Tony adayı müzikal “Sarafina!” da dahil olmak üzere sahne çalışmalarıyla ülkesinin uzun süredir devam eden ırkçı apartheid politikalarını sorgulayan ve hicveden Güney Afrikalı oyun yazarı, söz yazarı ve yönetmen Mbongeni Ngema, Çarşamba günü Güney Afrika’nın Mbizana kentindeki bir hastanede öldü. araba kazası. 68 yaşındaydı.
Güney Afrika haber medyasında yer alan aile açıklamasına göre, Bay Ngema, Doğu Cape eyaletindeki Lusikisiki’deki bir cenaze töreninden dönerken kafa kafaya çarpan bir arabanın yolcusuydu.
Güney Afrika Devlet Başkanı Cyril Ramaphosa, Bay Ngema’nın ölümünün ardından X’te yayınlanan bir gönderide, “Kurtuluş mücadelemize ilişkin ustaca yaratıcı anlatımı, ezilen Güney Afrikalıların insanlığını onurlandırdı ve baskıcı bir rejimin insanlık dışılığını ortaya çıkardı” dedi.
Nelson Mandela’nın 1990’da hapisten çıkmasından ve 1990’ların başında apartheid rejiminin ortadan kaldırılmasından önceki on yılda, Güney Afrika’nın kurumsallaşmış ırkçılık sistemi Bay Ngema için büyük bir endişe kaynağıydı. Bu on yılda “Woza Albert!” oyununun ortak yaratıcısı oldu, “Asinamali!” oyununu yazıp yönetti. senaryosunu yazdı ve “Sarafina!”nın müziğinde işbirliği yaptı.
“Sarafina!”, 1980’lerde, o dönemde Mandela ile evli olan, apartheid karşıtı önde gelen aktivist Winnie Madikizela-Mandela ile yaptığı bir konuşmadan doğdu.
2022’de Güney Afrika televizyon programı “The Insider SA”ya “Anne Winnie Mandela ile oturuyordum ve ‘Bu ülke yanıyor’ diye düşünmeye başladım” dedi. “Peki bir soru sordum. “Anne, sence bu ülkenin sonu ne olacak?” dedim.
“Annem bana baktı ve ‘Keşke miniklerin yüzlerini örtecek büyük bir battaniyem olsaydı da bu acı sonu görmesinler’ dedi.”
Bay Ngema çok geçmeden gençlerin koşup, 1976’daki ayaklanma sırasında Soweto kasabasındaki siyahi lise öğrencilerinin yer aldığı ve hükümetin uygulamaya koyduğu “Özgürlük Yarın Geliyor” adlı müzikal için yazdığı “Özgürlük Yarın Geliyor” şarkısını söylediğini hayal etmeye başladı. Okullarda resmi dil olarak Zulu yerine Afrikanca kullanılıyor.
“Sarafina!” 1987’de Johannesburg’da açıldı. O sonbaharda Lincoln Center’daki Mitzi E. Newhouse Tiyatrosu’na ve ardından 1988’in başlarında Cort Tiyatrosu’ndaki Broadway’e taşındı ve burada 597 performans sergiledi.
Haber’tan Frank Rich, Newhouse’daki prodüksiyona ilişkin incelemesinde, Bay Ngema’nın “siyahi kasabaların baskısını, neredeyse tiyatronun çatısını yükselten özgürleştirici şarkı söyleme ve dansa dönüştüren bir müzikal” ürettiğini yazdı.
Kendisi şunu ekledi: “Parça, hem baskı gören hem de meydan okuyan, aynı zamanda sıkı çalışmaya mahkûm edilen ve sosyal adalet hayalleriyle ateşlenen siyahi bir toplumdaki yaşamın kakofonisini çağrıştırıyor.”
“Sarafina!”, üçü Bay Ngema olmak üzere beş Tony adaylığı aldı: en iyi müzikal yönetmenliği (“The Phantom of the Opera” ile Harold Prince kazandı), en iyi orijinal müzik (“Into the Opera”) ile Stephen Sondheim kazandı. Woods”) ve en iyi koreografi ödülünü Ndaba Mhlongo ile paylaştı (“Anything Goes” ile Michael Smuin kazandı).
