Mollie Gathro için canlı tiyatro, yıldızların mükemmel bir şekilde hizalandığı yılda bir kez yapılan bir zevkti.
Gathro’da dejeneratif disk hastalığı ve Ehlers-Danlos Sendromu var, bu da eklem ağrısı, halsizlik ve hareketlilik kaybına neden oluyor. Bir gösteriye katılması nedeniyle engelli olması, “düşmanı” Ticketmaster ile telefonda saatler geçirdikten sonra erişilebilir bir oturma yeri bulması gerektiği anlamına geliyordu; onları sürmek veya başka bir ulaşım ayarlamak için bir arkadaş bulun; ve vücudunun gerçekten dışarı çıkması için yeterince işbirliği yapmasını umdu.
Ancak canlı performans üç yıl önce koronavirüs pandemisi nedeniyle durduğunda ve sunucular izleyicilere ulaşmaya devam etmek için akışa döndüğünde, Gathro gibi sanatseverler için oyun alanları bir anda düzleşti.
Gathro, West Springfield, Mass.’daki evinden, Gore Vidal’ın draması The Best Man’in akışlarını ve Colorado’daki Red Rocks Amphitheatre’da bir Guster konserini izleyerek aniden herkesle aynı tekliflere erişebildi. Bir süre için her şey çevrimiçiymiş gibi göründü: Berlin Devlet Operası veya Philadelphia Orkestrası’nın performansları; Alonzo King gibi koreografların dansları ve Sofia Coppola’nın yönettiği New York Şehri Bale Bahar Galası; akış hizmetleri için piyasaya sürülen gişe rekorları kıran filmler aynı zamanda çok sayıda gösterime girdi; Richard Nelson’ın Apple ailesiyle ilgili beğenilen oyun döngüsünün Public Theatre için son bölümü bile canlı olarak yayınlandı.
35 yaşındaki Gathro, “Çok mutluydum ama aynı zamanda ürkek bir duygu da vardı, sanki erişilebilirliği verdikleri kadar kolay bir şekilde elimden alabilecekleri için diğer ayakkabının düşmesini bekliyormuşum gibi” dedi. ” , sanki sadece olaymış gibi.”
Olur. Canlı performansın artık geri gelmesi ve bazı tiyatroların ve konser salonlarının izleyicileri geri getirmekte hâlâ mücadele etmesi nedeniyle sunucular, on yıllardır daha fazla sanal erişim talep eden engelli ve kronik hastalığı olan pek çok kişiyi engelleyerek canlı yayın tekliflerini azalttı.
Kendini sanatı daha kapsayıcı ve erişilebilir kılmaya adamış kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Art Spark Texas’ın yönetici direktörü Celia Hughes, canlı yayının “kapıyı açtığını ve bize neyin mümkün olduğunu gösterdiğini” söyledi. Kapı, dedi, tekrar kapanmaya başladı.
Vanderbilt Üniversitesi’nde engelliler için erişim üzerine çalışan tıp, sağlık ve toplum doçenti Aimi Hamraie, akış seçeneklerini sınırlama kararlarının “engelliler düşünülerek alınmadığını” söyledi.
Hamraie, “İnsanların artık yapılamaz diyemeyeceği daha erişilebilir sergiler ve performanslar yaratmak için gerekli araçlara zaten sahip olduğumuzu hepimize gösterdik,” dedi. “Bunun doğru olmadığını hepimiz biliyoruz.”
Ancak mekanlar ve yapımcılar bir dizi nedenden dolayı yayın akışını kısıtladı: ekipman maliyeti ve performansları filme almak için gereken işçilik; sanatçıların ve hak sahiplerinin yayınlar için daha fazla para ödemesini gerektiren sözleşmeler; ve akışların insanları bizzat katılmak yerine evde kalmaya teşvik edebileceğinden endişeleniyor.
Engelli sanatseverler kaybı hissediyor.
