Sahne ve film çalışmalarıyla hem izleyicilerden hem de meslektaşlarından büyük beğeni toplayan İrlanda doğumlu aktör Michael Gambon ve “Harry Potter” filmlerinde Hogwarts büyücülük okulunun katı ama nazik müdürü Dumbledore rolünde öldü. Çarşamba gecesi. 82 yaşındaydı.
Bay Gambon’un ailesi Perşembe günü bir halkla ilişkiler firması aracılığıyla yayınlanan kısa bir açıklamayla onun ölümünü doğruladı. Açıklamada, “Michael, zatürre komplikasyonları nedeniyle eşi Anne ve oğlu Fergus ile birlikte hastanede huzur içinde öldü” denildi. Açıklamada nerede öldüğü belirtilmedi.
Aktör Ralph Richardson’un kendisini “Büyük Gambon” olarak adlandırmasına yol açan atılım, Bay Gambon’un 1980 yılında Londra Ulusal Tiyatrosu’nda Brecht’in “The Life of Galileo” adlı oyununda gösterdiği performansla geldi; ancak kendisi, özellikle Alan Ayckbourn’un Pieces adlı eserinde mütevazı bir başarı elde etmişti. ve Harold Pinter.
O zamanlar Ulusal Tiyatro’nun sanat yönetmeni olan Peter Hall, Bay Gambon’u “duygusuz, tehlikeli ve son derece güçlü” olarak tanımladı ve otobiyografisinde, kendisini başrolde kabul etmek için önde gelen dört yönetmene nasıl başvurduğunu ancak onların onu “duygusuz, tehlikeli ve son derece güçlü” olarak reddettiklerini hatırlattı. yeterince yıldızlı değil”.
John Dexter, Bay Gambon’un bugüne kadar oynadığı en zor rol olarak tanımladığı rolde onu yönlendirmeyi kabul ettikten sonra, 40 ila 75 yaşları arasında olduğu bu role volkanik enerji ile hassasiyet, duygusallık ve zekanın karışımını getirdi. – sadece eleştirmenleri değil aynı zamanda sanatçı arkadaşlarını da etkiledi.
Bay Hall’un hatırladığı gibi, National’ın avluya bakan soyunma odası pencerelerinde, “ilk geceden sonra çeşitli çıplaklık durumlarındaki aktörler dışarı doğru eğilip onu alkışlıyordu; bu eşsiz bir övgüydü.”
Bu ona Olivier Ödülleri’nde En İyi Erkek Oyuncu adaylığını ve 1987’de Arthur Miller’ın A View from the Bridge at the National filmindeki Eddie Carbone rolüyle ödülü kazandırdı. Seyirciyi etkileyen yine onun kırılganlığı ve içsel gücüydü; Miller, Bay Gambon’un güç durumdaki liman işçisi olarak gösterdiği performansın şimdiye kadar gördüğü en iyi performans olduğunu belirtti. Yönetmen Bay Ayckbourn, Bay Gambon’u etkileyici olarak nitelendirdi.
Bay Ayckbourn, “Bir gün prova odasında duruyordu ve gözyaşlarına boğuldu; sahneye çıkmadı, elleri yüzünün önünde yoktu” dedi. “Orada durdu ve bir çocuk gibi ağladı. Çok yürek parçalayıcıydı. Ayrıca sinirlenmekte de çok iyiydi. Bu korkutucu olabilir.”
Televizyon rolleri Müfettiş Maigret’ten Edward VII’ye, Oscar Wilde’dan Winston Churchill’e kadar uzanıyordu. Ve filmde Peter Greenaway’in The Cook, the Thief, His Wife and Her Lover filmindeki kaba ve şiddet yanlısı gangster Albert Spica ve Harry Potter filmlerindeki nazik Profesör Dumbledore gibi birbirinden farklı karakterleri canlandırdı. Harris, 2002’de öldü.
Kendisine oyunculukla ilgili sorular soran röportajcılara “Sadece yapıyorum” cevabını vermesine rağmen rollere çok özenle hazırlandı. Bir senaryo aldı ve ardından keşiflerini uyarlamak ve derinleştirmek için provalardan yararlandı.
“Çok fiziğim var” dedi. “Kişinin neye benzediğini, saçlarının nasıl olduğunu, nasıl yürüdüğünü, nasıl ayakta durduğunu ve oturduğunu, nasıl ses çıkardığını, ritimlerinin nasıl olduğunu, nasıl giyindiğini, hangi ayakkabıları giydiğini bilmek istiyorum. Ayaklarınızın sahnede nasıl hissettiği önemli.”
