Frank Joseph Galati, 29 Kasım 1943’te Chicago’nun hemen kuzeyindeki Illinois, Highland Park’ta doğdu. Frank olarak da bilinen babası bir köpek eğitmeni ve emekliydi ve annesi Virginia (Cassel) Galati, Marshall Field mağazasında katipti.
Northbrook, Illinois’de büyümüş, Northwestern’e kaydolmuş ve burada ilk teşhirlerinden biri 1964’te bir fakülte ve öğrenci yetenek yarışmasında göründüğü sırada olmuştur.
The Chicago Tribune, “Doğuştan bir komedyen, dil okulunda üçüncü sınıf öğrencisi olan Northbrook’tan Frank Galati sekiz kez sahne aldı” diye yazdı. “Birinde, sınıfına ne kadar geride olduğunu anlatmak için o kadar çok zaman harcayan ve ders programına asla uymayan bir profesörü canlandırdı.”
Bay Galati, Gertrude Stein’a ömür boyu sürecek bir hayranlık duydu ve bunu 1970’lerin ortalarından itibaren Gertrude Stein’ın Mary’ye Saldırdılar mı başlıklı bazı eserlerini okumaya önderlik ettiğinde tiyatro hayatına dahil etti. Kıkırdadı.” – bir Stein çalışmasından ödünç alınan bir başlık. 1976’da, Chicago Opera Tiyatrosu için Bayan Stein’ın librettosunu yazdığı Virgil Thomson’ın Hepimizin Annesi adlı eserini yönetti.
1987’de The Goodman’da Stein’dan ilham alan belki de en hırslı oyunu She Always Said, Pablo’yu Bayan Stein’ın sözlerini ve Pablo Picasso’nun eserlerini kullanarak yönetti – biri dile bakış açımızı genişleten bir yazar, diğeri ise bizi geliştiren bir sanatçı. bakış açımızı değiştirdi. The Tribune için inceleyen Richard Christiansen, bunu “bir performans sanatçısı olarak Galati’nin çalışmalarında doruk noktası” olarak nitelendirdi. Prodüksiyon daha sonra Washington’daki Kennedy Center’da görüldü.
Bay Galati, Bayan Stein’ın sözlerini büyüleyici bulduğunu söyledi.
1987’de The Tribune’e “Dinlemek güzel,” dedi. “Dörtnala gidiyorlar, zıplıyorlar, zıplıyorlar ve kulaklarımızda çınlıyorlar.”
Northbrook, Illinois’de büyümüş, Northwestern’e kaydolmuş ve burada ilk teşhirlerinden biri 1964’te bir fakülte ve öğrenci yetenek yarışmasında göründüğü sırada olmuştur.
The Chicago Tribune, “Doğuştan bir komedyen, dil okulunda üçüncü sınıf öğrencisi olan Northbrook’tan Frank Galati sekiz kez sahne aldı” diye yazdı. “Birinde, sınıfına ne kadar geride olduğunu anlatmak için o kadar çok zaman harcayan ve ders programına asla uymayan bir profesörü canlandırdı.”
Bay Galati, Gertrude Stein’a ömür boyu sürecek bir hayranlık duydu ve bunu 1970’lerin ortalarından itibaren Gertrude Stein’ın Mary’ye Saldırdılar mı başlıklı bazı eserlerini okumaya önderlik ettiğinde tiyatro hayatına dahil etti. Kıkırdadı.” – bir Stein çalışmasından ödünç alınan bir başlık. 1976’da, Chicago Opera Tiyatrosu için Bayan Stein’ın librettosunu yazdığı Virgil Thomson’ın Hepimizin Annesi adlı eserini yönetti.
1987’de The Goodman’da Stein’dan ilham alan belki de en hırslı oyunu She Always Said, Pablo’yu Bayan Stein’ın sözlerini ve Pablo Picasso’nun eserlerini kullanarak yönetti – biri dile bakış açımızı genişleten bir yazar, diğeri ise bizi geliştiren bir sanatçı. bakış açımızı değiştirdi. The Tribune için inceleyen Richard Christiansen, bunu “bir performans sanatçısı olarak Galati’nin çalışmalarında doruk noktası” olarak nitelendirdi. Prodüksiyon daha sonra Washington’daki Kennedy Center’da görüldü.
Bay Galati, Bayan Stein’ın sözlerini büyüleyici bulduğunu söyledi.
1987’de The Tribune’e “Dinlemek güzel,” dedi. “Dörtnala gidiyorlar, zıplıyorlar, zıplıyorlar ve kulaklarımızda çınlıyorlar.”