Salgın Çalışan Anneleri Cezalandırıyor. Ama Çoğunlukla Çalışmaya Devam Ettiler.
Pandemi sırasında anneler için, iş ve aile hayatının olağan itici gücü daha çok bir halat çekme gibi geldi. Yine de, iki yeni veri analizine göre, işlerinden toplu halde ayrılacaklarına dair endişelere rağmen, çoğu onları tutmayı başardı.
Aslında, bir grup anne – bebekleri ve küçük çocukları olan üniversite mezunları – pandemi öncesine göre önemli ölçüde tıslama için çalışmaya başladı.
Mart ayı itibarıyla, okul çağındaki çocukların anneleri, salgından önceki Mart ayına göre biraz daha fazla çalışıyor.
Bu, Amerikalı kadınların işgücü piyasasına bağlılığının bir kanıtıdır, diyor araştırmacılar — zor kazanılmış kariyerleri var, zamanla inşa edilmiş ve kimliklerinin merkezinde yer alıyorlar. ve giderek ailelerinin geçimini sağlayan birincil kişilerdir. Ayrıca, insanların ne zaman ve nerede çalıştığı konusundaki esnekliğin değerine de değiniyor.
Harvard ekonomisti ve önde gelen kadın ve çalışma bilimcisi Claudia Goldin, yeni analizlerden birinde “Pandemi sırasında kadınların gerçek hikayesi, onların işgücünde kalmalarıdır” diye yazdı. Ellerinden geldiğince işlerinde kaldılar ve sebat ettiler” dedi.
Yine de, ince esnediler – ve çoğu hala öyle. Çocuk deva, okul sonrası deva ve yaz kampları kapasitelerini geri kazanmadı; insanlar hala Covid alıyor; ve bazı anneler için okulların yeniden açılması, onlara durup ne kadar bunalmış olduklarını anlamaları için bir şans verdi.
“Etrafa bakıyorum ve bu yıl çocuklarım okuldayken neden bu kadar stresli hissediyorum?” bir oyun şirketinde eğitim koordinatörü, çalışan bir sanatçı ve iki çocuk annesi Rebecca Bird Grigsby. “İşlerin eskiye dönmesi, tam kapasite çalışabileceğim, mesleki gelişime odaklanabileceğim, çocukların iyi olacağı beklentisi var. Ve bu mutlaka doğru değil.”
5-17 yaş arası çocuklarla yaşayan ve aktif olarak çalışan annelerin payı Mart 2019’a göre yüzde 1,7 daha yüksekti, Misty tarafından yapılan ikinci analize göre L. Heggeness, Sayım Bürosunda baş ekonomist. İstisna, 5 yaşından küçük çocuklarla yaşayan annelerdir. İşteki pay, büyük olasılıkla bu yıl akut çocuk deva kıtlığı nedeniyle yüzde 4,2 azaldı. Merkezler yeteri kadar öğretmen tutamadı ve 5 yaşın altındaki çocuklar henüz aşılanamadığı için hastalık ve karantina nedeniyle daha birçok kesinti yaşanıyor. Bu, özellikle üniversite diploması olmayan annelerin çalışmasını zorlaştırdı.
Başkan Biden geçen ay bir sendika toplantısında “İş gücüne dönmemiş yaklaşık 1,2 milyon son derece nitelikli kadın var” dedi. “Basit bir sebep var: Onlar için uygun fiyatlı bir çocuk deva yok.”
Samantha Rogers, Tenn, Cookeville’de 6 yaşından küçük üç erkek çocuk annesi bekar bir annedir.Saati 7.25$’a otel odalarını yarı zamanlı olarak temizliyor, ancak bu bir daire kiralamak için yeterli değil. Etrafta zıplarlar ve birkaç geceyi dışarıda geçirirler. Yine de, pandemiden önce bir fabrikada saatte 15 dolar kazandığı gibi, çocuk devası olmadan tam zamanlı bir iş bulamıyor.
Yakındaki çocuk deva merkezlerinde uzun bekleme listeleri ve ödeyemediği öğrenim ücretleri var – üç çocuğu için ayda 2.000 dolar. Bunun yerine, büyük çocukları ücretsiz bir Head Start anaokuluna gidiyor, ancak bu okul öğleden sonra 3’te bitiyor, bu yüzden tam gün çalışamıyor. Kız kardeşi, çalışırken bebeğine bakıyor, ancak Bayan Rogers, kız kardeşi müsait olmadığında çalışamıyor – ve patronu, yılda beş günden fazla kaçırırsa işini kaybedeceğini söyledi.
