Times Insider kim olduğumuzu ve ne yaptığımızı açıklayarak gazeteciliğimizin nasıl yaratıldığına dair perde arkası bilgiler sunuyor.
Haber'ın tiyatro muhabiriyim, bu da çok sayıda oyun ve müzikal izlediğim anlamına geliyor; yılda yaklaşık 100 tane. Ama galalara sık sık gitmiyorum. Bu akşamlar kutlama amaçlıdır ve seyirciler yapımların dostları ve destekçileriyle doludur. Basın genellikle galalardan hemen önceki (bunlara ön izleme denir) veya galalardan sonraki akşamlarda gösterilere davet edilir.
Bu yıl durum farklıydı. Meslektaşlarım ve ben birkaç ay önce, gösterilerin Tony Ödülleri'nin son teslim tarihinden önce açılması için Broadway'de her zaman yoğun bir dönem olan Nisan ayının normalden daha da yoğun göründüğünü fark ettik. On iki gösteri dokuz gün içinde gösterime girdi.
Bunlar Broadway için zor zamanlar. Pandemiden bu yana üretim maliyetleri arttı ve katılım azaldı. Kültür editörlerine, bu zor dönemdeki umut dolu anları belgelemek için her galaya bir muhabir ve bir fotoğrafçı göndermenin ilginç olabileceğini önerdim.
Dediğimiz gibi ne dilediğinize dikkat edin.
Ve böylece fotoğrafçı Landon Nordeman'la dokuz gün geçirdim; gösteriden gösteriye tökezleyerek, mümkün olduğunca çok sayıda performans izleyerek, kırmızı (ve sarı, pembe ve mavi) halıların üzerinde gezinerek, kapanış konuşmalarını dinleyerek ve hatta birkaç parti sonrası tarafından durduruldu.
Bir strateji oluşturmak için iki resim editörü Jolie Ruben ve Amanda Webster, görsel hikaye anlatımı editörü Josephine Sedgwick, tiyatro editörü Nicole Herrington ve sanat ve eğlence editörü Andrew LaVallee ile çalıştım. Kendimize şunu sorduk: Açıklıkları birbirinden nasıl ayırt edebiliriz? Ve çoğu Broadway'den uzakta yaşayan okuyucularımızın bu endüstri ve bu sanat formu hakkında daha fazla bilgi edinmelerine yardımcı olmak için olay telaşını nasıl kullanabiliriz?
Amacımız her gösteride farklı bir etkinliği yakalamaktı; kırmızı halılar, perdeler ve partiler gibi tipik etkinliklerin yanı sıra yalnızca o galada var olan bazı anları da yakalamak. Ayrıca okuyucularımıza, topluluk üyelerini onurlandıran bir sahne arkası geleneği olan Legacy Robe Ceremony gibi prömiyer provalarının kamera arkasını da göstermek istedik. Yapımlardan erişim istemek için çok zaman harcadım.
Görmek ve hakkında yazmak istediğimiz sahnelere ilişkin fikirlerin yanı sıra, her prodüksiyona ait tiyatro yerleri ve iletişim bilgilerinin yer aldığı kapsamlı bir e-tablo oluşturduk. Bir noktada, tipik prömiyer programına göre hikayeler düzenlemeyi düşündük; bir dizideki bir aktörün işe hazırlanmasıyla başlayıp, başka bir dizinin parti sonrası son çağrısıyla sona erdi. Sonunda bu fikirden vazgeçtik çünkü çok karmaşık ve kısıtlayıcıydı. Bunun yerine yazımızı 17 Nisan’daki “The Wiz” ile başlayıp 25 Nisan’daki “The Great Gatsby” ile biten prömiyer takvimine göre düzenlemeye karar verdik.
Dokuz günlük sprint boyunca Landon ve ben her sabah konuştuk. Ona senaryonun özetini ve görmek istediğimiz programların kim olduğunu anlattım ve zamanımızı en iyi şekilde nasıl kullanabileceğimiz üzerine beyin fırtınası yaptık. Editörlerimize ne durumda olduğumuzu ve ertesi gün ne bulmayı umduğumuzu bildirmek için her akşam e-tabloyu güncelledim.