“Sarafina!” ayrıca En İyi Müzikal ve Müzikal Dalında En İyi Kadın Oyuncu dallarında aday gösterildi.
1992’de Güney Afrika ve Broadway yapımlarında rol alan Leleti Khumalo’nun, ilham verici öğretmen rolünde Whoopi Goldberg’in ve Sarafina’nın annesi rolünde şarkıcı-söz yazarı Miriam Makeba’nın rol aldığı bir film olarak uyarlandı.
Mbongeni Ngema (mmm-bon-GEN-i nnn-GAY-ma olarak telaffuz edilir) 1 Haziran 1955’te Durban’ın kuzeyindeki Verulam kasabasında doğdu.
“Sarafina!” filmindeki resmi biyografisine göre, on bir yaşında anne ve babasından ayrılmış, daha sonra bir süre Zululand’da büyük bir aileyle birlikte yaşamış ve daha sonra Durban civarındaki gecekondu mahallelerinde yalnız başına yaşamış. 12 yaşından itibaren gitar çalmayı kendi kendine öğrendi.
The Insider SA’ya “Büyürken sadece müzisyen olmak istedim ve The Beatles’tan büyük ölçüde etkilendim” dedi.
1970’lerin ortalarında bir gübre fabrikasında çalışırken bir meslektaşı, yazdığı bir oyuna eşlik etmek üzere gitar çalmasını istedi.
1987’de Africa Report dergisine “Sonra oyundaki ana karakteri oynamaya aşık oldum” dedi. “Sahnedeyken onu taklit ederdim ve diğer müzisyenleri güldürürdüm.” Bir akşam oyuncu gelmeyince rolü o oynadı.
Bay Ngema ve oyun yazarı birlikte çalışmaya başladı ve bu da Bay Ngema’nın kendi küçük oyunlarını yönetmesine ve yazmasına yol açtı. 1979’da Johannesburg’da oyun yazarı ve besteci Gibson Kente ile prodüksiyonlarının büyüsünü anlamak için çalışmaya başladı. İki yıl sonra gruptan ayrıldı ve sanatçı Percy Mtwa ile çalışmaya başladı.
O, Bay Mtwa ve Barney Simon, İsa benzeri bir figür olan Morena’nın Kudüs’ten jumbo bir jetle Güney Afrika’ya ikinci gelişinin hayatları üzerindeki etkisini hayal eden bir hiciv olan “Woza Albert!”‘ı yarattı. Bay Ngema ve Bay Mtwa tarafından 80 dakika boyunca güçlü bir şekilde oynanan sıradan insanlar.
Beyaz hükümet Morena’dan yararlanmaya çalışıyor, sonra onu komünist olarak etiketliyor ve onu Mandela ve diğer siyasi mahkumların hapsedildiği Robben Adası’na hapsediyor.
Oyunun prömiyeri 1981’de Güney Afrika’da yapıldı ve sonraki üç yıl boyunca Avrupa’da, Off Broadway’de Lucille Lortel Tiyatrosu’nda ve Amerika Birleşik Devletleri’nde sahnelendi.
1984’te Washington Post’ta eleştirmen David Richards şöyle yazmıştı: “Woza Albert!” “Güney Afrika’daki adaletsizlik, yoksulluk ve apartheid gibi sert gerçeklerle ilgileniyor, ancak bunu ABD’dekilerden çok daha fazla ruh, mizah ve evet umutla yapıyor.” konu “Genellikle ilham verici.” Bay Mtwa ve Bay Ngema’nın “harika, ileri görüşlü yetenekleriyle” “bir manzarayı, bir toplumu, bir hikayeyi canlandırabileceklerini” ekledi.
Bay Ngema daha sonra, Güney Afrika’daki tek bir hapishane hücresindeki beş siyah adamın – oyunculuk, dans, şarkı ve pantomim yoluyla – neden hapsedildiklerini ve nasıl ırkçı yasaların kurbanı olduklarını anlattıkları “Asinamali!” (1983) filmini yazdı ve yönetti. , işsizlik ve polis vahşeti oldu.
