FARRELL COVINGTON VE STİLİN SINIRLARI, tarafından Paul Rudnick
New Jersey doğumlu, eşcinsel, Yahudi ve aşırı derecede azgın bir bakire olan Nate Reminger, 1973’te Yale Üniversitesi’nde ortaya çıkar ve hemen gözünü önümüzdeki kırk yıl boyunca göz kulak olacağı tek adama diker.
Gibi Zekice betimleme becerisine sahip gelişmekte olan bir yazar olan Nate, Paul Rudnick’in komik romantik komedisi boyunca Farrell Covington adlı bu adamı tanımlamanın yollarını bulmaya çalışıyor: O “göz kamaştırıcı bir güneş tanrısı”, “karşılıksız bir çek”. bir “çılgın şifre” ve daha fazlası. Aynı şekilde, Nate de kendini ve aşık iki adam için mümkün olduğunu düşündüğü yeni bir bakış açısı için çabalıyor.
Farrell, Nate’i şaşırtacak şekilde bakışlarına daha da yoğun bir şekilde karşılık verir. Bir aşık bakışının yerini alıyor – bu bir değerlendirme, bir hayal.
Ve ikisi arasında, güzelliğe önem veren Farrell. Şaşırtıcı derecede yakışıklı ve inanılmaz derecede zengin bir estet olan Farrell, zırhını şekillendirmeyi “ağır insanlık dışı davranışlara veya sert hava koşullarına karşı bir protesto biçimi” olarak görüyor. Aşırı muhafazakar bir aileden geldiği için kara koyundan çok yaldızlı koyundur. “Sanki bir insan bir şişe iyi viski ve kristal bir avize tarafından büyütülmüş gibi” Orta Atlantik aksanıyla konuşuyor.
O ve Nate hızla birbirlerinin her şeyi haline gelirler ve Farrell, Yale’in konut düzenlemeleri gibi uygunsuzluklardan kaçınmasına izin veren büyüleyici bir hayat sürerken – gerçek bir Hockney ve bir uşağı olan bir şehir evi vardır – bu onu bağnazlardan koruyamaz. oğullarını doğru yolda tutmak için istekli. Nate ve Farrell, iradeleri dışında ayrılarak Nate’i aşağı doğru bir sarmalın içine gönderir ve roman boyunca tekrarlanan bir yabancılaşma ve yeniden birleşme modelini harekete geçirir.
Farrell’in büyüleyici yaşamının ironisi, bir yandan üniversiteden New York’a, Hollywood’a ve ötesine taşınırken bir yandan da AIDS salgını, inanç krizi ve dünyayla rekabet eden bir aile ile mücadele eden çiftin ilişkisini ağırlaştırıcı bir faktör olarak hareket etmesidir. Zengin kötülük için Ewings “Dallas”.
Çaba, kapsam olarak oldukça destansı olsa da, Rudnick’in komik yazı stili ve Nate’e bahşettiği keskin bakış, yazarın açık bir vücut bulmuş hali, onu bu yarı otobiyografik ciltte lezzetli bir ısırık haline getiriyor. “Bir aktör ya da oyun yazarı ya da sadece diğer insanlara ‘sevgilim’ diyen biri olarak belirsiz tiyatro özlemlerim vardı” diyor bize.
Rudnick, The New Yorker’daki şovlarının hayranlarının bekleyeceği birden çok paragraf başına gülme hızını sunsa da, Farrell Covington ve Limits of Style’ın amacı, kaburga vurmaktan çok yürek burkan. Bu, duygusal bir hastane sekansının Rahibe Teresa Tarikatı’ndan sari giyen bir yardımcının aniden gelişiyle taçlandırılması gibi, zaman zaman tonal kırbaçlara yol açar. Rudnick’in dünya görüşü o kadar zahmetsizce ve neşeyle çılgınca ki, açıkça ifade etse bile – lütfen burada dünyanın en büyük tırnak işaretlerine izin verin – bir can alıcı nokta için hazırlanıyormuş gibi hissettirebilir.