Doğruluk her zaman bir gazetecinin dostudur, bu yüzden 6. günde “Patriots” oyununda Koosh topuyla sahne arkası başlangıcını fotoğraflayabildiğimiz için mutluydum. 8. Günde ise “Illinoise” dansçılarının sahnenin altındaki bodrum katındaki yaylı zeminde ısınmasını izleme fırsatı bulduk. Sahne Broadway'e ilk kez katılan o kadar coşkulu ve duygusal oyuncularla doluydu ki hem Landon'un hem de benim gözlerimizin yaşarmasına neden oldu.
Elbette hayal kırıklıkları ve uzlaşmalar oldu. Herkesin kendini güvende hissetmesini sağlamak için sahne şiddeti veya cinsel durumlar içeren yapımlar sırasında ağır çekim tatbikatların yapıldığı bir akşam gösteri öncesi egzersizi olan “Fight Call”un fotoğrafını çekemediğimiz için üzüldüm. Keşke bazılarının galalarda yaptığı gibi rol arkadaşlarına hediyeler paketleyen veya kartlar söyleyen bir aktörü yakalasaydık.
Ancak birkaç anı yakından fotoğraflayabildik. Cabaret'ten Gayle Rankin, Landon'un Sally Bowles rolü için makyajını yaparken onu izlemesine izin verdi. Aktrisler Rachel McAdams (“Mary Jane”den) ve Jessica Lange (“Mother Play”den) gösteriden sonra onu soyunma odalarına davet ettiler.
Son açılıştan sonra yapacak çok işimiz vardı ama çok fazla zamanımız yoktu; Tony Ödülü adaylarının açıklanmasından beş gün önce filmi yayınlamak zorunda kaldık. Adaylıkların açıklandığı gün olan 30 Nisan'da Landon'un fotoğraflarını ve benim paylaşımlarımı internette yayınladık.
Tören 16 Haziran'da gerçekleşecek. O zamana kadar bu konuda söyleyecek daha çok şeyimiz olacak. Bizi izlemeye devam edin.
Haber'ın tiyatro muhabiriyim, bu da çok sayıda oyun ve müzikal izlediğim anlamına geliyor; yılda yaklaşık 100 tane. Ama galalara sık sık gitmiyorum. Bu akşamlar kutlama amaçlıdır ve seyirciler yapımların dostları ve destekçileriyle doludur. Basın genellikle galalardan hemen önceki (bunlara ön izleme denir) veya galalardan sonraki akşamlarda gösterilere davet edilir.
Bu yıl durum farklıydı. Meslektaşlarım ve ben birkaç ay önce, gösterilerin Tony Ödülleri'nin son teslim tarihinden önce açılması için Broadway'de her zaman yoğun bir dönem olan Nisan ayının normalden daha da yoğun göründüğünü fark ettik. On iki gösteri dokuz gün içinde gösterime girdi.
Bunlar Broadway için zor zamanlar. Pandemiden bu yana üretim maliyetleri arttı ve katılım azaldı. Kültür editörlerine, bu zor dönemdeki umut dolu anları belgelemek için her galaya bir muhabir ve bir fotoğrafçı göndermenin ilginç olabileceğini önerdim.
Dediğimiz gibi ne dilediğinize dikkat edin.
Ve böylece fotoğrafçı Landon Nordeman'la dokuz gün geçirdim; gösteriden gösteriye tökezleyerek, mümkün olduğunca çok sayıda performans izleyerek, kırmızı (ve sarı, pembe ve mavi) halıların üzerinde gezinerek, kapanış konuşmalarını dinleyerek ve hatta birkaç parti sonrası tarafından durduruldu.
Bir strateji oluşturmak için iki resim editörü Jolie Ruben ve Amanda Webster, görsel hikaye anlatımı editörü Josephine Sedgwick, tiyatro editörü Nicole Herrington ve sanat ve eğlence editörü Andrew LaVallee ile çalıştım. Kendimize şunu sorduk: Açıklıkları birbirinden nasıl ayırt edebiliriz? Ve çoğu Broadway'den uzakta yaşayan okuyucularımızın bu endüstri ve bu sanat formu hakkında daha fazla bilgi edinmelerine yardımcı olmak için olay telaşını nasıl kullanabiliriz?