“Çocuklarınız için gerçekten istikrarlı bir yer istediğinizde, ancak bunu karşılayamadığınızda, çocuklarınızın gidecek hiçbir yeriniz olmadığı için bunu çok daha zor hale getiriyor bunu karşılayabilir” dedi.
Çalışan annelerin dayanıklılığı, pandemi ve durgunluğun onlar için olağanüstü zor olmadığı anlamına gelmez. Nisan 2020’de – ekonomi ve okulların kapanmasıyla – evde okul çağındaki çocuklarla aktif olarak çalışan annelerin payı bir önceki yıla göre yüzde 22 düştü. Ebeveynlerin çocuk devası için harcadıkları zaman ikiye katlandı ve bunun çoğunu kadınlar omuzladı. Ayrıca, çocuk ve yaşlı deva veya garsonluk gibi kilitlenmeler sırasında kaybedilen işleri orantısız bir şekilde tuttular.
En çok üniversite diploması olmayan siyah kadınlar etkilendi. Hizmet ve bakım işlerinde aşırı temsil edildiler ve aynı zamanda bunu yapan biri için Covid veya deva kapma olasılıkları daha yüksekti.
Ancak genel olarak, kadınların erkeklerden daha yüksek oranda işlerini kaybetmesi olarak adlandırılan sözde bir devir kavramı doğrulanmadı. Profesör Goldin, işini kaybedenlerde cinsiyetin ana ayırt edici unsur olmadığını buldu. Eğitim öyleydi. Erkekler kadar kadınlar için de, üniversite diploması olmayanlar, üniversite mezunlarının iki katı oranında işten ayrıldılar. Bunun önemli bir nedeni, üniversite diploması gerektiren işlerin evden yapılabilmesinin çok daha muhtemel olmasıydı.
Çocuk deva merkezi kapasitesi pandemi öncesi seviyelere geri dönmedi, bu da çalışan ebeveynler için hayatı zorlaştırıyor. Mart ayında New York Senatosu merdiven önerdi. Kredi… The New York Times için Cindy Schultz
Yüksek düzeyde devaya ihtiyaç duyan küçük çocukları olması muhtemel olan 25 ila 34 yaş arasındaki anneleri alın. Nisan ve Mayıs 2020’nin en çok etkilenen ayları ile 2018’in aynı ayları karşılaştırıldığında, bu grupta istihdam edilen üniversite mezunlarının payı yüzde 84’ten yüzde 82,7’ye 1,3 puan azalarak geriledi. Ancak Profesör Goldin’in analizine göre, üniversite mezunu olmayan çalışan annelerin oranı yüzde 65,9’dan yüzde 61,5’e 4,4 puan düştü.
Geçen yıl itibariyle, bebekleri ve küçük çocukları olan her yaştan üniversite mezunu annelerin istihdamının, özellikle 2021’in ilkbahar ve yazında 2018 seviyelerine göre arttığını tespit etti. Muhtemelen, onlar ve eşleri evden çalışabildiklerinden, bu da onlara emzirme ve çalışma saatleriyle uyuşmayan çocuk deva programları gibi konularda daha fazla esneklik sağladı. Ayrıca babaların bebek bakımına ayırdıkları zaman yüzde 25 arttı.
“Belki de işgücünü bırakacak olan yeni anneler çalışmaya devam etmeye karar verdi,” diye yazdı Profesör Goldin.
İnsanların pandemi sırasında kadın istihdamının ne kadar düştüğünü olduğundan fazla tahmin etmelerinin bir nedeni, çok düşük bir işsizlik döneminden hemen önce çalışan kadınların payında bir artış olmasıydı. O aylarla yapılan karşılaştırmalar, düşüşün daha büyük görünmesini sağladı ve daha uzun vadeli eğilimi gizledi: Amerika Birleşik Devletleri’nde 25 ila 54 yaş arasındaki kadınların işgücüne katılım oranı, 1990’ların başında yaklaşık yüzde 75’te durdu ve o zamandan beri pek değişmedi.
Pandemi süresince annelerin çalışma biçimleri, Covid dalgaları da dahil olmak üzere koşullara göre değişiklik gösterdi.
