Ekim 2022'de Chicago Tribune'den Chris Jones, Goodman Tiyatrosu'nda çalınan “The Notebook”u inceledi ve Michaelson'ın “kesinlikle muhteşem bir şarkı paketi” yazdığını övdü. Ancak kitabın ve filmin hayranlarının, hikayenin sahnelenmesinde yapılan tüm değişiklikler nedeniyle aldatılmış hissedebileceklerini biliyor. Michaelson, “Filmin bu olmamasından dolayı mutsuz olan insanlar var” diye itiraf etti. “Bazı insanlar diziden nefret edecek çünkü bu bir müzik uyarlamasının başka bir film uyarlaması. Diğerleri sahnede Ryan Gosling ve Rachel McAdams'ın benzerlerini görmeyi bekleyecek. Hata!
Michaelson, “Bu büyük, abartılı bir müzikal değil” dedi. “Benim tavrımla rotayı farklı bir yöne, daha sessiz, daha içe dönük bir yöne yönlendirdik.”
Allie ve Noah için şarkı yazarken Michaelson, annesinin ölümü hakkındaki düşüncelerinin yanı sıra dul babasının yorumlarını da içeriyordu. “Annem ve babam hakkında sürekli konuşmak istemiyorum ama bu şarkılarda onlardan çok şey gömülü.”
Bu yüzden diziyi her izlediğinde ölümünü yeniden yaşıyor. “Annem öldüğünden beri gerçekten bir kriz yaşamadım” dedi. “Sadece bir ay önce provada, tamamen öfkemi kaybettim – öyle gürültülü, gırtlaktan gelen bir ses ki, diğer insanlar bunu göremez Ağlamak. “Bugün beni sekiz kez ağlarken gördün, bu sana inandırıcı gelmeyebilir” diye şaka yaptı.
Açılış gecesi yaklaşırken, yaratıcı nevrozlara yabancı olmayan Michaelson, terapistinin “ölüm öncesi kaygı” adını verdiği durumu geliştirmişti. Bu yaz yayınlayacağı “sessiz, eski moda müzik”le dolu albümün dışında, sırada ne olacağını bilmiyor. “Benim yaşımda, çocuğu veya ebeveyni olmayan bir kadın olarak her iki tarafa da bağlı değilim. Bazen sanki otoyolda yuvarlanan bir lastikmişim gibi geliyor.”
35 yıl önceki bir hayali gerçekleştirmenin harika olduğunu ancak aynı zamanda yeni endişeleri de beraberinde getirdiğini söyledi. Michaelson, “Mızmız, romantik bir yazar olarak anılmak istemiyorum” dedi ve sonra güldü. “Gerçi muhtemelen en iyi yaptığım şey bu.”
Michaelson, “Bu büyük, abartılı bir müzikal değil” dedi. “Benim tavrımla rotayı farklı bir yöne, daha sessiz, daha içe dönük bir yöne yönlendirdik.”
Allie ve Noah için şarkı yazarken Michaelson, annesinin ölümü hakkındaki düşüncelerinin yanı sıra dul babasının yorumlarını da içeriyordu. “Annem ve babam hakkında sürekli konuşmak istemiyorum ama bu şarkılarda onlardan çok şey gömülü.”
Bu yüzden diziyi her izlediğinde ölümünü yeniden yaşıyor. “Annem öldüğünden beri gerçekten bir kriz yaşamadım” dedi. “Sadece bir ay önce provada, tamamen öfkemi kaybettim – öyle gürültülü, gırtlaktan gelen bir ses ki, diğer insanlar bunu göremez Ağlamak. “Bugün beni sekiz kez ağlarken gördün, bu sana inandırıcı gelmeyebilir” diye şaka yaptı.
Açılış gecesi yaklaşırken, yaratıcı nevrozlara yabancı olmayan Michaelson, terapistinin “ölüm öncesi kaygı” adını verdiği durumu geliştirmişti. Bu yaz yayınlayacağı “sessiz, eski moda müzik”le dolu albümün dışında, sırada ne olacağını bilmiyor. “Benim yaşımda, çocuğu veya ebeveyni olmayan bir kadın olarak her iki tarafa da bağlı değilim. Bazen sanki otoyolda yuvarlanan bir lastikmişim gibi geliyor.”
35 yıl önceki bir hayali gerçekleştirmenin harika olduğunu ancak aynı zamanda yeni endişeleri de beraberinde getirdiğini söyledi. Michaelson, “Mızmız, romantik bir yazar olarak anılmak istemiyorum” dedi ve sonra güldü. “Gerçi muhtemelen en iyi yaptığım şey bu.”