Amacımız her gösteride farklı bir etkinliği yakalamaktı; kırmızı halılar, perdeler ve partiler gibi tipik etkinliklerin yanı sıra yalnızca o galada var olan bazı anları da yakalamak. Ayrıca okuyucularımıza, topluluk üyelerini onurlandıran bir sahne arkası geleneği olan Legacy Robe Ceremony gibi prömiyer provalarının kamera arkasını da göstermek istedik. Yapımlardan erişim istemek için çok zaman harcadım.
Görmek ve hakkında yazmak istediğimiz sahnelere ilişkin fikirlerin yanı sıra, her prodüksiyona ait tiyatro yerleri ve iletişim bilgilerinin yer aldığı kapsamlı bir e-tablo oluşturduk. Bir noktada, tipik prömiyer programına göre hikayeler düzenlemeyi düşündük; bir dizideki bir aktörün işe hazırlanmasıyla başlayıp, başka bir dizinin parti sonrası son çağrısıyla sona erdi. Sonunda bu fikirden vazgeçtik çünkü çok karmaşık ve kısıtlayıcıydı. Bunun yerine yazımızı 17 Nisan’daki “The Wiz” ile başlayıp 25 Nisan’daki “The Great Gatsby” ile biten prömiyer takvimine göre düzenlemeye karar verdik.
Dokuz günlük sprint boyunca Landon ve ben her sabah konuştuk. Ona senaryonun özetini ve görmek istediğimiz programların kim olduğunu anlattım ve zamanımızı en iyi şekilde nasıl kullanabileceğimiz üzerine beyin fırtınası yaptık. Editörlerimize ne durumda olduğumuzu ve ertesi gün ne bulmayı umduğumuzu bildirmek için her akşam e-tabloyu güncelledim.
Doğruluk her zaman bir gazetecinin dostudur, bu yüzden 6. günde “Patriots” oyununda Koosh topuyla sahne arkası başlangıcını fotoğraflayabildiğimiz için mutluydum. 8. Günde ise “Illinoise” dansçılarının sahnenin altındaki bodrum katındaki yaylı zeminde ısınmasını izleme fırsatı bulduk. Sahne Broadway'e ilk kez katılan o kadar coşkulu ve duygusal oyuncularla doluydu ki hem Landon'un hem de benim gözlerimizin yaşarmasına neden oldu.
Elbette hayal kırıklıkları ve uzlaşmalar oldu. Herkesin kendini güvende hissetmesini sağlamak için sahne şiddeti veya cinsel durumlar içeren yapımlar sırasında ağır çekim tatbikatların yapıldığı bir akşam gösteri öncesi egzersizi olan “Fight Call”un fotoğrafını çekemediğimiz için üzüldüm. Keşke bazılarının galalarda yaptığı gibi rol arkadaşlarına hediyeler paketleyen veya kartlar söyleyen bir aktörü yakalasaydık.
Ancak birkaç anı yakından fotoğraflayabildik. Cabaret'ten Gayle Rankin, Landon'un Sally Bowles rolü için makyajını yaparken onu izlemesine izin verdi. Aktrisler Rachel McAdams (“Mary Jane”den) ve Jessica Lange (“Mother Play”den) gösteriden sonra onu soyunma odalarına davet ettiler.
Son açılıştan sonra yapacak çok işimiz vardı ama çok fazla zamanımız yoktu; Tony Ödülü adaylarının açıklanmasından beş gün önce filmi yayınlamak zorunda kaldık. Adaylıkların açıklandığı gün olan 30 Nisan'da Landon'un fotoğraflarını ve benim paylaşımlarımı internette yayınladık.
Tören 16 Haziran'da gerçekleşecek. O zamana kadar bu konuda söyleyecek daha çok şeyimiz olacak. Bizi izlemeye devam edin.