İyi kemik yapısı
“Stomp” u 17 yıl önce 2011’de izledim – bu da gösterinin New Yorklular için son kullanma tarihinin yaklaşık 16 yıl geçtiği anlamına geliyor. Burada yaşarken, genellikle bir prodüksiyon Tristate izleyicilerini tüketip ziyaretçilere döndüğünde itibarını kaybediyormuş gibi hissediyor; “Artık Uyuma” veya “Hamilton” bile buna karşı bağışık değildir. Evet, her şey eskir ve bir prodüksiyonun orijinal kimyası seyreltilebilir, ancak bu “turist tuzaklarının” çoğu değilse de çoğu, açıldıklarında olumlu eleştiriler aldı. Kaldılar çünkü alay edilecek değil imrenilecek iyi bir kemik yapıları var. ELİSABETH VİNCENTELLİ
hiç bu kadar yanılmamıştım
1994 yılının Şubat ayının başlarında Londra’da koreograf olarak çalışıyordum ve yapımın New York’a taşınmasını kutlamak için (Sadler Sites’te) bir performansa davet edildim! “Stomp”a oturdum ve sonrasında, sözsüz olduğu için, “Stomp”un yeterince “ticari” olmadığını ve birkaç haftadan fazla sürmeyeceğini açıklayan döngüsel bir anlatımla (bir kavramın varyasyonları) büyük kitlede birkaç haftadan fazla sürmeyeceğini açıkladım. Kent. Neyi biliyorum? Birkaç yıl sonra kızımı izlemeye götürdüm ve ikinci izleyişimde ne kadar yanıldığımı ya da “Stomp”un bunca yıl neden gişe rekorları kırdığını anladım. STEPHAN KOPLOWITZ, NEW YORK CITY
Çocuk dostu zımba
Arkadaşım ve ben 4 yaşındaki çocuğumuzu 25 yıl önce görmeye götürdük. East Village’da yaşıyorum ve burası mahallenin vazgeçilmezi. Orijinal Little Shop of Horrors ile aynı tiyatroda yer almaktadır. Hepimiz en iyi zaman geçirdik. Çocuklar, yanlış hatırlamıyorsam insanların ses çıkardığını ve çöp kapaklarıyla dans ettiğini görmeyi çok seviyorlardı. Bu çadırda “Stomp” yapmaktan başka bir şey yapmayı hayal bile edemiyorum. EVA HEINEMANN, NEW YORK CITY
sihir yaratmak
Eşim ve ben 1995’te “Stomp”u gördüğümüzde, onun yaratıcılığına hayran kaldık. Ne bağırmak! İnsanların çöp tenekesi kapakları ve kağıt gibi sıradan (ve başka türlü müzikal olmayan) nesnelerden bu kadar çok ritim çıkarabileceğini kim bilebilirdi? Harikaydı, heyecan vericiydi ve oyuncu kadrosu için yorucuydu. Bu yetenekli oyuncuların (ve haleflerinin) neredeyse otuz yıldır her gece sihri yaratabilmeleri, yapım ekibinin yaratıcılığı, ustalığı ve enerjisi hakkında çok şey söylüyor. JOHN POPE, NEW ORLEANS
özleyeceğim
Gösterinin kapanacağının duyurulmasının ardından bu Perşembe matinesi için bize bilet verildi. Meraklı, heyecanlı ve biraz şüpheci bir şekilde içeri girdim: gerçekten o kadar iyi miydi? Bir şey bu kadar uzun sürmeli mi? Valla başladığı andan itibaren bağımlısı oldum.
“Stomp” u 17 yıl önce 2011’de izledim – bu da gösterinin New Yorklular için son kullanma tarihinin yaklaşık 16 yıl geçtiği anlamına geliyor. Burada yaşarken, genellikle bir prodüksiyon Tristate izleyicilerini tüketip ziyaretçilere döndüğünde itibarını kaybediyormuş gibi hissediyor; “Artık Uyuma” veya “Hamilton” bile buna karşı bağışık değildir. Evet, her şey eskir ve bir prodüksiyonun orijinal kimyası seyreltilebilir, ancak bu “turist tuzaklarının” çoğu değilse de çoğu, açıldıklarında olumlu eleştiriler aldı. Kaldılar çünkü alay edilecek değil imrenilecek iyi bir kemik yapıları var. ELİSABETH VİNCENTELLİ
hiç bu kadar yanılmamıştım
1994 yılının Şubat ayının başlarında Londra’da koreograf olarak çalışıyordum ve yapımın New York’a taşınmasını kutlamak için (Sadler Sites’te) bir performansa davet edildim! “Stomp”a oturdum ve sonrasında, sözsüz olduğu için, “Stomp”un yeterince “ticari” olmadığını ve birkaç haftadan fazla sürmeyeceğini açıklayan döngüsel bir anlatımla (bir kavramın varyasyonları) büyük kitlede birkaç haftadan fazla sürmeyeceğini açıkladım. Kent. Neyi biliyorum? Birkaç yıl sonra kızımı izlemeye götürdüm ve ikinci izleyişimde ne kadar yanıldığımı ya da “Stomp”un bunca yıl neden gişe rekorları kırdığını anladım. STEPHAN KOPLOWITZ, NEW YORK CITY
Çocuk dostu zımba
Arkadaşım ve ben 4 yaşındaki çocuğumuzu 25 yıl önce görmeye götürdük. East Village’da yaşıyorum ve burası mahallenin vazgeçilmezi. Orijinal Little Shop of Horrors ile aynı tiyatroda yer almaktadır. Hepimiz en iyi zaman geçirdik. Çocuklar, yanlış hatırlamıyorsam insanların ses çıkardığını ve çöp kapaklarıyla dans ettiğini görmeyi çok seviyorlardı. Bu çadırda “Stomp” yapmaktan başka bir şey yapmayı hayal bile edemiyorum. EVA HEINEMANN, NEW YORK CITY
sihir yaratmak
Eşim ve ben 1995’te “Stomp”u gördüğümüzde, onun yaratıcılığına hayran kaldık. Ne bağırmak! İnsanların çöp tenekesi kapakları ve kağıt gibi sıradan (ve başka türlü müzikal olmayan) nesnelerden bu kadar çok ritim çıkarabileceğini kim bilebilirdi? Harikaydı, heyecan vericiydi ve oyuncu kadrosu için yorucuydu. Bu yetenekli oyuncuların (ve haleflerinin) neredeyse otuz yıldır her gece sihri yaratabilmeleri, yapım ekibinin yaratıcılığı, ustalığı ve enerjisi hakkında çok şey söylüyor. JOHN POPE, NEW ORLEANS
özleyeceğim
Gösterinin kapanacağının duyurulmasının ardından bu Perşembe matinesi için bize bilet verildi. Meraklı, heyecanlı ve biraz şüpheci bir şekilde içeri girdim: gerçekten o kadar iyi miydi? Bir şey bu kadar uzun sürmeli mi? Valla başladığı andan itibaren bağımlısı oldum.