“Rock & Roll Man” müzikali dikkat çekici bir hareketle başlar: 1965 yılında J. Edgar Hoover ölmekte olan DJ ve organizatör Alan Freed’i yargılamaktadır. Hoover, Freed’i “rock and roll adını verdiğiniz müzik türünü icat ederek Amerikan yaşam tarzını yok etmekle” suçladı.
Sahnenin gerçekte değil, hasta Freed’in (“Rock of Ages” ve “Jekyll & Hyde”dan Constantine Maroulis) zihninde geçtiğinin iyi bir göstergesi, Little Richard (Rodrick Covington) tarafından savunulmasıdır. .will – müvekkilinin aslında rock’ı icat etmediğini hemen belirten kişi.
Freed’in yaptığı, Cleveland’da ve ardından New York’ta sunduğu radyo programlarında R&B single’ları çalmak ve sözde yarış rekorlarını beyaz izleyicilere tanıtmaktı. Daha sonra müziği “rock and roll” olarak pazarladı.
Çarşamba günü Yeni Dünya Sahnelerinde açılan bu biyografik gösterinin büyük bir kısmı, önsözden çok daha geleneksel bir şekilde ortaya çıkan bir geri dönüşten oluşuyor.
1950’lerin başında Freed, Leo Mintz (Joe Pantoliano) tarafından yönetilen bir plak dükkanında yeni sesler keşfeder ve beyaz ve siyah gençleri bir araya getiren yüksek sesli müziğe hemen aşık olur. Bir DJ olarak artan başarısı onu New York’a götürür ve burada keyifsiz plak şirketi ve gece kulübü sahibi Morris Levy (yine Pantoliano) ile tanışır.
Gary Kupper, Larry Marshak ve Rose Caiola tarafından yazılan kitap, LaVern Baker (Valisia LeKae), Jerry Lee Lewis (Dominique Scott), Chuck Berry ve Screamin’ Jay Hawkins (her ikisi de Matthew S. Morgan) birbirlerine). Ancak Randal Myler’ın prodüksiyonu, erken rock’ın kaotik, genellikle düşündürücü enerjisini asla yakalamıyor. Freed süreci hayal etmiş olabilir, ancak rock’ın cinsel ve ırksal düzene bir saldırı olarak görüldüğü bir zamanı yansıtıyor; Ancak gösteri, Freed’in ve savunduğu sanatçıların neden Amerikan değerlerine bir tehdit olarak görüldüğünü anlamayı zorlaştırıyor.
Freed ilginç bir adamdı ve hayatı rock ‘n’ roll ile doluydu. Ne yazık ki şov, Freed’in yalnızca Levy ile takılmakla kalmayıp – her ikisi de sonunda Payola’yı seçtiği – aynı zamanda aşırı içki ve kadınlara düşkün olduğu gerçeğini büyük ölçüde gözden kaçırıyor. Aile hayatı söz konusu olduğunda anlatı tarzı özellikle keyfidir.
Daha da kötüsü, Maroulis – eski bir “American Idol” yarışmacısı ve Freed’in kendisi şarkı söylemediği için ikna edici bir şekilde rock yapabilen ender müzik sanatçısı – hitlerin hiçbirini seslendiremiyor ve bunun yerine Kupper tarafından yazılan yüzeysel orijinalleri seslendirmek zorunda. Gösterinin en sonunda başlık numarasına biraz girmesine izin verilir, ancak o zaman çok az ve çok geç olur.
Rock’n roll adamı
Yeni Dünya Sahnelerinde, Manhattan; newworldstages.com. Çalışma süresi: 2 saat.
Sahnenin gerçekte değil, hasta Freed’in (“Rock of Ages” ve “Jekyll & Hyde”dan Constantine Maroulis) zihninde geçtiğinin iyi bir göstergesi, Little Richard (Rodrick Covington) tarafından savunulmasıdır. .will – müvekkilinin aslında rock’ı icat etmediğini hemen belirten kişi.
Freed’in yaptığı, Cleveland’da ve ardından New York’ta sunduğu radyo programlarında R&B single’ları çalmak ve sözde yarış rekorlarını beyaz izleyicilere tanıtmaktı. Daha sonra müziği “rock and roll” olarak pazarladı.
Çarşamba günü Yeni Dünya Sahnelerinde açılan bu biyografik gösterinin büyük bir kısmı, önsözden çok daha geleneksel bir şekilde ortaya çıkan bir geri dönüşten oluşuyor.
1950’lerin başında Freed, Leo Mintz (Joe Pantoliano) tarafından yönetilen bir plak dükkanında yeni sesler keşfeder ve beyaz ve siyah gençleri bir araya getiren yüksek sesli müziğe hemen aşık olur. Bir DJ olarak artan başarısı onu New York’a götürür ve burada keyifsiz plak şirketi ve gece kulübü sahibi Morris Levy (yine Pantoliano) ile tanışır.
Gary Kupper, Larry Marshak ve Rose Caiola tarafından yazılan kitap, LaVern Baker (Valisia LeKae), Jerry Lee Lewis (Dominique Scott), Chuck Berry ve Screamin’ Jay Hawkins (her ikisi de Matthew S. Morgan) birbirlerine). Ancak Randal Myler’ın prodüksiyonu, erken rock’ın kaotik, genellikle düşündürücü enerjisini asla yakalamıyor. Freed süreci hayal etmiş olabilir, ancak rock’ın cinsel ve ırksal düzene bir saldırı olarak görüldüğü bir zamanı yansıtıyor; Ancak gösteri, Freed’in ve savunduğu sanatçıların neden Amerikan değerlerine bir tehdit olarak görüldüğünü anlamayı zorlaştırıyor.
Freed ilginç bir adamdı ve hayatı rock ‘n’ roll ile doluydu. Ne yazık ki şov, Freed’in yalnızca Levy ile takılmakla kalmayıp – her ikisi de sonunda Payola’yı seçtiği – aynı zamanda aşırı içki ve kadınlara düşkün olduğu gerçeğini büyük ölçüde gözden kaçırıyor. Aile hayatı söz konusu olduğunda anlatı tarzı özellikle keyfidir.
Daha da kötüsü, Maroulis – eski bir “American Idol” yarışmacısı ve Freed’in kendisi şarkı söylemediği için ikna edici bir şekilde rock yapabilen ender müzik sanatçısı – hitlerin hiçbirini seslendiremiyor ve bunun yerine Kupper tarafından yazılan yüzeysel orijinalleri seslendirmek zorunda. Gösterinin en sonunda başlık numarasına biraz girmesine izin verilir, ancak o zaman çok az ve çok geç olur.
Rock’n roll adamı
Yeni Dünya Sahnelerinde, Manhattan; newworldstages.com. Çalışma süresi: 2 saat.