Bu eğilim en küçük safsataya bile dikkat çeker. Farrell ışıltılı bir adam, mimariyi seven manik-peri rüyası, yürüyen bir suçlu, ama asla yaratıcısından ve dolayısıyla onun ikinci komutanından daha büyüleyici olmayacak. Nate’in bakış açısındayız ve Farrell’dan tamamen ayrı uzun zamanlar geçiriyoruz. Ve Farrell’in ayrıcalığı olmasa bile, Nate’in üniversiteden Broadway’e ve başarılı bir senaryo yazarlığı kariyerine giden yolu nispeten pürüzsüz ve bazı bölümlere bir romandan çok yüzeysel bir anı hissi veriyor.
Ancak başka bir açıdan bakıldığında, asıl soru Nate’in veya Farrell’in bireysel engelleri değil, ortak kaderleridir. İlk birkaç sayfada asıl meseleye – o karşılıklı bakışa – gelirsek, bu roman daha çok onların birbirlerini nasıl gördükleri ve dünyanın olasılıklarını nasıl gördüğü hakkındadır.
Rudnick’in neredeyse yorum yapmadan sunduğu şeyi bir düşünün: iki erkeğin on yıllardır aşkta ustalaşmasını izlemek için nispeten nadir bir fırsat. Yazarın diğer medyadaki pek çok eseri gibi – “Jeffrey” oyunu In and Out filmi, eşcinsel bir müze parçası olarak hizmet etmekten çok hassas bir ifade olarak hizmet etmekle ilgileniyor gibi görünüyor.
Bakışlarını çevir, seni cezbediyor ve bizim burada olmaktan daha fazlası olduğumuzu göreceksin; Burayı güzelleştirdik.
R. Eric Thomas’ın en yeni deneme kitabı Tebrikler, En İyisi Bitti!, Ağustos’ta çıkıyor.
FARRELL COVINGTON VE STİLİN SINIRLARI | Paul Rudnick tarafından | 368 sayfa | Kitaplar | $28.99
New Jersey doğumlu, eşcinsel, Yahudi ve aşırı derecede azgın bir bakire olan Nate Reminger, 1973’te Yale Üniversitesi’nde ortaya çıkar ve hemen gözünü önümüzdeki kırk yıl boyunca göz kulak olacağı tek adama diker.
Gibi Zekice betimleme becerisine sahip gelişmekte olan bir yazar olan Nate, Paul Rudnick’in komik romantik komedisi boyunca Farrell Covington adlı bu adamı tanımlamanın yollarını bulmaya çalışıyor: O “göz kamaştırıcı bir güneş tanrısı”, “karşılıksız bir çek”. bir “çılgın şifre” ve daha fazlası. Aynı şekilde, Nate de kendini ve aşık iki adam için mümkün olduğunu düşündüğü yeni bir bakış açısı için çabalıyor.
Farrell, Nate’i şaşırtacak şekilde bakışlarına daha da yoğun bir şekilde karşılık verir. Bir aşık bakışının yerini alıyor – bu bir değerlendirme, bir hayal.
Ve ikisi arasında, güzelliğe önem veren Farrell. Şaşırtıcı derecede yakışıklı ve inanılmaz derecede zengin bir estet olan Farrell, zırhını şekillendirmeyi “ağır insanlık dışı davranışlara veya sert hava koşullarına karşı bir protesto biçimi” olarak görüyor. Aşırı muhafazakar bir aileden geldiği için kara koyundan çok yaldızlı koyundur. “Sanki bir insan bir şişe iyi viski ve kristal bir avize tarafından büyütülmüş gibi” Orta Atlantik aksanıyla konuşuyor.
