Abigail Williams, The Crucible’da Arthur Miller tarafından “sonsuz bir ikiyüzlülük kapasitesine” sahip 17 yaşında “çarpıcı derecede güzel bir kız” olarak tanımlanıyor. Çapkın ve dolandırıcı Millers Abigail’in eski patronu John Proctor ile bir ilişkisi vardır ve kovulduktan sonra, ormanda diğer kızlarla birlikte kan içip çıplak dans ederek karısını kıskançlıktan büyülemeye çalışır. O geceyle ilgili yalanları, John’u trajik kahramanı olarak tasvir eden Miller’ın 1953’te Salem cadı mahkemelerini dramatize etmesi için katalizör görevi görüyor.
Aslında, 1692’de Williams, 9 yaşındaki kuzeni Betty Parris ile ilk iddialarını ortaya attığında sadece 11 veya 12 yaşındaydı. Oyun yazarı Talene Monahon’un kara komedisi The Good John Proctor, Abigail (Susannah Perkins) ve Betty’nin (Sharlene Cruz) Miller’ın oyununun başlamasından önceki yıl en iyi arkadaşlar ve yatak arkadaşları olduğunu tasavvur ediyor. Kızlar modern argoyla konuşurlar ama Püriten tarzı boneler ve beyaz gecelikler giyerler (Phuong Nguyen’in kostümleriyle). Uçma hayalleri hakkında fısıldaşırlar, krallar ve köylü kızları olarak oynarlar ve sürekli gözetim altındaymış gibi paranoya içinde yaltaklanırlar.
1 Nisan’a kadar Connelly Theatre’da devam edecek olan bu Bedlam prodüksiyonunda, onları çevreleyen hışırtılı karanlıkta bir tehdit pusuda bekliyor ama bu doğaüstü bir tür değil (çarpıcı chiaroscuro ışıklandırması Isabella Byrd’e ve ağaç benzeri ses tasarımı Lee Kinney’e ait). 14 yaşında deneyimli bir hizmetçi olan Mercy (Tavi Gevinson) ona şeytan diyor, ama onun asıl kastettiği şey erkeklerin gücü ve kaprisleri. “Her yer kötü,” diye ısrar ediyor Mercy, iğneleyici bir şekilde. Kızların, kadınlığın kimsenin açıklamadığı kanlı yönlerinden Şeytan’ı sorumlu tutması şaşırtıcı mı?
Salem cadı mahkemeleri, sahne de dahil olmak üzere pop kültüründe sonsuza dek geri alındı ve geri alındı; Bedlam, 2019’da bu tiyatroda The Crucible’ın yalın ve son derece politik bir versiyonunu sundu ve Gevinson, 2016’da Broadway’in stilize ve gösterişli bir canlanmasında Mary Warren’ı canlandırdı. “The Good John Proctor”, bu sezon Broadway’de oynayan Salem’den ilham alan tek kara komedi bile değil; Sarah Ruhl’un “Salem’li Becky Hemşiresi” sonbaharda sanığın soyundan gelen birini Lincoln Center’a getirdi.
Öyleyse seyircileri yeniden Salem’e neden getirelim? Monahon’un gençlik diyaloğunun ritimlerine yönelik şakacı ve hassas kulağı, kaynak malzemesinden biraz fazla yararlanan The Good John Proctor’un ana zevklerinden biridir (The Crucible ve onun ürkütücü poppet’ini hızlı bir şekilde tazelemek iyi bir başlangıç olacaktır. okumayı göster). Yönetmen Caitlin Sullivan tarafından güzel bir şekilde sahnelenen oyun, en orijinal halindeyken en ilgi çekici ve kışkırtıcı halindedir – karakterlerinin dağınık, gelişen ruhlarını mevcut anlatılara uydurmak yerine çağdaş ve bazen küfürlü bir dille ortaya çıkarır.
Şaşkın Brittany K. Allen’ın Mary Warren rolünde yer aldığı oyuncu kadrosu, masumiyetin eşiğinde veya hemen ötesinde, tamamen geçmişe veya bugüne ait olmayan karakterleri hızlı bir şekilde yaşıyor. Bu gölgeli alan, soruşturmalar için verimli bir alan açıyor, burada korkacak nedenleri olan tek kişi karanlıkta bırakılan kızlar.