Parçanın adı (“Paramız Yok” anlamına geliyor) 1983’te Lamontville İlçesindeki kira grevcilerinin mitingindeki çığlığından geliyor.
Bay Ngema şunları söyledi: “Asinamali!”, Doğu Cape’deki Duncan Köyündeki yetkililer için o kadar endişe vericiydi ki, bir gösteriye katılan seyirciyi tutukladılar.
Bay Ngema, 2017 yılında Güney Afrika’daki bir podcast’e verdiği röportajda “Bunun yasa dışı bir siyasi toplantı olduğunu söylediler” dedi.
Direnişi kutlamak amacıyla “Asinamali!” diye bağırdı.
1986’da Harlem’deki New Heritage Repertory Theatre’da oyunun galasından önceki provalar sırasında Times’a “İşler ne kadar kötü giderse gitsin zaferin kaçınılmaz olduğunu gösteriyor” dedi. “Halkın ruhu galip gelecektir”
Aynı yıl vizyona giren Asinamali!, Lincoln Center’da düzenlenen Güney Afrika tiyatro festivalinin bir parçasıydı.
Bay Ngema’dan hayatta kalanlarla ilgili bilgi hemen mevcut değildi. “Sarafina!” dizisinin yıldızı eşi Khumalo ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı.
Başka birçok oyun da yazan Bay Ngema, 1996 yılında Güney Afrika Sağlık Bakanlığı’nın AIDS salgını konusunda farkındalığı artırmak için görevlendirdiği “Sarafina!”nın devamı olan “Sarafina 2″yi kapattığında tartışmalara karışmıştı. Maliyetin aşırı “izinsiz harcama” olduğu ve mesajın yetersiz olduğu iddiaları üzerine soruşturma başlatıldı.
Gösterinin fiyatını savundu ve Broadway kalitesinde gösterilerin siyahi ilçelere getirilmesi gerektiğini söyledi.
Ngema 1996’da Associated Press’e “İnsanlar bunun hükümet parasının israfı olduğunu söyledi” dedi. “Bunun aptalca bir eleştiri olduğunu düşünüyorum.”
Güney Afrika haber medyasında yer alan aile açıklamasına göre, Bay Ngema, Doğu Cape eyaletindeki Lusikisiki’deki bir cenaze töreninden dönerken kafa kafaya çarpan bir arabanın yolcusuydu.
Güney Afrika Devlet Başkanı Cyril Ramaphosa, Bay Ngema’nın ölümünün ardından X’te yayınlanan bir gönderide, “Kurtuluş mücadelemize ilişkin ustaca yaratıcı anlatımı, ezilen Güney Afrikalıların insanlığını onurlandırdı ve baskıcı bir rejimin insanlık dışılığını ortaya çıkardı” dedi.
Nelson Mandela’nın 1990’da hapisten çıkmasından ve 1990’ların başında apartheid rejiminin ortadan kaldırılmasından önceki on yılda, Güney Afrika’nın kurumsallaşmış ırkçılık sistemi Bay Ngema için büyük bir endişe kaynağıydı. Bu on yılda “Woza Albert!” oyununun ortak yaratıcısı oldu, “Asinamali!” oyununu yazıp yönetti. senaryosunu yazdı ve “Sarafina!”nın müziğinde işbirliği yaptı.
“Sarafina!”, 1980’lerde, o dönemde Mandela ile evli olan, apartheid karşıtı önde gelen aktivist Winnie Madikizela-Mandela ile yaptığı bir konuşmadan doğdu.
2022’de Güney Afrika televizyon programı “The Insider SA”ya “Anne Winnie Mandela ile oturuyordum ve ‘Bu ülke yanıyor’ diye düşünmeye başladım” dedi. “Peki bir soru sordum. “Anne, sence bu ülkenin sonu ne olacak?” dedim.
“Annem bana baktı ve ‘Keşke miniklerin yüzlerini örtecek büyük bir battaniyem olsaydı da bu acı sonu görmesinler’ dedi.”
