Roger Brucker, yavaş yavaş ölüme dönen bir mahkum Kentucky mağara kaşifinin hikayesinin bir müzikal haline getirildiğini duyduğunda şüpheliydi. “Müzikaller eğlenceli olmamalı mı?” diye düşündü.
95 yaşındaki Brucker, başarısız olmaya mahkum olan Discoverer Floyd Collins hakkında çoğundan daha fazlasını biliyor. “Yakaladı!” So -Called Kentucky Mağara Savaşları sırasında gelişen olayların son tarihi olarak görülen yazılı, devletin turizm fırsatları için kapsamlı mağara sistemlerini ticarileştirdiği 1920'lerde hızlı yeraltı keşif zamanı.
1925'te Collins, ayak bileğini tutuklamak ve onu yeraltında yakalamak için 27 kiloluk bir kayaya girdiğinde deneyimli bir spelunkerdi. 14 gün boyunca, hipotermi tarafından güçlendirilen susuzluk, açlık ve tükenmeden öldü.
Bu hafta, bu hikaye, bu hafta Lincoln Center Tiyatrosu'ndaki Broadway çıkışını kutlayan “Floyd Collins” e dönüştürüldü ve Song aracılığıyla kasvetli bir hikayeyi hayata geçirmek için bir egzersiz.
Gösterinin yönetmeni, kitap yazarı ve ek metin yazarı Tina Landau, Yale Üniversitesi'nde bir öğrenciydi – “SpongeBob Squarepants: The Broadway Musical” ve “Redwood” ı bir antolojideki Collins hakkında katlanır bir bayi ile karşılaştığında. İki dünya savaşı arasındaki en ünlü ulusal haberlerden biri olan başarısız kurtarma için medya sirkine odaklandı.
62 yaşındaki Landau, tarih konusundaki bakış açısının, 20'li yaşlarının sonlarında ufuklarda dramatistlerle prömiyeri olan şovu yazdığı şeyden farklı olduğunu söyledi. Şimdi bunu ölümüyle yüzleşen bir kişi olarak anlıyor.
“Başladığımızda Floyd'un umutları, hayalleri ve çabalarından daha fazlası” dedi. “Şimdi, onu bir devir ve bırakma yerine getiren yolculuğa daha fazla yatırım yapıyorum.”
1996'dan beri en az 20 “Floyd Collins” prodüksiyonunu gören Brucker, Skeets Miller, The Young Louisville Courier-Journal muhabiri, minyon, mağarada ve doğrudan röportaj Collins gibi etkinlikte deneyime sahip. Teknik bir örnekte, aktör Miller, Taylor Trensch ile konuştu, Collins hakkında yazarken muhabirin empatisini vurgulamak için oynuyor. Brucker, “Anonim bir çiftçiyi Floyd Collins adlı gerçek bir yaşayan kişiye dönüştürdü.” Dedi.
Collins elbette bir röportaj için hayatta değildi, “yakalandı!” Yazılmıştı, ancak Brucker, adamın müzikalin karakteri ile nasıl karşılaştırıldığı konusunda iyi bir izlenimi var. Floyd rolündeki eski aktörler, belirlenmiş veya aşırı hevesli bir çok büyük, çok kısaydı (Collins genellikle ayrıldı, ancak mağaralar üzerinde konuştuğunda parladı).
Ancak yakın zamanda “Great Gatsby” de başrolü oynayan bir Broadway kalp atışı olan aktör Jeremy Jordan'ın Collins'in en iyi kısımlarını, The Floyd the Man ile birleştirdiğini düşündü. Bir kayanın altında şarkı söyleyen parçalar söyleyemezsiniz, böylece Ürdün eğimli bir platformda yön ve yodeliği dinlediği kısmı harcar.
“Gördüğüm en iyi Floyd karakteri olduğunu düşündüm ”dedi.
Müzikal “Deathwatch Carnival” ın orijinal başlığı, Yale'de okunan zımpara Landau'nun başlığından geldi ve Collins içeride yakalanırken kum boşluğunun ağzını ziyaret eden seyirciye ve sağlayıcılara atıfta bulundu. Bir toptan sonra telefonu kapatan gazeteciler, kayalık cadaliumun büyüklüğü gibi abartılı, abartılı detaylar.
“Floyd Collins” olarak, şovun besteci Adam Guettel ve daha çok Floyd the Man hakkında Landau ve dedi. Müzikal, özellikle Collins'in ölümünü kabul ettiği ve annesinin onu beklediği bir gökyüzünü hayal ettiği son bir “Nasıl Glory Goes Gidiyor” şarkısı ile övüldü. (Şarkı, bunu bildiren Audra McDonald'ın ikinci scredial albümünün adıdır.)
