Popüler müzikal “The Pajama Game”in 1954 tarihli orijinal Broadway prodüksiyonunda rol alan muhteşem şarkıcı, dansçı ve aktris Janis Paige, Pazar günü Los Angeles'taki evinde hayatını kaybetti. 101 yaşındaydı.
Ölümü, uzun süredir arkadaşlarından biri olan Stuart Lampert tarafından doğrulandı.
Bayan Paige, 22 yaşında yıldızlarla dolu 1944 yapımı “Hollywood Canteen” filmiyle adını duyurdu ancak sonraki yedi yıl boyunca 17 filmde rol aldı ve “Miss Wingspread” ve “Miss Wingspread” gibi küçük güzelliklerden oluşan bir koleksiyondan biraz daha fazlası olarak kaldı. Bayan Donanma Havası.” Rezerv”. Ancak New York sahnesinde şansını denemek için kaçtığında Broadway'de yıldız olması yalnızca üç yıl sürdü.
“The Pajama Game”de John Raitt'le birlikte alıngan, romantizmden hoşlanmayan sendika lideri Babe Williams'ı canlandırdı. George Abbott (kitap), Richard Adler (müzik) ve Hal Prince (yapımcılardan biri) gibi tiyatro ustalarının yer aldığı yapım, 1955'te üç Tony Ödülü kazandı: En iyi müzikal, müzikalde en iyi yardımcı kadın oyuncu (Carol Haney) ) ve en iyi koreografi (Bob Fosse).
Dizi filme çekildiğinde Warner Bros. Studio'daki yapımcılar en azından bir büyük Hollywood ismine ihtiyaç duyulacağına karar verdiler. Böylece Bay Raitt de dahil olmak üzere New York oyuncu kadrosunun çoğu filmlere geçerken, Bayan Paige'in yerini Doris Day aldı.
Broadway, Bayan Paige'e karşı nazik olmaya devam etti ve o, dört başrol daha üstlendi. Özellikle, 1968'de Mame'de görünüşte yeri doldurulamaz Angela Lansbury'nin yerini aldı. Clive Barnes, Haberler'taki incelemesinde Bayan Paige'in “mükemmel bir iş” çıkardığını yazdı.
“Bayan Lansbury'den daha az kişilikli” diye devam etti, “ama bunu telafi edecek kadar iyi bir oyuncu olabilir.”
Bunu filmlerde unutulmaz yardımcı roller izledi. Greta Garbo'nun 1939 tarihli romantik komedisi Ninotchka'dan esinlenilen 1957 müzikali Silk Stockings'te pek de parlak olmayan Amerikalı bir sinema oyuncusunu canlandırdı. (Gazeteciler Tolstoy hakkında ne düşündüğü sorulduğunda karakteri şu cevabı verdi: “Biz sadece iyi arkadaşız.”)
Cole Porter'ın şarkılarının yer aldığı filmde Bayan Paige, Fred Astaire ile “Stereophonic Sound” adlı unutulmaz bir düet seslendirdi. Ayrıca Please Don't Eat the Daisies (1960) adlı komedide evli bir tiyatro eleştirmenini (David Niven) baştan çıkarmaya kararlı, intikamcı, kötü eleştiriler alan bir sahne aktrisini canlandırdı.
Janis Paige, 16 Eylül 1922'de George ve Hazel Tjaden'in kızı olarak Tacoma, Washington'da Donna Mae Tjaden'de doğdu. (Birinci Dünya Savaşı şovmeni Elsie Janis'i onurlandırmak için adını Janis olarak değiştirdi; Paige, anne tarafından bir aile adıydı.)
Washington Eyaleti'nde şan eğitimi aldı ve annesiyle birlikte Los Angeles'a taşınana kadar yerel amatör gösterilerde sahne aldı. Orada şarkı derslerini ofis işleri ve tatildeki askerlerin buluşma yeri olan Hollywood Kantininde şarkı söylemek de dahil olmak üzere diğer işlerle finanse etti.
“Hollywood Canteen” filmindeki rolü ilk filmi olmasına rağmen, iki filmi daha – müzikal bir komedi olan “Bathing Beauty” ve müzikli bir savaş draması olan “I Won't Play” – 1944'te gösterime girdi.
