Kore-eda’nın Netflix dizisi Makanai’den bir görsel
itibaren Cuma 13 Ocak 2023
Minimuma indirildi Tamam, geyşa olmak için eğitim aldığınız yer, kan bağı olmayan bir ailedir. İnsanların birbirlerini sevdikleri veya birbirlerinden nefret ettikleri (çok daha az sıklıkla), ortak bir DNA nedeniyle değil, böyle hissettikleri için. Ve Japon Hirokazu Kore-eda filmografisini bu temeller üzerine inşa etti. Kocasının intiharının ardından ayağa kalkmaya çalışan bir kadının ilk uzun metrajlı filmi Maborosi’den (1995) Netflix’te yayınlanacak dizi Makanai’ye. Bir dans kursu (geyşa, kelimenin tam anlamıyla dansçı anlamına gelir), sevişme ve çay seremonisi arasında kendilerini mükemmel bir nedime haline getirecek olan Kyoto okuluna girmek için eyaletten ayrılan iki arkadaşın, Kiyo ve Sumire’nin hikayesi. Sumire getirilse de Kiyo reddedilir. Maiko evinin sıradan başrahibi genç adaylar onu köyüne geri göndermesi için çağırdığında, Kiyo kendini aşçı olarak sunarak onu yeniden başlatır. Ve böylece Çinli Sun-Tzu’ya yakışır bir hareketle, dans zayıflığını gerçek gücüne çeviriyor, yani geleneksel mutfağın sansasyonel makanai yemekleriyle başkalarını mutlu ediyor. Hikaye, Aiko Koyama’nın bir milyon sekiz yüz bin kopyası olan bir mangasından alınmıştır (Japonya ve İtalya’da yaşlılık ortaktır, sakinlerinin okuma oranları değil). Gözle bakıldığında, tema ve ortam açısından seri, evrensel ve ödüllü önceki prodüksiyona göre yurtdışına daha az ihraç edilebilir görünüyor. Ama yönetmen ve senarist hakkında konuşmak için bir fırsat, ünlü ama genel halk arasında hak ettiği gibi değil, aile dinamiklerini eşsiz bir şekilde tasvir eden, Öklid dışı, rekombinant geometriye sahip olanları tercih eden, manyetik alanın bulunduğu yerde. birlikte, biyolojiden çok daha fazla, tercih edilen aşktır. Görünüşe göre öğretmen sadece Japonca konuşuyor ve DeepL tercümanı ve Yoshi Terao’nun insan denetimi sayesinde tek şey soruları ideogramlarda göndermekti.
Neden bu kadar geleneksel olmayan bir yazar, kültürünüzün bu kadar eski bir temasını ele almaya karar veriyor?
“Bir nedeni, kan bağı olmamasına rağmen yakın bir topluluk olmasıdır. Kadim kültürlerimizin çoğu, özellikle de sanatı nesilden nesile aktaranlar, kana çok az önem verirler. Ve bize Covid-sonrası bir dünyada nasıl yaşanacağının yolunu gösterebilecek olan tam da böyle bir topluluktur ».
Ayrıca Kyoto’ya gitmek üzere yola çıkan on altı yaşındaki Kiyo’yu büyükannesi ve kuzeni karşılıyor. Senin için klasik aile hiç yok mu?
“Bu sefer sorumluluk bana değil, dizinin dayandığı kitabın yazarına ait.”
Herkesten daha iyi anlattığınız bu sıra dışı ailelerin otobiyografinizle bir ilgisi var mı?
“Gerçek hayatımla hiçbir ilgileri olduğunu düşünmüyorum. Aksine, çocukken izlediğim televizyon dizilerinden büyük ölçüde etkilendim.” (Ancak burada, entegrasyona acilen ihtiyaç var ve algoritmalar ve çevirmenler arasında, başka bir harika filmle ilgili olarak çeviride bir şeyin kaybolduğuna dair şüpheler ürperiyor. Tokyo’da çekildi. Bunu söylüyorum çünkü Kore-eda altı çok küçük evde büyüdü ve bazen biraz mahremiyet bulmak için bir dolaba sığındı. Sivil hayata dönecek çok şey vardı, birçok farklı işte çalışıyordu ama ortak gelirleri çok azdı.Sonunda bir atık geri dönüşüm fabrikasında ve ardından bir şeker fabrikasında çalışmaya adapte olan iyi huylu bir anne.Evde filmlerin meraklısıydı. , özellikle Ingrid Bergman, Joan Fontaine ve Vivien Leigh ile olanlar, ancak oğlunu bir yönetmenden çok “daha güvenli” bir memur olarak görmesi daha iyi olurdu. Bir büyükbaba ve iki ablaya ek olarak, çok benzer bir yapıda lar kadar Bir aile meselesi).
İçinde Bir aile meselesiile Cannes’ı kazandığı çok perişan bir aile aslında sokakta buldukları küçük bir kızı evlat edinir ve onu kendi evlatları gibi sever. İçinde Küçük kızkardeşKüçük bir kız, babasının cenazesinin ertesi günü üç üvey kız kardeş tarafından sanki hep birlikte yaşamışlar gibi karşılanır. Biyolojik akrabalar abartılıyor mu?
“Evet, buna ikna oldum. Sorun şu ki, hem yasal hem de sosyal olarak Japonya, akraba olmayan ve eşcinsel birlikteliklerin geleneksel ilişkilerle aynı şekilde ele alınmadığı bir duruma sıkışmış durumda.
Şahsen, iki ailenin, çocukları artık altı yaşındayken beşikte değiştirildiklerini keşfettikleri Baba ve Oğul sinemasına aşık oldum. Sizin için çocuklarınızın büyümesi gereken ideal ortam nedir?
“Çocuklar, kendileri için güvenli bir yer, bir sığınak oluşturan, hayali ya da gerçek bir kişiye ya da yere ihtiyaç duyarlar.”
Ayrıca Komisyoncu sonra çocuğu terk eden anne onu kurtarmak için her şeyi yapar. Ve onu satmak isteyenler sonunda kendilerini kurtarırlar. Görünüşe göre yetişkinlerin çocuklukla olan ilişkisi, sizin için insanlığı kurtarabilecek tek güç: bu doğru mu?
“Tek mi bilmiyorum. Nüfus cüzdanında yazanlarla kesinlikle alakası yok. Benim için bir baba gibi sevdiğim bir yapımcının kaybı, geriye dönüp baktığımda büyümek için bir fırsat oldu. Gerçek babamdan farklı şekillerde de olsa benimle çalışanlara baba figürü olmayı denemeyi de düşünmeye başladım. Aldığım sopayı bir sonraki “babaya” veya “anneye” devretmek büyümenin bir yoludur».
Onun tasavvur ettiği şekliyle aileler, boşluklara müsamaha göstermeyen yapılardır. “Bazı üyelerin eksik olduğu hikayeleri seviyorum. Çünkü birisi her zaman onun yerini almaya hazır olarak gelir ». İster baba, anne, ebeveyn 1 veya 2 olarak adlandırılsın, ister daha önemli ve daha az bürokratik yüzlerce başka yolla çok fazla fark yaratmaz. Yalnızca içinde kadın cinayetlerinin dörtte üçünden fazlasının geleneksel olarak işlendiği “geleneksel” olanı tanıyan Aile Günü ultralarından oluşan büyük hükümet devriyesi, kendilerini Kore-eda’nın eksiksiz filmografisiyle şımartarak kesinliklerine meydan okuyabilir. Kusursuz altyazılı.
Kategorilenmemiş | Yorum yok “