Başlangıçta, mağaza memurları veya sağlık görevlileri gibi düşük ücretli işlerde bizzat çalışanlar, bırakamadıkları için bırakma olasılıkları daha yüksekti. çocuk deva göze ya da işten çıkarıldı.
Beyaz yakalı işçilerin genel olarak işten ayrılma olasılıkları daha düşük olsa da, ayrılanlar muhtemelen “aile üyelerinden gelen yoğun ve sık kesintiler” nedeniyle yıprandıkları için bunu pandemi döneminde daha sonra yaptı. Maryland Üniversitesi’nden Palak Suri ile başka bir makalede.
Çocukların yaşı da bir fark yarattı. Önceleri okullar kapandı, ancak birçok çocuk deva merkezi özel olarak yönetildi, hızla yeniden açıldı, bu nedenle en çok daha büyük çocukların ebeveynleri etkilendi. Bu yıl okullar açıldı ama çocuk deva kapasitesi düştü.
Okullar yeniden açıldığında, Profesör Goldin’in verilerine göre babalar evde daha az iş yapmaya başladı. Pek çok anne, kariyerlerinin durduğundan ve son iki yılda dikkatlerinin dağılması nedeniyle zam ya da terfi alamayacak durumda olduklarından korkuyorlar, diye yazdı: pandemiden önceydi ama büyütüldü.”
Oyun şirketinde çalışan ve California, Oakland’da yaşayan Bayan Grigsby, 9 ve 13 yaşlarındaki iki çocuğuyla birlikte, pandemi sırasında yarı zamanlı çalışmadan tam zamanlı çalışmaya geçti. ev. Şimdi okullar açık, ancak çarşamba günleri 13:30’da işten çıkarılma ve okul sonrası programlar hala sınırlı. Kocası bazen ofise geri dönmeye başladı ve işinde daha az toplantı olduğu için varsayılan ebeveyn o.
“Geçen yılın acı noktası daha iyi olsa da, tüm bu diğer acı noktaları geri geliyor” dedi. “Bizi destekleyen tüm bu şeyler, iki yıl önceki gibi değil, zaten ihtiyacımız olan şey de değildi.
“İşimi bırakmadan ne verebileceğimi anlamaya çalışıyorum. Bir şey vermeli.”
Alıntıdır
Pandemi sırasında anneler için, iş ve aile hayatının olağan itici gücü daha çok bir halat çekme gibi geldi. Yine de, iki yeni veri analizine göre, işlerinden toplu halde ayrılacaklarına dair endişelere rağmen, çoğu onları tutmayı başardı.
Aslında, bir grup anne – bebekleri ve küçük çocukları olan üniversite mezunları – pandemi öncesine göre önemli ölçüde tıslama için çalışmaya başladı.
Mart ayı itibarıyla, okul çağındaki çocukların anneleri, salgından önceki Mart ayına göre biraz daha fazla çalışıyor.
Bu, Amerikalı kadınların işgücü piyasasına bağlılığının bir kanıtıdır, diyor araştırmacılar — zor kazanılmış kariyerleri var, zamanla inşa edilmiş ve kimliklerinin merkezinde yer alıyorlar. ve giderek ailelerinin geçimini sağlayan birincil kişilerdir. Ayrıca, insanların ne zaman ve nerede çalıştığı konusundaki esnekliğin değerine de değiniyor.
Harvard ekonomisti ve önde gelen kadın ve çalışma bilimcisi Claudia Goldin, yeni analizlerden birinde “Pandemi sırasında kadınların gerçek hikayesi, onların işgücünde kalmalarıdır” diye yazdı. Ellerinden geldiğince işlerinde kaldılar ve sebat ettiler” dedi.
Yine de, ince esnediler – ve çoğu hala öyle. Çocuk deva, okul sonrası deva ve yaz kampları kapasitelerini geri kazanmadı; insanlar hala Covid alıyor; ve bazı anneler için okulların yeniden açılması, onlara durup ne kadar bunalmış olduklarını anlamaları için bir şans verdi.
“Etrafa bakıyorum ve bu yıl çocuklarım okuldayken neden bu kadar stresli hissediyorum?” bir oyun şirketinde eğitim koordinatörü, çalışan bir sanatçı ve iki çocuk annesi Rebecca Bird Grigsby. “İşlerin eskiye dönmesi, tam kapasite çalışabileceğim, mesleki gelişime odaklanabileceğim, çocukların iyi olacağı beklentisi var. Ve bu mutlaka doğru değil.”