Landau ve Guettel Kentucky'de araştırma yaptıklarında Guettel, Mağaradan, Collin'in Skorda Koro olarak şarkılarından gelen yankıları dahil etmek için ilham aldı. Devlet sırasında Brocker ve 2019'da ölen tarihçi Robert K. Murray tarafından yazılan “Yakalanan!”
İlk olarak 1979'da yayınlanan kitabın hem canlı hem de tarih hakkında kapsamlı bir rapor olduğunu söyledi. Ancak, Mağara ağzında toplanan kadınlar gibi Collins'i önermek için bir müzikal gerekli işlemede tüm hikayeyi söyledi. Homer ve Nellie gibi daha merkezi figürlerde Collins, genişletilmiş aile de dahil olmak üzere çok çeşitli insanları sentezledi.
Gösteri, mamut boşluk sistemini anımsatan set tasarım bileşenleri ve kurtarma işçilerinin ve seyircilerin toplandığı ağızla temsil edilen mağaranın içi arasında bölünmüştür. Kum mağaraları ve sıkı, çamurlu sıkma, bugünün mamut boşluğunda yakalanan Collins, gerçek bir mağara bile değil.
“Sand Cave, büyük bir şey Panoraması olarak sunuluyor ve bu değil ”dedi.
15 yıldan fazla bir süredir Milli Park Servisi'ne liderlik eden David Kem, son zamanlarda Bowling Green, KY'de “Floyd Collins” tur yapımında gördü.
“Bu, mağara ortamını sahnede iletmek için eşsiz bir zorluk, çok dar ve ötesinde bir yer” dedi. (Bir nitpick vardı: “Genel olarak kimse mağarada dolaşmıyor.”)
Kem, müzikalin Collins'in daha geniş bir resmini sunduğunu bildiğini söyledi. “Floyd'un ölümünün tamamı ile korkak değil” dedi. “Bence onu yapıyor.”
“Yakalanan!” Bu ay Collins'in kum boşluğuna inişinin 100. yıldönümü onuruna yayınlandı. Landau önsözü yazdı.
“Bugün benim için, kum boşluğundaki ölümünden yüz yıl sonra Floyd yaşıyor.” “Bu kitapta yaşıyor; müzikalimizde; fikirlerimizde; korkularımızda ve çabalarımızda; ve sorularda kendimize kendimizden, karşılıklı ve evrenden sormaya devam ediyoruz.”
95 yaşındaki Brucker, başarısız olmaya mahkum olan Discoverer Floyd Collins hakkında çoğundan daha fazlasını biliyor. “Yakaladı!” So -Called Kentucky Mağara Savaşları sırasında gelişen olayların son tarihi olarak görülen yazılı, devletin turizm fırsatları için kapsamlı mağara sistemlerini ticarileştirdiği 1920'lerde hızlı yeraltı keşif zamanı.
1925'te Collins, ayak bileğini tutuklamak ve onu yeraltında yakalamak için 27 kiloluk bir kayaya girdiğinde deneyimli bir spelunkerdi. 14 gün boyunca, hipotermi tarafından güçlendirilen susuzluk, açlık ve tükenmeden öldü.
Bu hafta, bu hikaye, bu hafta Lincoln Center Tiyatrosu'ndaki Broadway çıkışını kutlayan “Floyd Collins” e dönüştürüldü ve Song aracılığıyla kasvetli bir hikayeyi hayata geçirmek için bir egzersiz.
Gösterinin yönetmeni, kitap yazarı ve ek metin yazarı Tina Landau, Yale Üniversitesi'nde bir öğrenciydi – “SpongeBob Squarepants: The Broadway Musical” ve “Redwood” ı bir antolojideki Collins hakkında katlanır bir bayi ile karşılaştığında. İki dünya savaşı arasındaki en ünlü ulusal haberlerden biri olan başarısız kurtarma için medya sirkine odaklandı.
62 yaşındaki Landau, tarih konusundaki bakış açısının, 20'li yaşlarının sonlarında ufuklarda dramatistlerle prömiyeri olan şovu yazdığı şeyden farklı olduğunu söyledi. Şimdi bunu ölümüyle yüzleşen bir kişi olarak anlıyor.
“Başladığımızda Floyd'un umutları, hayalleri ve çabalarından daha fazlası” dedi. “Şimdi, onu bir devir ve bırakma yerine getiren yolculuğa daha fazla yatırım yapıyorum.”