Bay Ngema çok geçmeden gençlerin koşup, 1976’daki ayaklanma sırasında Soweto kasabasındaki siyahi lise öğrencilerinin yer aldığı ve hükümetin uygulamaya koyduğu “Özgürlük Yarın Geliyor” adlı müzikal için yazdığı “Özgürlük Yarın Geliyor” şarkısını söylediğini hayal etmeye başladı. Okullarda resmi dil olarak Zulu yerine Afrikanca kullanılıyor.
“Sarafina!” 1987’de Johannesburg’da açıldı. O sonbaharda Lincoln Center’daki Mitzi E. Newhouse Tiyatrosu’na ve ardından 1988’in başlarında Cort Tiyatrosu’ndaki Broadway’e taşındı ve burada 597 performans sergiledi.
Haber’tan Frank Rich, Newhouse’daki prodüksiyona ilişkin incelemesinde, Bay Ngema’nın “siyahi kasabaların baskısını, neredeyse tiyatronun çatısını yükselten özgürleştirici şarkı söyleme ve dansa dönüştüren bir müzikal” ürettiğini yazdı.
Kendisi şunu ekledi: “Parça, hem baskı gören hem de meydan okuyan, aynı zamanda sıkı çalışmaya mahkûm edilen ve sosyal adalet hayalleriyle ateşlenen siyahi bir toplumdaki yaşamın kakofonisini çağrıştırıyor.”
“Sarafina!”, üçü Bay Ngema olmak üzere beş Tony adaylığı aldı: en iyi müzikal yönetmenliği (“The Phantom of the Opera” ile Harold Prince kazandı), en iyi orijinal müzik (“Into the Opera”) ile Stephen Sondheim kazandı. Woods”) ve en iyi koreografi ödülünü Ndaba Mhlongo ile paylaştı (“Anything Goes” ile Michael Smuin kazandı).
“Sarafina!” ayrıca En İyi Müzikal ve Müzikal Dalında En İyi Kadın Oyuncu dallarında aday gösterildi.
1992’de Güney Afrika ve Broadway yapımlarında rol alan Leleti Khumalo’nun, ilham verici öğretmen rolünde Whoopi Goldberg’in ve Sarafina’nın annesi rolünde şarkıcı-söz yazarı Miriam Makeba’nın rol aldığı bir film olarak uyarlandı.
Mbongeni Ngema (mmm-bon-GEN-i nnn-GAY-ma olarak telaffuz edilir) 1 Haziran 1955’te Durban’ın kuzeyindeki Verulam kasabasında doğdu.
“Sarafina!” filmindeki resmi biyografisine göre, on bir yaşında anne ve babasından ayrılmış, daha sonra bir süre Zululand’da büyük bir aileyle birlikte yaşamış ve daha sonra Durban civarındaki gecekondu mahallelerinde yalnız başına yaşamış. 12 yaşından itibaren gitar çalmayı kendi kendine öğrendi.
The Insider SA’ya “Büyürken sadece müzisyen olmak istedim ve The Beatles’tan büyük ölçüde etkilendim” dedi.
1970’lerin ortalarında bir gübre fabrikasında çalışırken bir meslektaşı, yazdığı bir oyuna eşlik etmek üzere gitar çalmasını istedi.
1987’de Africa Report dergisine “Sonra oyundaki ana karakteri oynamaya aşık oldum” dedi. “Sahnedeyken onu taklit ederdim ve diğer müzisyenleri güldürürdüm.” Bir akşam oyuncu gelmeyince rolü o oynadı.
Bay Ngema ve oyun yazarı birlikte çalışmaya başladı ve bu da Bay Ngema’nın kendi küçük oyunlarını yönetmesine ve yazmasına yol açtı. 1979’da Johannesburg’da oyun yazarı ve besteci Gibson Kente ile prodüksiyonlarının büyüsünü anlamak için çalışmaya başladı. İki yıl sonra gruptan ayrıldı ve sanatçı Percy Mtwa ile çalışmaya başladı.