5-17 yaş arası çocuklarla yaşayan ve aktif olarak çalışan annelerin payı Mart 2019’a göre yüzde 1,7 daha yüksekti, Misty tarafından yapılan ikinci analize göre L. Heggeness, Sayım Bürosunda baş ekonomist. İstisna, 5 yaşından küçük çocuklarla yaşayan annelerdir. İşteki pay, büyük olasılıkla bu yıl akut çocuk deva kıtlığı nedeniyle yüzde 4,2 azaldı. Merkezler yeteri kadar öğretmen tutamadı ve 5 yaşın altındaki çocuklar henüz aşılanamadığı için hastalık ve karantina nedeniyle daha birçok kesinti yaşanıyor. Bu, özellikle üniversite diploması olmayan annelerin çalışmasını zorlaştırdı.
Başkan Biden geçen ay bir sendika toplantısında “İş gücüne dönmemiş yaklaşık 1,2 milyon son derece nitelikli kadın var” dedi. “Basit bir sebep var: Onlar için uygun fiyatlı bir çocuk deva yok.”
Samantha Rogers, Tenn, Cookeville’de 6 yaşından küçük üç erkek çocuk annesi bekar bir annedir.Saati 7.25$’a otel odalarını yarı zamanlı olarak temizliyor, ancak bu bir daire kiralamak için yeterli değil. Etrafta zıplarlar ve birkaç geceyi dışarıda geçirirler. Yine de, pandemiden önce bir fabrikada saatte 15 dolar kazandığı gibi, çocuk devası olmadan tam zamanlı bir iş bulamıyor.
Yakındaki çocuk deva merkezlerinde uzun bekleme listeleri ve ödeyemediği öğrenim ücretleri var – üç çocuğu için ayda 2.000 dolar. Bunun yerine, büyük çocukları ücretsiz bir Head Start anaokuluna gidiyor, ancak bu okul öğleden sonra 3’te bitiyor, bu yüzden tam gün çalışamıyor. Kız kardeşi, çalışırken bebeğine bakıyor, ancak Bayan Rogers, kız kardeşi müsait olmadığında çalışamıyor – ve patronu, yılda beş günden fazla kaçırırsa işini kaybedeceğini söyledi.
“Çocuklarınız için gerçekten istikrarlı bir yer istediğinizde, ancak bunu karşılayamadığınızda, çocuklarınızın gidecek hiçbir yeriniz olmadığı için bunu çok daha zor hale getiriyor bunu karşılayabilir” dedi.
Çalışan annelerin dayanıklılığı, pandemi ve durgunluğun onlar için olağanüstü zor olmadığı anlamına gelmez. Nisan 2020’de – ekonomi ve okulların kapanmasıyla – evde okul çağındaki çocuklarla aktif olarak çalışan annelerin payı bir önceki yıla göre yüzde 22 düştü. Ebeveynlerin çocuk devası için harcadıkları zaman ikiye katlandı ve bunun çoğunu kadınlar omuzladı. Ayrıca, çocuk ve yaşlı deva veya garsonluk gibi kilitlenmeler sırasında kaybedilen işleri orantısız bir şekilde tuttular.
En çok üniversite diploması olmayan siyah kadınlar etkilendi. Hizmet ve bakım işlerinde aşırı temsil edildiler ve aynı zamanda bunu yapan biri için Covid veya deva kapma olasılıkları daha yüksekti.
Ancak genel olarak, kadınların erkeklerden daha yüksek oranda işlerini kaybetmesi olarak adlandırılan sözde bir devir kavramı doğrulanmadı. Profesör Goldin, işini kaybedenlerde cinsiyetin ana ayırt edici unsur olmadığını buldu. Eğitim öyleydi. Erkekler kadar kadınlar için de, üniversite diploması olmayanlar, üniversite mezunlarının iki katı oranında işten ayrıldılar. Bunun önemli bir nedeni, üniversite diploması gerektiren işlerin evden yapılabilmesinin çok daha muhtemel olmasıydı.