Bayan Paige'in, bir sezon boyunca (1955-56) CBS'de dul bir gece kulübü şarkıcısını canlandırdığı “It's Always Jan” adlı kendi televizyon dizisi vardı. Bob Hope'a Amerikan birliklerini eğlendiren yurtdışı gezilerinde sık sık eşlik ediyordu.
Son uzun metrajlı filmi, Joan Crawford'un başrol oynadığı bir hastane draması olan The Caretakers (1963) idi. Ancak 1980'lerde televizyon dizilerine sık sık konuk oyuncu olarak katıldı ve “General Hospital” ve “Santa Barbara” adlı pembe dizilerde tekrar eden roller oynadı. Son filminde CBS dizisi “Family Law”ın 2001'deki bir bölümünde yer aldı.
Bayan Paige üç kez evlendi ve iki kez boşandı. İlk kocası (1947-51), restoran sahibi Frank Martinelli Jr.'dı. İkincisi (1956-7), It's Always Jan'ın yapımcısı Arthur Stander'dı. 1962'de film bestecisi Ray Gilbert ile evlendi. 1976'da öldü. Hayatta kalan kimse olmadı.
İncelemelerde yeteneği kadar düzgün vücutlu vücudundan da bahsedilirken, Bayan Paige de kamera arkasında aynı tavırlarla karşılaştı.
2017 Hollywood Reporter makalesinde #MeToo hareketi ivme kazanırken, büyük mağazanın varisi Alfred S. Bloomingdale'in 1940'larda 22 yaşındayken kendisini akşam yemeğine ve ardından Los Angeles'taki dairesine davet ettikten sonra kendisine tecavüz etmeye çalıştığını yazdı. . Onu ısırarak ve altı kat merdivenden koşarak kaçtığını yazdı.
Bay Bloomingdale 1982'de öldü.
Makalesinde “Belki de onun gibi adamlar için cehennemde özel bir yer vardır” dedi. Şöyle ekledi: “95 yaşında bile her şeyi hatırlıyorum.”
Alex Traub raporlamaya katkıda bulunmuştur.
Ölümü, uzun süredir arkadaşlarından biri olan Stuart Lampert tarafından doğrulandı.
Bayan Paige, 22 yaşında yıldızlarla dolu 1944 yapımı “Hollywood Canteen” filmiyle adını duyurdu ancak sonraki yedi yıl boyunca 17 filmde rol aldı ve “Miss Wingspread” ve “Miss Wingspread” gibi küçük güzelliklerden oluşan bir koleksiyondan biraz daha fazlası olarak kaldı. Bayan Donanma Havası.” Rezerv”. Ancak New York sahnesinde şansını denemek için kaçtığında Broadway'de yıldız olması yalnızca üç yıl sürdü.
“The Pajama Game”de John Raitt'le birlikte alıngan, romantizmden hoşlanmayan sendika lideri Babe Williams'ı canlandırdı. George Abbott (kitap), Richard Adler (müzik) ve Hal Prince (yapımcılardan biri) gibi tiyatro ustalarının yer aldığı yapım, 1955'te üç Tony Ödülü kazandı: En iyi müzikal, müzikalde en iyi yardımcı kadın oyuncu (Carol Haney) ) ve en iyi koreografi (Bob Fosse).
Dizi filme çekildiğinde Warner Bros. Studio'daki yapımcılar en azından bir büyük Hollywood ismine ihtiyaç duyulacağına karar verdiler. Böylece Bay Raitt de dahil olmak üzere New York oyuncu kadrosunun çoğu filmlere geçerken, Bayan Paige'in yerini Doris Day aldı.
Broadway, Bayan Paige'e karşı nazik olmaya devam etti ve o, dört başrol daha üstlendi. Özellikle, 1968'de Mame'de görünüşte yeri doldurulamaz Angela Lansbury'nin yerini aldı. Clive Barnes, Haberler'taki incelemesinde Bayan Paige'in “mükemmel bir iş” çıkardığını yazdı.