Diğerlerinin yanı sıra, Spinal Muscular Atrophy’ye sahip işitme engelli bir film yapımcısı olan 42 yaşındaki Dom Evans, “Bütün farkı yarattı çünkü pandemi sırasında yeniden dünyanın bir parçası olmama izin verildiğini hissettim ve sonra bunu kaybettim” dedi. engelli ve medyada engelli tasvirini denetleyen bir grup olan FilmDis’in kurucu ortağı.
Son yayın denemeleri, neyin “canlı” sayıldığı sorusunu gündeme getirdi. Bazı etkinlikler, çevrimiçi olarak kullanıma sunulmadan önce kapsamlı bir şekilde üretilir ve düzenlenir.
İskoçya’da yaşayan miyaljik ensefalomiyelitli bir müzik hayranı olan 43 yaşındaki Phoebe Boag, bir e-posta röportajında ”Hiç yoktan iyidir, ama aynı şey değil” dedi. “Herkesle aynı anda canlı bir performans izlerken, etkinlik için aynı beklentiyi hissediyorsunuz ve performansı birçok başka insanla birlikte izlediğinizi bilerek bir topluluk ve katılım duygusu var.”
Daha fazla mekan, özellikle engelli insanlar ve aileleri için programlar sunuyor. Moments at Lincoln Center for the Performing Arts, örneğin bunama ile yaşayan insanlara ve bakıcılarına hitap ediyor. Lincoln Center’ın erişilebilirlik direktörü Miranda Hoffner, “Birincil hedefimiz, herkesin kendileri için en iyi şekilde çalışacak şekilde istediklerine erişmesi ve seçim yapmasıdır” dedi.
Bu tür programlar memnuniyetle karşılandı. Ancak diğerleri, sunucuların tüm programlamalarını erişilebilir kılmak için daha fazlasını yapması gerektiğini söylüyor.
Film yapımcısı Evans, “Tamamen entegre edilmiş sanat programlarına ihtiyacımız var” dedi.
Sunucuların sınırlı akış seçenekleri olsa bile, çoğu artık aşı kayıtlarına ve maskelere ihtiyaç duymuyor – bu da, bağışıklık sistemlerinden ödün vermiş tahmini yedi milyon Amerikalı yetişkinden bazıları için katılım için yeni engeller sunuyor ve muhtemelen Kovid hastalığıyla baş etmek için mücadele etmeleri daha muhtemel – 19.
Sanata daha fazla erişim arayan 26 yaşındaki serbest sanatçı ve yazar Han Olliver, “Daha da geride kaldığınızı ve sadece unutulmadığınızı, tamamen göz ardı edildiğinizi hissetmek kolay,” dedi. “Ve bu gerçekten yalnızlık.”
Yine de yeni fırsatlar, engelli insanlar için ve engelliler arasında daha fazla bağlantı kurulmasına yol açtı.
Engelli oyuncuların sahneye dahil edilmesini teşvik eden bir Off-Broadway şirketi olan Theatre Breaking Aşma Engelleri, 2020’den bu yana sanal performans için tasarlanmış 75’ten fazla kısa oyun sergiledi. Geçen sonbaharda, bazıları Zoom’da yaratılan ve canlı izleyiciler için oynanan diğerleri de dahil olmak üzere bir dizi oyun yayınlandı. Şirketin sanat yönetmeni Nicholas Viselli, amacın akışı daha düzenli hale getirmek olduğunu söyledi.
Viselli, “Sanal şeyler yapmak gerçekten tiyatro değil” şeklinde bir fikir var ve ben buna katılmıyorum.
“Odada olup seyircilerin ve oyuncuların enerjisini hissetmekle aynı şey değil,” dedi, “sanatçıların gözlerinizin önünde bir şeyler yaratması gibi.”
Gathro, West Springfield’daki evinden, elinden geldiğince akış seçeneklerini kullanmaya devam ediyor. Ancak gelecekte daha fazla sunucunun çalışmasını yayınlayacağını umuyor.
Gathro, “Keşke her zaman kesinlikle her şey için canlı akış seçeneklerim olsaydı, çünkü yapardım,” dedi. “Benim için şahsen görmek için ödediğim kadar ödemeye değer. Erişilebilirlik çok daha faydalı.”
