Hayat koşullarının kolaylaştırılmasını istiyorlar
Toplumda farkındalık oluşturmak amacıyla her yıl dünyada 7-14 Ocak tarihleri arası Beyaz Baston Görme Engeliler Haftası olarak anılıyor. Nazilli Engelliler ve Engellilere Destek Verenler Derneği (NAZENDER) Başkanı Tayfun Yazıcı, hafta dolasıyla görme engelli Sercan Erişkin, Ersun Akdağ ve Emine Akdağ ile Kervan Restoran’da öğlen yemeğinde bir araya geldi. Yazıcı, “Sadece bir günde değil her zaman arkadaşlarımızın yanında olmalıyız” dedi. ‘İŞİME TEK BAŞIMA GİDİP GELEMİYORUM’Artık özel günlerde bile hatırlanmadıklarını söyleyen, daha 40 günlük bebek iken gözlerini kaybeden 31 yaşındaki Sercan Erişkin, Nazilli’de görme engelli olarak hayatlarının çok zor olduğunu söyledi. Erişkin, “40 günlük bebekken kuvözde fazla ışıktan dolayı oksijen zehirlenmesi olmuşum ve gözlerimi kaybetmişim. 4 yıldır adliyede çalışıyorum. Sabah gidiyorum, akşam geliyorum. İşime arkadaşlarımla ya da babamla gelip gidiyorum. İşime tek başıma gelip gitmek istiyorum ama maalesef bu Nazilli’de mümkün değil. Yolların düzensizliğinden, arabaların kaldırımlara konmasından dolayı Nazilli’de görme engelliler için yaşamak çok zor. Evet 7-14 Ocak Beyaz Baston Görme Engeliler Günü ama bırakın özel günleri, normal günlerde hatırlanmıyoruz. Hatırlanmayı geçtik, bizim hayat koşullarımızı kolaylaştıracak bir yerde bile yaşayamıyoruz. Kendi işimizi kendimiz yapmak istiyoruz. İş yerimde hiç sıkıntı çekmiyorum, istediğim yere gidip gelebiliyorum. Telefonum konuşma programım var çok rahat kullanabiliyorum. Biz bazen bir sohbeti bile özlüyoruz” dedi. ‘YALNIZ BİR YERE GİTMEMİZ MÜMKÜN DEĞİL’Doğuştan görme engelli olan 57 yaşındaki Ersun Akdağ, özellikle erişebilirlik kısmında çok zorlandığını söyledi. Akdağ, “Eşimle birlikte görme engelimiz var. Benim görme engelim doğuştan. Geçimimi engelli maaşı ve zeytin dilme işiyle yapıyorum. Zeytin dilme işinde günlük cep harçlığımızı çıkarıyoruz. Zorlandığımız anlar var. Yollarda çok sıkıntımız var. Araçlara binip inerken sıkıntımız oluyor. Minibüslerde bizlere erişebilirlik yok. Kaldırımlarda arabalar park ediyor bazen çarpıyoruz. Biz Belediye Başkanımız Kürşat Engin Özcan’a derdimizi anlattık. Ama hala daha bir çözüm bulunmadı. Belediye’de Engelli Masası kurulacaktı yok. Uzun Çarşı’da bile araçlar, motorlar girmeyecekti ama motorlardan bile biz yürüyemiyoruz. yalnız bir yere gitmemiz mümkün değil. Bize her şeye tamam deniliyor ama şu an hiçbir şey yok. Her şeyin güzel olması, sağlıklı insanların daha anlayışlı olmasını istiyoruz. Ben bir yer soruyorum esnafa, bizi dilenci gibi görüyor. Ama ben dilenci değilim ben kendi paramı kendim kazanabiliyorum. Bizim halimizi hatırımızı soran kimse yok. Sadece Tayfun Yazıcı abi bizi arar sorar, bir istediğimiz var mı diye sorar. Etkinliklerinden memnunuz. Ama ben Belediye Başkanımıza ulaşamıyorum” diye konuştu. ‘HAYAT ÇOK ZOR’Kireç patlamasından dolayı gözlerini sonradan kaybeden Emine Akdağ ise, “1992’de kireç patlamasından dolayı görme engelli oldum. Önceden görüp sonradan görme engeli olmak çok zor. 1 tane 17 yaşında kızım var. Evimin işini yapamıyorum. Yanımda bir kişi olmadan bir yere gidemiyorum. Kızım nişanlı onun işlerini isterdim ki ben yapabileyim her şeyini göreyim. 2020’de bir ameliyat geçirdim. Önceden belediyeden evlerimize 3 ayda bir temizliğe geliyorlardı şimdi ona da gelmiyorlar salgın hastalıktan dolayı. Biz görme engellilerin hayatı zor. Biz 1 gün değil her gün hatırlanıp hal hatır sorulmasını istiyoruz” şeklinde konuştu.