“Bayan Lansbury'den daha az kişilikli” diye devam etti, “ama bunu telafi edecek kadar iyi bir oyuncu olabilir.”
Bunu filmlerde unutulmaz yardımcı roller izledi. Greta Garbo'nun 1939 tarihli romantik komedisi Ninotchka'dan esinlenilen 1957 müzikali Silk Stockings'te pek de parlak olmayan Amerikalı bir sinema oyuncusunu canlandırdı. (Gazeteciler Tolstoy hakkında ne düşündüğü sorulduğunda karakteri şu cevabı verdi: “Biz sadece iyi arkadaşız.”)
Cole Porter'ın şarkılarının yer aldığı filmde Bayan Paige, Fred Astaire ile “Stereophonic Sound” adlı unutulmaz bir düet seslendirdi. Ayrıca Please Don't Eat the Daisies (1960) adlı komedide evli bir tiyatro eleştirmenini (David Niven) baştan çıkarmaya kararlı, intikamcı, kötü eleştiriler alan bir sahne aktrisini canlandırdı.
Janis Paige, 16 Eylül 1922'de George ve Hazel Tjaden'in kızı olarak Tacoma, Washington'da Donna Mae Tjaden'de doğdu. (Birinci Dünya Savaşı şovmeni Elsie Janis'i onurlandırmak için adını Janis olarak değiştirdi; Paige, anne tarafından bir aile adıydı.)
Washington Eyaleti'nde şan eğitimi aldı ve annesiyle birlikte Los Angeles'a taşınana kadar yerel amatör gösterilerde sahne aldı. Orada şarkı derslerini ofis işleri ve tatildeki askerlerin buluşma yeri olan Hollywood Kantininde şarkı söylemek de dahil olmak üzere diğer işlerle finanse etti.
“Hollywood Canteen” filmindeki rolü ilk filmi olmasına rağmen, iki filmi daha – müzikal bir komedi olan “Bathing Beauty” ve müzikli bir savaş draması olan “I Won't Play” – 1944'te gösterime girdi.
Bayan Paige'in, bir sezon boyunca (1955-56) CBS'de dul bir gece kulübü şarkıcısını canlandırdığı “It's Always Jan” adlı kendi televizyon dizisi vardı. Bob Hope'a Amerikan birliklerini eğlendiren yurtdışı gezilerinde sık sık eşlik ediyordu.
Son uzun metrajlı filmi, Joan Crawford'un başrol oynadığı bir hastane draması olan The Caretakers (1963) idi. Ancak 1980'lerde televizyon dizilerine sık sık konuk oyuncu olarak katıldı ve “General Hospital” ve “Santa Barbara” adlı pembe dizilerde tekrar eden roller oynadı. Son filminde CBS dizisi “Family Law”ın 2001'deki bir bölümünde yer aldı.
Bayan Paige üç kez evlendi ve iki kez boşandı. İlk kocası (1947-51), restoran sahibi Frank Martinelli Jr.'dı. İkincisi (1956-7), It's Always Jan'ın yapımcısı Arthur Stander'dı. 1962'de film bestecisi Ray Gilbert ile evlendi. 1976'da öldü. Hayatta kalan kimse olmadı.
İncelemelerde yeteneği kadar düzgün vücutlu vücudundan da bahsedilirken, Bayan Paige de kamera arkasında aynı tavırlarla karşılaştı.
2017 Hollywood Reporter makalesinde #MeToo hareketi ivme kazanırken, büyük mağazanın varisi Alfred S. Bloomingdale'in 1940'larda 22 yaşındayken kendisini akşam yemeğine ve ardından Los Angeles'taki dairesine davet ettikten sonra kendisine tecavüz etmeye çalıştığını yazdı. . Onu ısırarak ve altı kat merdivenden koşarak kaçtığını yazdı.
Bay Bloomingdale 1982'de öldü.
Makalesinde “Belki de onun gibi adamlar için cehennemde özel bir yer vardır” dedi. Şöyle ekledi: “95 yaşında bile her şeyi hatırlıyorum.”
Alex Traub raporlamaya katkıda bulunmuştur.