İyi John Proctor
1 Nisan’a kadar Manhattan’daki Connelly Theatre’da; bedlam.org. Süre: 1 saat 35 dakika.
Aslında, 1692’de Williams, 9 yaşındaki kuzeni Betty Parris ile ilk iddialarını ortaya attığında sadece 11 veya 12 yaşındaydı. Oyun yazarı Talene Monahon’un kara komedisi The Good John Proctor, Abigail (Susannah Perkins) ve Betty’nin (Sharlene Cruz) Miller’ın oyununun başlamasından önceki yıl en iyi arkadaşlar ve yatak arkadaşları olduğunu tasavvur ediyor. Kızlar modern argoyla konuşurlar ama Püriten tarzı boneler ve beyaz gecelikler giyerler (Phuong Nguyen’in kostümleriyle). Uçma hayalleri hakkında fısıldaşırlar, krallar ve köylü kızları olarak oynarlar ve sürekli gözetim altındaymış gibi paranoya içinde yaltaklanırlar.
1 Nisan’a kadar Connelly Theatre’da devam edecek olan bu Bedlam prodüksiyonunda, onları çevreleyen hışırtılı karanlıkta bir tehdit pusuda bekliyor ama bu doğaüstü bir tür değil (çarpıcı chiaroscuro ışıklandırması Isabella Byrd’e ve ağaç benzeri ses tasarımı Lee Kinney’e ait). 14 yaşında deneyimli bir hizmetçi olan Mercy (Tavi Gevinson) ona şeytan diyor, ama onun asıl kastettiği şey erkeklerin gücü ve kaprisleri. “Her yer kötü,” diye ısrar ediyor Mercy, iğneleyici bir şekilde. Kızların, kadınlığın kimsenin açıklamadığı kanlı yönlerinden Şeytan’ı sorumlu tutması şaşırtıcı mı?
Salem cadı mahkemeleri, sahne de dahil olmak üzere pop kültüründe sonsuza dek geri alındı ve geri alındı; Bedlam, 2019’da bu tiyatroda The Crucible’ın yalın ve son derece politik bir versiyonunu sundu ve Gevinson, 2016’da Broadway’in stilize ve gösterişli bir canlanmasında Mary Warren’ı canlandırdı. “The Good John Proctor”, bu sezon Broadway’de oynayan Salem’den ilham alan tek kara komedi bile değil; Sarah Ruhl’un “Salem’li Becky Hemşiresi” sonbaharda sanığın soyundan gelen birini Lincoln Center’a getirdi.
Öyleyse seyircileri yeniden Salem’e neden getirelim? Monahon’un gençlik diyaloğunun ritimlerine yönelik şakacı ve hassas kulağı, kaynak malzemesinden biraz fazla yararlanan The Good John Proctor’un ana zevklerinden biridir (The Crucible ve onun ürkütücü poppet’ini hızlı bir şekilde tazelemek iyi bir başlangıç olacaktır. okumayı göster). Yönetmen Caitlin Sullivan tarafından güzel bir şekilde sahnelenen oyun, en orijinal halindeyken en ilgi çekici ve kışkırtıcı halindedir – karakterlerinin dağınık, gelişen ruhlarını mevcut anlatılara uydurmak yerine çağdaş ve bazen küfürlü bir dille ortaya çıkarır.
Şaşkın Brittany K. Allen’ın Mary Warren rolünde yer aldığı oyuncu kadrosu, masumiyetin eşiğinde veya hemen ötesinde, tamamen geçmişe veya bugüne ait olmayan karakterleri hızlı bir şekilde yaşıyor. Bu gölgeli alan, soruşturmalar için verimli bir alan açıyor, burada korkacak nedenleri olan tek kişi karanlıkta bırakılan kızlar.
İyi John Proctor
1 Nisan’a kadar Manhattan’daki Connelly Theatre’da; bedlam.org. Süre: 1 saat 35 dakika.