1996'dan beri en az 20 “Floyd Collins” prodüksiyonunu gören Brucker, Skeets Miller, The Young Louisville Courier-Journal muhabiri, minyon, mağarada ve doğrudan röportaj Collins gibi etkinlikte deneyime sahip. Teknik bir örnekte, aktör Miller, Taylor Trensch ile konuştu, Collins hakkında yazarken muhabirin empatisini vurgulamak için oynuyor. Brucker, “Anonim bir çiftçiyi Floyd Collins adlı gerçek bir yaşayan kişiye dönüştürdü.” Dedi.
Collins elbette bir röportaj için hayatta değildi, “yakalandı!” Yazılmıştı, ancak Brucker, adamın müzikalin karakteri ile nasıl karşılaştırıldığı konusunda iyi bir izlenimi var. Floyd rolündeki eski aktörler, belirlenmiş veya aşırı hevesli bir çok büyük, çok kısaydı (Collins genellikle ayrıldı, ancak mağaralar üzerinde konuştuğunda parladı).
Ancak yakın zamanda “Great Gatsby” de başrolü oynayan bir Broadway kalp atışı olan aktör Jeremy Jordan'ın Collins'in en iyi kısımlarını, The Floyd the Man ile birleştirdiğini düşündü. Bir kayanın altında şarkı söyleyen parçalar söyleyemezsiniz, böylece Ürdün eğimli bir platformda yön ve yodeliği dinlediği kısmı harcar.
“Gördüğüm en iyi Floyd karakteri olduğunu düşündüm ”dedi.
Müzikal “Deathwatch Carnival” ın orijinal başlığı, Yale'de okunan zımpara Landau'nun başlığından geldi ve Collins içeride yakalanırken kum boşluğunun ağzını ziyaret eden seyirciye ve sağlayıcılara atıfta bulundu. Bir toptan sonra telefonu kapatan gazeteciler, kayalık cadaliumun büyüklüğü gibi abartılı, abartılı detaylar.
“Floyd Collins” olarak, şovun besteci Adam Guettel ve daha çok Floyd the Man hakkında Landau ve dedi. Müzikal, özellikle Collins'in ölümünü kabul ettiği ve annesinin onu beklediği bir gökyüzünü hayal ettiği son bir “Nasıl Glory Goes Gidiyor” şarkısı ile övüldü. (Şarkı, bunu bildiren Audra McDonald'ın ikinci scredial albümünün adıdır.)
Landau ve Guettel Kentucky'de araştırma yaptıklarında Guettel, Mağaradan, Collin'in Skorda Koro olarak şarkılarından gelen yankıları dahil etmek için ilham aldı. Devlet sırasında Brocker ve 2019'da ölen tarihçi Robert K. Murray tarafından yazılan “Yakalanan!”
İlk olarak 1979'da yayınlanan kitabın hem canlı hem de tarih hakkında kapsamlı bir rapor olduğunu söyledi. Ancak, Mağara ağzında toplanan kadınlar gibi Collins'i önermek için bir müzikal gerekli işlemede tüm hikayeyi söyledi. Homer ve Nellie gibi daha merkezi figürlerde Collins, genişletilmiş aile de dahil olmak üzere çok çeşitli insanları sentezledi.
Gösteri, mamut boşluk sistemini anımsatan set tasarım bileşenleri ve kurtarma işçilerinin ve seyircilerin toplandığı ağızla temsil edilen mağaranın içi arasında bölünmüştür. Kum mağaraları ve sıkı, çamurlu sıkma, bugünün mamut boşluğunda yakalanan Collins, gerçek bir mağara bile değil.
“Sand Cave, büyük bir şey Panoraması olarak sunuluyor ve bu değil ”dedi.
15 yıldan fazla bir süredir Milli Park Servisi'ne liderlik eden David Kem, son zamanlarda Bowling Green, KY'de “Floyd Collins” tur yapımında gördü.
“Bu, mağara ortamını sahnede iletmek için eşsiz bir zorluk, çok dar ve ötesinde bir yer” dedi. (Bir nitpick vardı: “Genel olarak kimse mağarada dolaşmıyor.”)
Kem, müzikalin Collins'in daha geniş bir resmini sunduğunu bildiğini söyledi. “Floyd'un ölümünün tamamı ile korkak değil” dedi. “Bence onu yapıyor.”
“Yakalanan!” Bu ay Collins'in kum boşluğuna inişinin 100. yıldönümü onuruna yayınlandı. Landau önsözü yazdı.
“Bugün benim için, kum boşluğundaki ölümünden yüz yıl sonra Floyd yaşıyor.” “Bu kitapta yaşıyor; müzikalimizde; fikirlerimizde; korkularımızda ve çabalarımızda; ve sorularda kendimize kendimizden, karşılıklı ve evrenden sormaya devam ediyoruz.”