ve merakla beklenen “Celebration” turnesinin sahnedeki maskaralıklarının bir önizlemesi değil. Fransız yönetmen Nathan Guichet, Paris’te, küresel pop ikonundan ilham alan yeni ve cesur müzikal “Holidays” ile partiyi erkenden başlattı.
Henüz hiçbir Madonna müzik kutusu müzikalinin sahneye çıkmamış olması şaşırtıcı. Arka kataloğu son derece teatral şarkılarla dolu ve “Tatiller” bunun bir göstergesiyse, pop ikonunun hayranlarının bilet satın almasını sağlamak için büyük bütçeli, gösterişli bir prodüksiyona gerek yok.
Alhambra Tiyatrosu’nda 28 Ocak’a kadar sürmesi planlanan bu iki saatlik gösteride yalnızca dört sanatçı ve bir (çok pembe) set yer alıyor.
Guichet, 15 Madonna şarkısını Fransızca kurgusal bir senaryoya dönüştürdü. Biraz yapmacık bir sonuçla dört çocukluk arkadaşının etrafında dönüyor: Şarkıları gösteriye dahil etmek için açıkça bir takım değişiklikler ve dönüşler var. (Bir karakter bir şekilde Madonna’nın 1986 tarihli şarkısına gönderme yapmak için “La Isla Bonita”da adı geçen ada olan San Pedro’da buluyor.) Ancak yakın zamandaki bir performansın sonunda Parisliler yeniden ayağa kalkmış, tamamen Madonna-Nostalji’ye dalmışlardı.
Fransa’nın başkenti Madonna’nın ilk müzikali için alışılmadık bir ortam. Yine de, Amerikan tarzı müzikallerin Fransa’da yeni keşfedilen popülaritesi, yeni oyunlara açlık olduğu anlamına geliyor ve üretim maliyetleri Broadway’dekinden daha düşük. Baş yapımcı Stéphane Pontacq’a göre “Tatiller” yaklaşık 1 milyon dolarlık bir bütçeyle yaklaşık bir yılda çekildi. (Karşılaştırma yapmak gerekirse, Alanis Morissette’in müziğinden ilham alan bir müzik kutusu müzikali olan Broadway’in “Jagged Little Pill”inin sermayesi 2019’da 14 milyon dolara ulaştı.)
“Kar Kraliçesi’nin yeniden tasavvuru” da dahil olmak üzere orijinal yapımların yönetmenliğini ve yapımcılığını üstlenen Guichet, bir e-postada Madonna’nın 2012’de The Daily Star gazetesine verdiği bir röportajdan ilham aldığını söyledi. O zamanlar “Müzikal haline getirilen şarkılarımı verirdim” dedi. “Ama bunu kendim yapmazdım, ilgimi çekeceğini sanmıyorum.”
Tam da Ağustos ayında 65 yaşına giren Madonna’nın tüm dünyada heyecan yarattığı sırada “Holidays” ilk gösterimini yapıyordu. Haziran ayında, menajerinin “ciddi bakteriyel enfeksiyon” dediği durum nedeniyle 12. dünya turu “Celebration”ı erteledi. Avrupa’da verilen bir dizi konserin ardından turnenin ABD ayağı Aralık ayına ertelendi.
Celebration’ın cömert bir olay olacağına dair çok az şüphe var: Madonna’nın yaptığı, hatırlanan bir gösteri sunmaktır ve bunu kırk yıldır tutarlı bir şekilde yapmaktadır. “Tatiller” gibi bir anma sahnelemenin zorluğunun bir kısmı da onların birçok yeteneğini bir araya getirmekten geçiyor.
“Holidays”deki vokallerden kayıtlı müziğe kadar, Madonna’nın cesur performans geçmişinin sanatçıları başarıya zorladığı açık. Gösteriyi yürüten dört kadının da muhteşem anları var ve çoğu zaman şüpheli olan senaryoyu parıldatmak için çok çalışıyorlar.