Alıntıdır
Toplumda farkındalık oluşturmak amacıyla her yıl dünyada 7-14 Ocak tarihleri arası Beyaz Baston Görme Engeliler Haftası olarak anılıyor. Nazilli Engelliler ve Engellilere Destek Verenler Derneği (NAZENDER) Başkanı Tayfun Yazıcı, hafta dolasıyla görme engelli Sercan Erişkin, Ersun Akdağ ve Emine Akdağ ile Kervan Restoran’da öğlen yemeğinde bir araya geldi. Yazıcı, “Sadece bir günde değil her zaman arkadaşlarımızın yanında olmalıyız” dedi. ‘İŞİME TEK BAŞIMA GİDİP GELEMİYORUM’Artık özel günlerde bile hatırlanmadıklarını söyleyen, daha 40 günlük bebek iken gözlerini kaybeden 31 yaşındaki Sercan Erişkin, Nazilli’de görme engelli olarak hayatlarının çok zor olduğunu söyledi. Erişkin, “40 günlük bebekken kuvözde fazla ışıktan dolayı oksijen zehirlenmesi olmuşum ve gözlerimi kaybetmişim. 4 yıldır adliyede çalışıyorum. Sabah gidiyorum, akşam geliyorum. İşime arkadaşlarımla ya da babamla gelip gidiyorum. İşime tek başıma gelip gitmek istiyorum ama maalesef bu Nazilli’de mümkün değil. Yolların düzensizliğinden, arabaların kaldırımlara konmasından dolayı Nazilli’de görme engelliler için yaşamak çok zor. Evet 7-14 Ocak Beyaz Baston Görme Engeliler Günü ama bırakın özel günleri, normal günlerde hatırlanmıyoruz. Hatırlanmayı geçtik, bizim hayat koşullarımızı kolaylaştıracak bir yerde bile yaşayamıyoruz. Kendi işimizi kendimiz yapmak istiyoruz. İş yerimde hiç sıkıntı çekmiyorum, istediğim yere gidip gelebiliyorum. Telefonum konuşma programım var çok rahat kullanabiliyorum. Biz bazen bir sohbeti bile özlüyoruz” dedi. ‘YALNIZ BİR YERE GİTMEMİZ MÜMKÜN DEĞİL’Doğuştan görme engelli olan 57 yaşındaki Ersun Akdağ, özellikle erişebilirlik kısmında çok zorlandığını söyledi. Akdağ, “Eşimle birlikte görme engelimiz var. Benim görme engelim doğuştan. Geçimimi engelli maaşı ve zeytin dilme işiyle yapıyorum. Zeytin dilme işinde günlük cep harçlığımızı çıkarıyoruz. Zorlandığımız anlar var. Yollarda çok sıkıntımız var. Araçlara binip inerken sıkıntımız oluyor. Minibüslerde bizlere erişebilirlik yok. Kaldırımlarda arabalar park ediyor bazen çarpıyoruz. Biz Belediye Başkanımız Kürşat Engin Özcan’a derdimizi anlattık. Ama hala daha bir çözüm bulunmadı. Belediye’de Engelli Masası kurulacaktı yok. Uzun Çarşı’da bile araçlar, motorlar girmeyecekti ama motorlardan bile biz yürüyemiyoruz. yalnız bir yere gitmemiz mümkün değil. Bize her şeye tamam deniliyor ama şu an hiçbir şey yok. Her şeyin güzel olması, sağlıklı insanların daha anlayışlı olmasını istiyoruz. Ben bir yer soruyorum esnafa, bizi dilenci gibi görüyor. Ama ben dilenci değilim ben kendi paramı kendim kazanabiliyorum. Bizim halimizi hatırımızı soran kimse yok. Sadece Tayfun Yazıcı abi bizi arar sorar, bir istediğimiz var mı diye sorar. Etkinliklerinden memnunuz. Ama ben Belediye Başkanımıza ulaşamıyorum” diye konuştu. ‘HAYAT ÇOK ZOR’Kireç patlamasından dolayı gözlerini sonradan kaybeden Emine Akdağ ise, “1992’de kireç patlamasından dolayı görme engelli oldum. Önceden görüp sonradan görme engeli olmak çok zor. 1 tane 17 yaşında kızım var. Evimin işini yapamıyorum. Yanımda bir kişi olmadan bir yere gidemiyorum. Kızım nişanlı onun işlerini isterdim ki ben yapabileyim her şeyini göreyim. 2020’de bir ameliyat geçirdim. Önceden belediyeden evlerimize 3 ayda bir temizliğe geliyorlardı şimdi ona da gelmiyorlar salgın hastalıktan dolayı. Biz görme engellilerin hayatı zor. Biz 1 gün değil her gün hatırlanıp hal hatır sorulmasını istiyoruz” şeklinde konuştu.
Alıntıdır