Müzikal her ikisinin de en iyisini getirdi: librettoda zeka, acı ve kalp kırıklığı, heyecan verici melodiler, sinematik eşlik ve müzikte operatik incelik. Tarihin her on yılı, 19. yüzyıldaki maneviyatlar ve salon şarkıları gibi müzikal tabelalarla ve 1920'lerde George Gershwin'in “Rhapsody in Blue” adlı eserinin eklenmesiyle belirtilir.
Müzik olay örgüsünde çok merkezi bir rol oynadığı için Kern ve Hammerstein aynı zamanda çok önemli öyküsel şarkılar da yazdılar. İlk perdede, gösteri teknesinin prima donna'sı Julie, siyah şef Queenie'nin sözünü kestiği “Can't Help Lovin' Dat Man” şarkısını söylüyor, “Hepiniz bu şarkıyı nasıl biliyorsunuz?” Bunu “Renkli İnsanlar” şarkısından duyduğunu söylüyor; bu, Julie'nin melez olduğunun ortaya çıktığını düşündüren bir açıklama.
Yıllar sonra ikinci perdede beyaz olan ve Julie'nin küçük kız kardeşi gibi olan Magnolia, Chicago'daki bir tiyatroda “Can't Help” ile seçmelere katılır. Julie'nin oradaki yıldız olduğu ortaya çıktı ve Magnolia'ya yer açmak için aniden istifa etti. Daha sonra Magnolia, 20. yüzyılın başlarında popüler müzikte olduğu gibi bugün de devam eden siyah kültürün beyaz sanatçılar tarafından benimsenmesi (veya benimsenmesi) fikrini somutlaştırmak için yıldız haline geliyor.
Kern, uvertürdeki büyük, dramatik La minör akoruyla bu konunun ciddiyetini açıkça ortaya koydu. Orijinal Broadway prodüksiyonunda daha da şok edici olan, Hammerstein'ın açılış korosu için söylediği sözlerdi; seyirciler, siyah şarkıcıların kendilerini en katı ırksal tanımla özdeşleştirdiklerini duymuştu. (Yeniden canlandırmalarda bu kelime “karanlıklar”, “renkli halk” ve hayırsever bir şekilde “hepimiz” olarak değiştirildi.)
“Show Boat”ta saldırgan unsurlar olmasına rağmen Hammerstein'ın duruşu daha incelikli ve ilericiydi. Örneğin müzikal, Julie'nin kendisine verdiği broşu nereden bulduğunu soran beyaz bir adamın aşağılanmasına sakin bir soğukkanlılıkla katlanmak zorunda olduğu bir sahne verilen Queenie'nin şefaatini de içeriyor. Ve müzikalin en büyük hiti “Ol' Man River” diğer siyahi ana karakter Joe'ya ayrıldı.
Müzik olay örgüsünde çok merkezi bir rol oynadığı için Kern ve Hammerstein aynı zamanda çok önemli öyküsel şarkılar da yazdılar. İlk perdede, gösteri teknesinin prima donna'sı Julie, siyah şef Queenie'nin sözünü kestiği “Can't Help Lovin' Dat Man” şarkısını söylüyor, “Hepiniz bu şarkıyı nasıl biliyorsunuz?” Bunu “Renkli İnsanlar” şarkısından duyduğunu söylüyor; bu, Julie'nin melez olduğunun ortaya çıktığını düşündüren bir açıklama.
Yıllar sonra ikinci perdede beyaz olan ve Julie'nin küçük kız kardeşi gibi olan Magnolia, Chicago'daki bir tiyatroda “Can't Help” ile seçmelere katılır. Julie'nin oradaki yıldız olduğu ortaya çıktı ve Magnolia'ya yer açmak için aniden istifa etti. Daha sonra Magnolia, 20. yüzyılın başlarında popüler müzikte olduğu gibi bugün de devam eden siyah kültürün beyaz sanatçılar tarafından benimsenmesi (veya benimsenmesi) fikrini somutlaştırmak için yıldız haline geliyor.
Kern, uvertürdeki büyük, dramatik La minör akoruyla bu konunun ciddiyetini açıkça ortaya koydu. Orijinal Broadway prodüksiyonunda daha da şok edici olan, Hammerstein'ın açılış korosu için söylediği sözlerdi; seyirciler, siyah şarkıcıların kendilerini en katı ırksal tanımla özdeşleştirdiklerini duymuştu. (Yeniden canlandırmalarda bu kelime “karanlıklar”, “renkli halk” ve hayırsever bir şekilde “hepimiz” olarak değiştirildi.)
“Show Boat”ta saldırgan unsurlar olmasına rağmen Hammerstein'ın duruşu daha incelikli ve ilericiydi. Örneğin müzikal, Julie'nin kendisine verdiği broşu nereden bulduğunu soran beyaz bir adamın aşağılanmasına sakin bir soğukkanlılıkla katlanmak zorunda olduğu bir sahne verilen Queenie'nin şefaatini de içeriyor. Ve müzikalin en büyük hiti “Ol' Man River” diğer siyahi ana karakter Joe'ya ayrıldı.