Çocuk deva merkezi kapasitesi pandemi öncesi seviyelere geri dönmedi, bu da çalışan ebeveynler için hayatı zorlaştırıyor. Mart ayında New York Senatosu merdiven önerdi. Kredi… The New York Times için Cindy Schultz
Yüksek düzeyde devaya ihtiyaç duyan küçük çocukları olması muhtemel olan 25 ila 34 yaş arasındaki anneleri alın. Nisan ve Mayıs 2020’nin en çok etkilenen ayları ile 2018’in aynı ayları karşılaştırıldığında, bu grupta istihdam edilen üniversite mezunlarının payı yüzde 84’ten yüzde 82,7’ye 1,3 puan azalarak geriledi. Ancak Profesör Goldin’in analizine göre, üniversite mezunu olmayan çalışan annelerin oranı yüzde 65,9’dan yüzde 61,5’e 4,4 puan düştü.
Geçen yıl itibariyle, bebekleri ve küçük çocukları olan her yaştan üniversite mezunu annelerin istihdamının, özellikle 2021’in ilkbahar ve yazında 2018 seviyelerine göre arttığını tespit etti. Muhtemelen, onlar ve eşleri evden çalışabildiklerinden, bu da onlara emzirme ve çalışma saatleriyle uyuşmayan çocuk deva programları gibi konularda daha fazla esneklik sağladı. Ayrıca babaların bebek bakımına ayırdıkları zaman yüzde 25 arttı.
“Belki de işgücünü bırakacak olan yeni anneler çalışmaya devam etmeye karar verdi,” diye yazdı Profesör Goldin.
İnsanların pandemi sırasında kadın istihdamının ne kadar düştüğünü olduğundan fazla tahmin etmelerinin bir nedeni, çok düşük bir işsizlik döneminden hemen önce çalışan kadınların payında bir artış olmasıydı. O aylarla yapılan karşılaştırmalar, düşüşün daha büyük görünmesini sağladı ve daha uzun vadeli eğilimi gizledi: Amerika Birleşik Devletleri’nde 25 ila 54 yaş arasındaki kadınların işgücüne katılım oranı, 1990’ların başında yaklaşık yüzde 75’te durdu ve o zamandan beri pek değişmedi.
Pandemi süresince annelerin çalışma biçimleri, Covid dalgaları da dahil olmak üzere koşullara göre değişiklik gösterdi.
Başlangıçta, mağaza memurları veya sağlık görevlileri gibi düşük ücretli işlerde bizzat çalışanlar, bırakamadıkları için bırakma olasılıkları daha yüksekti. çocuk deva göze ya da işten çıkarıldı.
Beyaz yakalı işçilerin genel olarak işten ayrılma olasılıkları daha düşük olsa da, ayrılanlar muhtemelen “aile üyelerinden gelen yoğun ve sık kesintiler” nedeniyle yıprandıkları için bunu pandemi döneminde daha sonra yaptı. Maryland Üniversitesi’nden Palak Suri ile başka bir makalede.
Çocukların yaşı da bir fark yarattı. Önceleri okullar kapandı, ancak birçok çocuk deva merkezi özel olarak yönetildi, hızla yeniden açıldı, bu nedenle en çok daha büyük çocukların ebeveynleri etkilendi. Bu yıl okullar açıldı ama çocuk deva kapasitesi düştü.
Okullar yeniden açıldığında, Profesör Goldin’in verilerine göre babalar evde daha az iş yapmaya başladı. Pek çok anne, kariyerlerinin durduğundan ve son iki yılda dikkatlerinin dağılması nedeniyle zam ya da terfi alamayacak durumda olduklarından korkuyorlar, diye yazdı: pandemiden önceydi ama büyütüldü.”
Oyun şirketinde çalışan ve California, Oakland’da yaşayan Bayan Grigsby, 9 ve 13 yaşlarındaki iki çocuğuyla birlikte, pandemi sırasında yarı zamanlı çalışmadan tam zamanlı çalışmaya geçti. ev. Şimdi okullar açık, ancak çarşamba günleri 13:30’da işten çıkarılma ve okul sonrası programlar hala sınırlı. Kocası bazen ofise geri dönmeye başladı ve işinde daha az toplantı olduğu için varsayılan ebeveyn o.
“Geçen yılın acı noktası daha iyi olsa da, tüm bu diğer acı noktaları geri geliyor” dedi. “Bizi destekleyen tüm bu şeyler, iki yıl önceki gibi değil, zaten ihtiyacımız olan şey de değildi.
“İşimi bırakmadan ne verebileceğimi anlamaya çalışıyorum. Bir şey vermeli.”
Alıntıdır