O ve Nate hızla birbirlerinin her şeyi haline gelirler ve Farrell, Yale’in konut düzenlemeleri gibi uygunsuzluklardan kaçınmasına izin veren büyüleyici bir hayat sürerken – gerçek bir Hockney ve bir uşağı olan bir şehir evi vardır – bu onu bağnazlardan koruyamaz. oğullarını doğru yolda tutmak için istekli. Nate ve Farrell, iradeleri dışında ayrılarak Nate’i aşağı doğru bir sarmalın içine gönderir ve roman boyunca tekrarlanan bir yabancılaşma ve yeniden birleşme modelini harekete geçirir.
Farrell’in büyüleyici yaşamının ironisi, bir yandan üniversiteden New York’a, Hollywood’a ve ötesine taşınırken bir yandan da AIDS salgını, inanç krizi ve dünyayla rekabet eden bir aile ile mücadele eden çiftin ilişkisini ağırlaştırıcı bir faktör olarak hareket etmesidir. Zengin kötülük için Ewings “Dallas”.
Çaba, kapsam olarak oldukça destansı olsa da, Rudnick’in komik yazı stili ve Nate’e bahşettiği keskin bakış, yazarın açık bir vücut bulmuş hali, onu bu yarı otobiyografik ciltte lezzetli bir ısırık haline getiriyor. “Bir aktör ya da oyun yazarı ya da sadece diğer insanlara ‘sevgilim’ diyen biri olarak belirsiz tiyatro özlemlerim vardı” diyor bize.
Rudnick, The New Yorker’daki şovlarının hayranlarının bekleyeceği birden çok paragraf başına gülme hızını sunsa da, Farrell Covington ve Limits of Style’ın amacı, kaburga vurmaktan çok yürek burkan. Bu, duygusal bir hastane sekansının Rahibe Teresa Tarikatı’ndan sari giyen bir yardımcının aniden gelişiyle taçlandırılması gibi, zaman zaman tonal kırbaçlara yol açar. Rudnick’in dünya görüşü o kadar zahmetsizce ve neşeyle çılgınca ki, açıkça ifade etse bile – lütfen burada dünyanın en büyük tırnak işaretlerine izin verin – bir can alıcı nokta için hazırlanıyormuş gibi hissettirebilir.
Bu eğilim en küçük safsataya bile dikkat çeker. Farrell ışıltılı bir adam, mimariyi seven manik-peri rüyası, yürüyen bir suçlu, ama asla yaratıcısından ve dolayısıyla onun ikinci komutanından daha büyüleyici olmayacak. Nate’in bakış açısındayız ve Farrell’dan tamamen ayrı uzun zamanlar geçiriyoruz. Ve Farrell’in ayrıcalığı olmasa bile, Nate’in üniversiteden Broadway’e ve başarılı bir senaryo yazarlığı kariyerine giden yolu nispeten pürüzsüz ve bazı bölümlere bir romandan çok yüzeysel bir anı hissi veriyor.
Ancak başka bir açıdan bakıldığında, asıl soru Nate’in veya Farrell’in bireysel engelleri değil, ortak kaderleridir. İlk birkaç sayfada asıl meseleye – o karşılıklı bakışa – gelirsek, bu roman daha çok onların birbirlerini nasıl gördükleri ve dünyanın olasılıklarını nasıl gördüğü hakkındadır.
Rudnick’in neredeyse yorum yapmadan sunduğu şeyi bir düşünün: iki erkeğin on yıllardır aşkta ustalaşmasını izlemek için nispeten nadir bir fırsat. Yazarın diğer medyadaki pek çok eseri gibi – “Jeffrey” oyunu In and Out filmi, eşcinsel bir müze parçası olarak hizmet etmekten çok hassas bir ifade olarak hizmet etmekle ilgileniyor gibi görünüyor.
Bakışlarını çevir, seni cezbediyor ve bizim burada olmaktan daha fazlası olduğumuzu göreceksin; Burayı güzelleştirdik.
R. Eric Thomas’ın en yeni deneme kitabı Tebrikler, En İyisi Bitti!, Ağustos’ta çıkıyor.
FARRELL COVINGTON VE STİLİN SINIRLARI | Paul Rudnick tarafından | 368 sayfa | Kitaplar | $28.99