Gathro’da dejeneratif disk hastalığı ve Ehlers-Danlos Sendromu var, bu da eklem ağrısı, halsizlik ve hareketlilik kaybına neden oluyor. Bir gösteriye katılması nedeniyle engelli olması, “düşmanı” Ticketmaster ile telefonda saatler geçirdikten sonra erişilebilir bir oturma yeri bulması gerektiği anlamına geliyordu; onları sürmek veya başka bir ulaşım ayarlamak için bir arkadaş bulun; ve vücudunun gerçekten dışarı çıkması için yeterince işbirliği yapmasını umdu.
Ancak canlı performans üç yıl önce koronavirüs pandemisi nedeniyle durduğunda ve sunucular izleyicilere ulaşmaya devam etmek için akışa döndüğünde, Gathro gibi sanatseverler için oyun alanları bir anda düzleşti.
Gathro, West Springfield, Mass.’daki evinden, Gore Vidal’ın draması The Best Man’in akışlarını ve Colorado’daki Red Rocks Amphitheatre’da bir Guster konserini izleyerek aniden herkesle aynı tekliflere erişebildi. Bir süre için her şey çevrimiçiymiş gibi göründü: Berlin Devlet Operası veya Philadelphia Orkestrası’nın performansları; Alonzo King gibi koreografların dansları ve Sofia Coppola’nın yönettiği New York Şehri Bale Bahar Galası; akış hizmetleri için piyasaya sürülen gişe rekorları kıran filmler aynı zamanda çok sayıda gösterime girdi; Richard Nelson’ın Apple ailesiyle ilgili beğenilen oyun döngüsünün Public Theatre için son bölümü bile canlı olarak yayınlandı.
35 yaşındaki Gathro, “Çok mutluydum ama aynı zamanda ürkek bir duygu da vardı, sanki erişilebilirliği verdikleri kadar kolay bir şekilde elimden alabilecekleri için diğer ayakkabının düşmesini bekliyormuşum gibi” dedi. ” , sanki sadece olaymış gibi.”
Olur. Canlı performansın artık geri gelmesi ve bazı tiyatroların ve konser salonlarının izleyicileri geri getirmekte hâlâ mücadele etmesi nedeniyle sunucular, on yıllardır daha fazla sanal erişim talep eden engelli ve kronik hastalığı olan pek çok kişiyi engelleyerek canlı yayın tekliflerini azalttı.
Kendini sanatı daha kapsayıcı ve erişilebilir kılmaya adamış kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Art Spark Texas’ın yönetici direktörü Celia Hughes, canlı yayının “kapıyı açtığını ve bize neyin mümkün olduğunu gösterdiğini” söyledi. Kapı, dedi, tekrar kapanmaya başladı.
Vanderbilt Üniversitesi’nde engelliler için erişim üzerine çalışan tıp, sağlık ve toplum doçenti Aimi Hamraie, akış seçeneklerini sınırlama kararlarının “engelliler düşünülerek alınmadığını” söyledi.
Hamraie, “İnsanların artık yapılamaz diyemeyeceği daha erişilebilir sergiler ve performanslar yaratmak için gerekli araçlara zaten sahip olduğumuzu hepimize gösterdik,” dedi. “Bunun doğru olmadığını hepimiz biliyoruz.”
Ancak mekanlar ve yapımcılar bir dizi nedenden dolayı yayın akışını kısıtladı: ekipman maliyeti ve performansları filme almak için gereken işçilik; sanatçıların ve hak sahiplerinin yayınlar için daha fazla para ödemesini gerektiren sözleşmeler; ve akışların insanları bizzat katılmak yerine evde kalmaya teşvik edebileceğinden endişeleniyor.
Engelli sanatseverler kaybı hissediyor.