Yakında tam bir ölüm ilanı yayınlanacak.
Bay Gambon’un ailesi Perşembe günü bir halkla ilişkiler firması aracılığıyla yayınlanan kısa bir açıklamayla onun ölümünü doğruladı. Açıklamada, “Michael, zatürre komplikasyonları nedeniyle eşi Anne ve oğlu Fergus ile birlikte hastanede huzur içinde öldü” denildi. Açıklamada nerede öldüğü belirtilmedi.
Aktör Ralph Richardson’un kendisini “Büyük Gambon” olarak adlandırmasına yol açan atılım, Bay Gambon’un 1980 yılında Londra Ulusal Tiyatrosu’nda Brecht’in “The Life of Galileo” adlı oyununda gösterdiği performansla geldi; ancak kendisi, özellikle Alan Ayckbourn’un Pieces adlı eserinde mütevazı bir başarı elde etmişti. ve Harold Pinter.
O zamanlar Ulusal Tiyatro’nun sanat yönetmeni olan Peter Hall, Bay Gambon’u “duygusuz, tehlikeli ve son derece güçlü” olarak tanımladı ve otobiyografisinde, kendisini başrolde kabul etmek için önde gelen dört yönetmene nasıl başvurduğunu ancak onların onu “duygusuz, tehlikeli ve son derece güçlü” olarak reddettiklerini hatırlattı. yeterince yıldızlı değil”.
John Dexter, Bay Gambon’un bugüne kadar oynadığı en zor rol olarak tanımladığı rolde onu yönlendirmeyi kabul ettikten sonra, 40 ila 75 yaşları arasında olduğu bu role volkanik enerji ile hassasiyet, duygusallık ve zekanın karışımını getirdi. – sadece eleştirmenleri değil aynı zamanda sanatçı arkadaşlarını da etkiledi.
Bay Hall’un hatırladığı gibi, National’ın avluya bakan soyunma odası pencerelerinde, “ilk geceden sonra çeşitli çıplaklık durumlarındaki aktörler dışarı doğru eğilip onu alkışlıyordu; bu eşsiz bir övgüydü.”
Bu ona Olivier Ödülleri’nde En İyi Erkek Oyuncu adaylığını ve 1987’de Arthur Miller’ın A View from the Bridge at the National filmindeki Eddie Carbone rolüyle ödülü kazandırdı. Seyirciyi etkileyen yine onun kırılganlığı ve içsel gücüydü; Miller, Bay Gambon’un güç durumdaki liman işçisi olarak gösterdiği performansın şimdiye kadar gördüğü en iyi performans olduğunu belirtti. Yönetmen Bay Ayckbourn, Bay Gambon’u etkileyici olarak nitelendirdi.
Bay Ayckbourn, “Bir gün prova odasında duruyordu ve gözyaşlarına boğuldu; sahneye çıkmadı, elleri yüzünün önünde yoktu” dedi. “Orada durdu ve bir çocuk gibi ağladı. Çok yürek parçalayıcıydı. Ayrıca sinirlenmekte de çok iyiydi. Bu korkutucu olabilir.”
Televizyon rolleri Müfettiş Maigret’ten Edward VII’ye, Oscar Wilde’dan Winston Churchill’e kadar uzanıyordu. Ve filmde Peter Greenaway’in The Cook, the Thief, His Wife and Her Lover filmindeki kaba ve şiddet yanlısı gangster Albert Spica ve Harry Potter filmlerindeki nazik Profesör Dumbledore gibi birbirinden farklı karakterleri canlandırdı. Harris, 2002’de öldü.
Kendisine oyunculukla ilgili sorular soran röportajcılara “Sadece yapıyorum” cevabını vermesine rağmen rollere çok özenle hazırlandı. Bir senaryo aldı ve ardından keşiflerini uyarlamak ve derinleştirmek için provalardan yararlandı.
“Çok fiziğim var” dedi. “Kişinin neye benzediğini, saçlarının nasıl olduğunu, nasıl yürüdüğünü, nasıl ayakta durduğunu ve oturduğunu, nasıl ses çıkardığını, ritimlerinin nasıl olduğunu, nasıl giyindiğini, hangi ayakkabıları giydiğini bilmek istiyorum. Ayaklarınızın sahnede nasıl hissettiği önemli.”
Yakında tam bir ölüm ilanı yayınlanacak.