Acılık, Roald Dahl’ın Matilda the Musical’ında hiç bu kadar tatlı olmamıştı, bir kadeh ekşi şeker sizi gülümsetmeyi garantiliyor. Roald Dahl, çocukları sınıftan dışarı vuran bir okul müdüründen intikam almak isteyen dahi bir telekinetik kız hakkındaki hikayesini yayınladığında 72 yaşındaydı. Roman, Dahl’ın kendi İngiliz yatılı okul eğitimi için haklı intikamıydı; burada öğretmenler, geceleri horladıkları takdirde öğrencilerini döverek ve çocukların ağzına sabun şeritleri koyarak çirkin davrandılar.
Yazıları, genç bir adaletsizlik duygusuyla sonsuza kadar yandı ve yönetmen Matthew Warchus ile yazar Dennis Kelly’nin “Matilda”yı sahneye ve şimdi de beyaz perdeye uyarlamak için aldıkları birçok akıllıca karar arasında, Alisha’nın empatik gaddarlıkla canlandırdığı ana karakterini yeniden yorumlamak var. Weir, kendisi de biraz proto-Dahl, zekasına adım atmaya çalışan yetişkinlere yönelik hikayelerle dolu zeki bir çocuk. Filmi yaptığında henüz 11 yaşında olan Weir mavi gözlerini kısıp “Bazen biraz küstah olmalısın” diye şarkı söylediğinde, yoluna çıkan herkesi kazanabileceğini düşünüyorsun.
Matilda’nın ebeveynleri (Stephen Graham ve Andrea Riseborough) aptal ve dolandırıcıdır. Okulunun sloganı “Bambinatum est magitum” – “çocuklar kurtçuktur” – ve müdürü Agatha Trunchbull (bir Emma Thompson), önce çene kılıyla tanıtılan ve sonra ona hayret etmek için kamerayı geriye doğru çeken türden bir canavar. kırık damarları ve bir tankı andırana kadar omuzları ve göğsü dolgulu, donuk zeytin yeşili elbisesi. “Disiplin! Disiplin! Dinlemeyen çocuklar için!” Trunchbull, dikenli teller ve patlayıcılarla dolu çamurlu bir engelli parkurda saldırılarını zorlarken bir megafona şarkı söylüyor. Nesiller arası nezaketin tek anları bir öğretmenden gelir (Lashana Lynch) patronuna karşı koyamayacak kadar titriyor ve Matilda’nın korkularına güvenmek yerine kurguyu döndürmesine izin veren gezici bir kütüphaneci (Sindhu Vee).
Tim Minchin tarafından yazılan şarkılar harika bir şekilde komik ve bir klibi Warchus yönetiyor. Aynı zamanda Londra’daki Old Vic Theatre’ın Sanat Yönetmeni olan yedi kez Tony adayı, görüntü yönetmeni Tat Radcliffe’i yetenekli genç oyunculardan oluşan oyuncu kadrosunu arayarak Ellen Kane’in içinden gizlice geçmek için okul koridorlarına gönderebildiği için çok mutlu. zombi orduları ve terbiye gibi çeşitli hareketlerden etkilenmiş gibi görünen sert kenarlı koreografi.
Zulümden bu kadar zevk alan bir film için – Matilda ilk üç dakika ekranda “velet”, “sıkıcı”, “berbat küçük bir solucan” ve “küçük yaramaz bir baş belası” olarak anılıyor – aynı zamanda şu sahneleri de içeriyor: gerçek güzellik: bulutların üzerinde bir sıcak hava balonunda geçen bastırılmış bir sayı, eziyet çeken bir sınıf arkadaşına gösterişli payetli bir destek gösterisi ve hatta Trunchbull’un daha iyi bir yaşam hayal ettiği yumuşak odaklı bir fantezi sekansı. Çocuklar ortadan kayboluyor, bir beyaz at sürüsü dört nala görüş alanına giriyor ve bir an için kötü adamımız artık zorba değil, saçlarını salıp gülümsemeyi dileyen bir kadın.
Roald Dahl’ın Matilda the Musical’ı
Derecelendirilmiş PG. Süre: 1 saat 57 dakika. Netflix’te izleyin.
Yazıları, genç bir adaletsizlik duygusuyla sonsuza kadar yandı ve yönetmen Matthew Warchus ile yazar Dennis Kelly’nin “Matilda”yı sahneye ve şimdi de beyaz perdeye uyarlamak için aldıkları birçok akıllıca karar arasında, Alisha’nın empatik gaddarlıkla canlandırdığı ana karakterini yeniden yorumlamak var. Weir, kendisi de biraz proto-Dahl, zekasına adım atmaya çalışan yetişkinlere yönelik hikayelerle dolu zeki bir çocuk. Filmi yaptığında henüz 11 yaşında olan Weir mavi gözlerini kısıp “Bazen biraz küstah olmalısın” diye şarkı söylediğinde, yoluna çıkan herkesi kazanabileceğini düşünüyorsun.
Matilda’nın ebeveynleri (Stephen Graham ve Andrea Riseborough) aptal ve dolandırıcıdır. Okulunun sloganı “Bambinatum est magitum” – “çocuklar kurtçuktur” – ve müdürü Agatha Trunchbull (bir Emma Thompson), önce çene kılıyla tanıtılan ve sonra ona hayret etmek için kamerayı geriye doğru çeken türden bir canavar. kırık damarları ve bir tankı andırana kadar omuzları ve göğsü dolgulu, donuk zeytin yeşili elbisesi. “Disiplin! Disiplin! Dinlemeyen çocuklar için!” Trunchbull, dikenli teller ve patlayıcılarla dolu çamurlu bir engelli parkurda saldırılarını zorlarken bir megafona şarkı söylüyor. Nesiller arası nezaketin tek anları bir öğretmenden gelir (Lashana Lynch) patronuna karşı koyamayacak kadar titriyor ve Matilda’nın korkularına güvenmek yerine kurguyu döndürmesine izin veren gezici bir kütüphaneci (Sindhu Vee).
Tim Minchin tarafından yazılan şarkılar harika bir şekilde komik ve bir klibi Warchus yönetiyor. Aynı zamanda Londra’daki Old Vic Theatre’ın Sanat Yönetmeni olan yedi kez Tony adayı, görüntü yönetmeni Tat Radcliffe’i yetenekli genç oyunculardan oluşan oyuncu kadrosunu arayarak Ellen Kane’in içinden gizlice geçmek için okul koridorlarına gönderebildiği için çok mutlu. zombi orduları ve terbiye gibi çeşitli hareketlerden etkilenmiş gibi görünen sert kenarlı koreografi.
Zulümden bu kadar zevk alan bir film için – Matilda ilk üç dakika ekranda “velet”, “sıkıcı”, “berbat küçük bir solucan” ve “küçük yaramaz bir baş belası” olarak anılıyor – aynı zamanda şu sahneleri de içeriyor: gerçek güzellik: bulutların üzerinde bir sıcak hava balonunda geçen bastırılmış bir sayı, eziyet çeken bir sınıf arkadaşına gösterişli payetli bir destek gösterisi ve hatta Trunchbull’un daha iyi bir yaşam hayal ettiği yumuşak odaklı bir fantezi sekansı. Çocuklar ortadan kayboluyor, bir beyaz at sürüsü dört nala görüş alanına giriyor ve bir an için kötü adamımız artık zorba değil, saçlarını salıp gülümsemeyi dileyen bir kadın.
Roald Dahl’ın Matilda the Musical’ı
Derecelendirilmiş PG. Süre: 1 saat 57 dakika. Netflix’te izleyin.