Diğerlerinin yanı sıra, Spinal Muscular Atrophy’ye sahip işitme engelli bir film yapımcısı olan 42 yaşındaki Dom Evans, “Bütün farkı yarattı çünkü pandemi sırasında yeniden dünyanın bir parçası olmama izin verildiğini hissettim ve sonra bunu kaybettim” dedi. engelli ve medyada engelli tasvirini denetleyen bir grup olan FilmDis’in kurucu ortağı.
Son yayın denemeleri, neyin “canlı” sayıldığı sorusunu gündeme getirdi. Bazı etkinlikler, çevrimiçi olarak kullanıma sunulmadan önce kapsamlı bir şekilde üretilir ve düzenlenir.
İskoçya’da yaşayan miyaljik ensefalomiyelitli bir müzik hayranı olan 43 yaşındaki Phoebe Boag, bir e-posta röportajında ”Hiç yoktan iyidir, ama aynı şey değil” dedi. “Herkesle aynı anda canlı bir performans izlerken, etkinlik için aynı beklentiyi hissediyorsunuz ve performansı birçok başka insanla birlikte izlediğinizi bilerek bir topluluk ve katılım duygusu var.”
Daha fazla mekan, özellikle engelli insanlar ve aileleri için programlar sunuyor. Moments at Lincoln Center for the Performing Arts, örneğin bunama ile yaşayan insanlara ve bakıcılarına hitap ediyor. Lincoln Center’ın erişilebilirlik direktörü Miranda Hoffner, “Birincil hedefimiz, herkesin kendileri için en iyi şekilde çalışacak şekilde istediklerine erişmesi ve seçim yapmasıdır” dedi.
Bu tür programlar memnuniyetle karşılandı. Ancak diğerleri, sunucuların tüm programlamalarını erişilebilir kılmak için daha fazlasını yapması gerektiğini söylüyor.
Film yapımcısı Evans, “Tamamen entegre edilmiş sanat programlarına ihtiyacımız var” dedi.
Sunucuların sınırlı akış seçenekleri olsa bile, çoğu artık aşı kayıtlarına ve maskelere ihtiyaç duymuyor – bu da, bağışıklık sistemlerinden ödün vermiş tahmini yedi milyon Amerikalı yetişkinden bazıları için katılım için yeni engeller sunuyor ve muhtemelen Kovid hastalığıyla baş etmek için mücadele etmeleri daha muhtemel – 19.
Sanata daha fazla erişim arayan 26 yaşındaki serbest sanatçı ve yazar Han Olliver, “Daha da geride kaldığınızı ve sadece unutulmadığınızı, tamamen göz ardı edildiğinizi hissetmek kolay,” dedi. “Ve bu gerçekten yalnızlık.”
Yine de yeni fırsatlar, engelli insanlar için ve engelliler arasında daha fazla bağlantı kurulmasına yol açtı.
Engelli oyuncuların sahneye dahil edilmesini teşvik eden bir Off-Broadway şirketi olan Theatre Breaking Aşma Engelleri, 2020’den bu yana sanal performans için tasarlanmış 75’ten fazla kısa oyun sergiledi. Geçen sonbaharda, bazıları Zoom’da yaratılan ve canlı izleyiciler için oynanan diğerleri de dahil olmak üzere bir dizi oyun yayınlandı. Şirketin sanat yönetmeni Nicholas Viselli, amacın akışı daha düzenli hale getirmek olduğunu söyledi.
Viselli, “Sanal şeyler yapmak gerçekten tiyatro değil” şeklinde bir fikir var ve ben buna katılmıyorum.
“Odada olup seyircilerin ve oyuncuların enerjisini hissetmekle aynı şey değil,” dedi, “sanatçıların gözlerinizin önünde bir şeyler yaratması gibi.”
Gathro, West Springfield’daki evinden, elinden geldiğince akış seçeneklerini kullanmaya devam ediyor. Ancak gelecekte daha fazla sunucunun çalışmasını yayınlayacağını umuyor.
Gathro, “Keşke her zaman kesinlikle her şey için canlı akış seçeneklerim olsaydı, çünkü yapardım,” dedi. “Benim için şahsen görmek için ödediğim kadar ödemeye değer. Erişilebilirlik çok daha faydalı.”