İncelenmemiş bir hayat yaşanmaya değer olmayabilir, ancak incelenmiş bir hayat yıkıcı derecede pahalı olabilir. Ruby Thomas'ın heyecan verici oyunu “Hayvanlar Krallığı”nda terapi gören karakterlerden biri olan Sam'in hesapladığı gibi: “Babam sırf benim var olabilmem için kelimenin tam anlamıyla yüzbinlerce dolar harcadı.” Öğretmenler, özel okullar ve klinikteki müzik dersleri, ironik bir şekilde söylediği gibi, babasının “gerçekten kötü bir yatırım” yaptığını gösteriyor.
“Hayvanlar Krallığı” yumuşak huylu bir psikoterapist olan Daniel'in (Calvin Leon Smith) Sam'i (Uly Schlesinger) tek heceli bir konuşmanın ötesinde bir sohbete sabırla ikna etmesiyle başlıyor. Her ikisi de bir kaçış odasından daha büyük olmayan penceresiz bir odada duruşlarına zarar veren ofis sandalyelerinde oturuyorlar. Şu anda çalışmalarına ara veren bir zooloji öğrencisi olan Sam, hayvanlarla ilgili çeşitli gerçeklere duyarlı, zeki ve gözlemci bir genç adamdır. Annesini ve kız kardeşini, alfa dişileri “oldukça saldırgan olabilen” bonobolara benzetiyor; babası ise suyun altındaki kalbi beş dakikada bir atan bir su aygırı. Birlikte, parçaya adını veren, kavgalı hayvanlar alemini oluştururlar.
Tedavi programının bir parçası olarak Daniel, Sam'in iş odaklı babasını (David Cromer), ruhani doula annesini (Tasha Lawrence) ve küçük kız kardeşi Sofia'yı (Lily McInerny) hastayla altı terapi seansına katılmaya çağırır. Jack Serio'nun yönetmenliği bizi oyunculara heyecan verici bir şekilde yaklaştırıyor. Heyecan verici ama aynı zamanda kortizol artırıcı; Hayvanat bahçesindeki hayvanlar gibi mahsur kalma hissi, Wilson Chin'in sade setindeki iki yönlü obsidyen aynayla daha da artıyor.
Oyunun 80 dakikasının büyük bölümünde Sam, terapisti ve ailesi pentagram sandalyelerde oturuyorlar ve Sofia'nın artan dehşetine rağmen zamanlarını çocukluklarını, okuldaki zorbaları, babasının ilişkisini ve bazı insanların çekici davranışlarını tartışarak geçiriyorlar. kuşlar… görünüşe göre terapi seanslarını tetikleyen konu dışında her konu.
“Hayvanlar Krallığı” yumuşak huylu bir psikoterapist olan Daniel'in (Calvin Leon Smith) Sam'i (Uly Schlesinger) tek heceli bir konuşmanın ötesinde bir sohbete sabırla ikna etmesiyle başlıyor. Her ikisi de bir kaçış odasından daha büyük olmayan penceresiz bir odada duruşlarına zarar veren ofis sandalyelerinde oturuyorlar. Şu anda çalışmalarına ara veren bir zooloji öğrencisi olan Sam, hayvanlarla ilgili çeşitli gerçeklere duyarlı, zeki ve gözlemci bir genç adamdır. Annesini ve kız kardeşini, alfa dişileri “oldukça saldırgan olabilen” bonobolara benzetiyor; babası ise suyun altındaki kalbi beş dakikada bir atan bir su aygırı. Birlikte, parçaya adını veren, kavgalı hayvanlar alemini oluştururlar.
Tedavi programının bir parçası olarak Daniel, Sam'in iş odaklı babasını (David Cromer), ruhani doula annesini (Tasha Lawrence) ve küçük kız kardeşi Sofia'yı (Lily McInerny) hastayla altı terapi seansına katılmaya çağırır. Jack Serio'nun yönetmenliği bizi oyunculara heyecan verici bir şekilde yaklaştırıyor. Heyecan verici ama aynı zamanda kortizol artırıcı; Hayvanat bahçesindeki hayvanlar gibi mahsur kalma hissi, Wilson Chin'in sade setindeki iki yönlü obsidyen aynayla daha da artıyor.
Oyunun 80 dakikasının büyük bölümünde Sam, terapisti ve ailesi pentagram sandalyelerde oturuyorlar ve Sofia'nın artan dehşetine rağmen zamanlarını çocukluklarını, okuldaki zorbaları, babasının ilişkisini ve bazı insanların çekici davranışlarını tartışarak geçiriyorlar. kuşlar… görünüşe göre terapi seanslarını tetikleyen konu dışında her konu.