O, Bay Mtwa ve Barney Simon, İsa benzeri bir figür olan Morena’nın Kudüs’ten jumbo bir jetle Güney Afrika’ya ikinci gelişinin hayatları üzerindeki etkisini hayal eden bir hiciv olan “Woza Albert!”‘ı yarattı. Bay Ngema ve Bay Mtwa tarafından 80 dakika boyunca güçlü bir şekilde oynanan sıradan insanlar.
Beyaz hükümet Morena’dan yararlanmaya çalışıyor, sonra onu komünist olarak etiketliyor ve onu Mandela ve diğer siyasi mahkumların hapsedildiği Robben Adası’na hapsediyor.
Oyunun prömiyeri 1981’de Güney Afrika’da yapıldı ve sonraki üç yıl boyunca Avrupa’da, Off Broadway’de Lucille Lortel Tiyatrosu’nda ve Amerika Birleşik Devletleri’nde sahnelendi.
1984’te Washington Post’ta eleştirmen David Richards şöyle yazmıştı: “Woza Albert!” “Güney Afrika’daki adaletsizlik, yoksulluk ve apartheid gibi sert gerçeklerle ilgileniyor, ancak bunu ABD’dekilerden çok daha fazla ruh, mizah ve evet umutla yapıyor.” konu “Genellikle ilham verici.” Bay Mtwa ve Bay Ngema’nın “harika, ileri görüşlü yetenekleriyle” “bir manzarayı, bir toplumu, bir hikayeyi canlandırabileceklerini” ekledi.
Bay Ngema daha sonra, Güney Afrika’daki tek bir hapishane hücresindeki beş siyah adamın – oyunculuk, dans, şarkı ve pantomim yoluyla – neden hapsedildiklerini ve nasıl ırkçı yasaların kurbanı olduklarını anlattıkları “Asinamali!” (1983) filmini yazdı ve yönetti. , işsizlik ve polis vahşeti oldu.
Parçanın adı (“Paramız Yok” anlamına geliyor) 1983’te Lamontville İlçesindeki kira grevcilerinin mitingindeki çığlığından geliyor.
Bay Ngema şunları söyledi: “Asinamali!”, Doğu Cape’deki Duncan Köyündeki yetkililer için o kadar endişe vericiydi ki, bir gösteriye katılan seyirciyi tutukladılar.
Bay Ngema, 2017 yılında Güney Afrika’daki bir podcast’e verdiği röportajda “Bunun yasa dışı bir siyasi toplantı olduğunu söylediler” dedi.
Direnişi kutlamak amacıyla “Asinamali!” diye bağırdı.
1986’da Harlem’deki New Heritage Repertory Theatre’da oyunun galasından önceki provalar sırasında Times’a “İşler ne kadar kötü giderse gitsin zaferin kaçınılmaz olduğunu gösteriyor” dedi. “Halkın ruhu galip gelecektir”
Aynı yıl vizyona giren Asinamali!, Lincoln Center’da düzenlenen Güney Afrika tiyatro festivalinin bir parçasıydı.
Bay Ngema’dan hayatta kalanlarla ilgili bilgi hemen mevcut değildi. “Sarafina!” dizisinin yıldızı eşi Khumalo ile olan evliliği boşanmayla sonuçlandı.
Başka birçok oyun da yazan Bay Ngema, 1996 yılında Güney Afrika Sağlık Bakanlığı’nın AIDS salgını konusunda farkındalığı artırmak için görevlendirdiği “Sarafina!”nın devamı olan “Sarafina 2″yi kapattığında tartışmalara karışmıştı. Maliyetin aşırı “izinsiz harcama” olduğu ve mesajın yetersiz olduğu iddiaları üzerine soruşturma başlatıldı.
Gösterinin fiyatını savundu ve Broadway kalitesinde gösterilerin siyahi ilçelere getirilmesi gerektiğini söyledi.
Ngema 1996’da Associated Press’e “İnsanlar bunun hükümet parasının israfı olduğunu söyledi” dedi. “Bunun aptalca bir eleştiri olduğunu düşünüyorum.”