Bu filmde, evlenmek üzere olan genç mirasçı Louise, on yılı aşkın süredir görmediği üç arkadaşını bir araya getirir. Gençler olarak Madonna’ya olan tutkuları dörtlüyü birleştirdi ve her yıl Madonna’nın doğum günü olan 16 Ağustos’ta bu özel “tatil”i kutlamaya geldiler.
Yetişkin olduklarında, Louise’in bir Fransız köyündeki çocukluk evinde yeniden bir araya gelirler; burada tam donanımlı bir Madonna sunağı vardır: Louise’in sevgi dolu babası tarafından kızlar için tasarlanmış ve idollerinin portreleriyle kaplı eksantrik pembe yatak odası takımı.
Dört karakterin birbirine uyum sağlaması biraz zaman alıyor. Juliette Behar’ın canlandırdığı Louise, çılgın bir peri sarışın, abartılı bir sunuma sahip bir “Materyal Kız” dublörü olarak başlıyor. Üç arkadaşından biri olan Valentina (Fanny Delaigue), Madonna’dan pek de farklı olmayan, Amerika Birleşik Devletleri’nde gizemli, kışkırtıcı bir yıldız haline geldi; bir diğeri, Nikki, aile içi istismar geçmişi olan bir seyahat blog yazarı. Dördüncüsü, Suzanne, memleketinde kalan ve düşük ücretli işlerde sıkışıp kalan meşhur yabancıdır.
Her şeyden önce bu dört kadının Madonna’sının ortak noktası var. “Tatiller”in doğru olduğu şey, yıldızın birçok kadın için temsil ettiği şeydir: özgürlük ve kendi kaderini tayin etme duygusu, mevcut normlardan kurtulabilecekleri inancı. Louise ile müstakbel kocasının aynı fikirde olmadığı kısa sürede anlaşılır ve arkadaşları onu kendisinden beklenenin ötesinde düşünmeye teşvik eder. Madonna’nın uzun süredir devam eden LGBTQ bağlılığına bir selam niteliğindeki bu eşcinsel aşk, dört arkadaştan ikisini birbirine bağlar ve “Secret” şarkısında duygulandırıcı bir şekilde çiçek açar.
“Holidays” Madonna destekli bir proje değil. Prodüksiyonun tanıtım materyali, onu mümkün olduğunca nadiren adlandırıyor ve oyunun olay örgüsü özeti, yalnızca ana karakterlere ilham veren “ünlü pop yıldızına” atıfta bulunuyor. Neyse ki yapımcılar için gizemli yıldızın kimliğinin açıklığa kavuşturulması fazla bir şey gerektirmiyor. “Holidays”in poster sanatı, Madonna’nın en ikonik portrelerinden birini yakından yansıtıyor; başı geriye eğik ve gözleri kapalı, 1986 tarihli “True Blue” albümünün kapağında.
Yine de hayran övgüleri açısından “Tatiller”, Madonna’nın kataloğunun nadir kalıcı güce sahip olduğunu ve başkalarına sahnede iz bırakmaları için yer açtığını hatırlatan hoş bir şey. Ana Ka, Suzanne rolünde ciddi şarkı söyleme becerileri sergiliyor ve kolaylıkla sefil olarak algılanabilecek bir karaktere yürek katıyor.
Son zamanlarda Josephine Baker’dan ilham alan bir prodüksiyonu yöneten, Fransa’da yükselen müzik yıldızı karizmatik Nevedya, Nikki rolünü üstleniyor ve onunla birlikte koşuyor. Başarılı bir dansçı ve şarkıcı, normalde biraz utangaç görünen bir “Vogue” numarasına gösterişli kol hareketleri ve hatta ölümcül bir düşüş getirdi ve “Papa Don’t Preach” onun ellerinde, bunu yapacak bir baba için güçlü bir çekiciliğe dönüştü. kanatlarını kesmeye çalıştı.
Madonna, kasım ayında “Celebration” ile Paris’te olacak. O zamana kadar “Tatiller” eğlenceli ve neşeli bir alternatif.