Amy'nin turuna ara veriliyor; Açılış gösterisinin iptal edilmesi gerekiyordu ve yeni bir tane araması gerekiyordu. Hem yeteneği hem de bir kıvılcımı sezerek, Lila'yı ve davulda Paul (Thomas Silcott) ve klavyede JJ'yi (Helen J Shen) de içeren grubu Lonely Few'u yılın geri kalanında turneye eşlik etmesi için işe alır. .
Yol boyunca romantizm ortaya çıkıyor ama aynı zamanda ailevi sorunlar da ortaya çıkıyor: Adam onsuz mücadele ederken ve hâlâ annesinin ölümünün acısını çekerken Lila'nın can sıkıcı suçluluğu; Amy'nin, uzun zaman önce üvey babası olan davulcu Paul'ün alkolik annesini New Orleans'ta bırakmasına duyduğu öfke, onu da terk etti.
Amy'nin insanları hayatından çıkarma alışkanlığı vardır ve Lila'dan daha yalnızdır, ancak her biri kendine bir kabuk inşa etmiştir. Soru, onları birbirlerine bırakacak kadar cesur olup olmadıklarıdır.
Bu samimi, sıkı örülmüş müzikal izleyiciyi sarıyor: Sibyl Wickersheimer'ın izleyicinin bir kısmını barda otururken bırakan sarmalayıcı seti; Işınları hepimize dokunan Adam Honoré'nin rock gösterisi ışıklandırması; ve bedenlerimizde hissettiğimiz şarkıların nabzı – hem itici hem de sessiz sayılar. (Müzik yönetmenliği çoğunlukla sahne dışında çalan dört kişilik bir gruba liderlik eden Myrna Conn'a ait. Başlangıçta rahatsız edici derecede çamurlu olan ses tasarımı Jonathan Deans ve Mike Tracey'e ait.)
Bir süreliğine, Daniel Fish'in yeniden canlandırdığı “Oklahoma!” filmiyle 2019 Tony adayı olan Daunno çok küçük bir rolle boşa gitmiş gibi görünebilir. Ancak erkeklerin her biri, sevgilerinin derinliğini ifade edecekleri bir numara alıyor – Lila için Dylan ve Adam, Amy için Paul – ve oyuncuların her biri bir hit. Daunno'nun küçük kasabaya teslim olmayı, çıkmaz Amerikan yaşamını konu alan “Waking Up Thirty” şarkısını nazik bir şekilde özetlemesi yıkıcıdır.
Yol boyunca romantizm ortaya çıkıyor ama aynı zamanda ailevi sorunlar da ortaya çıkıyor: Adam onsuz mücadele ederken ve hâlâ annesinin ölümünün acısını çekerken Lila'nın can sıkıcı suçluluğu; Amy'nin, uzun zaman önce üvey babası olan davulcu Paul'ün alkolik annesini New Orleans'ta bırakmasına duyduğu öfke, onu da terk etti.
Amy'nin insanları hayatından çıkarma alışkanlığı vardır ve Lila'dan daha yalnızdır, ancak her biri kendine bir kabuk inşa etmiştir. Soru, onları birbirlerine bırakacak kadar cesur olup olmadıklarıdır.
Bu samimi, sıkı örülmüş müzikal izleyiciyi sarıyor: Sibyl Wickersheimer'ın izleyicinin bir kısmını barda otururken bırakan sarmalayıcı seti; Işınları hepimize dokunan Adam Honoré'nin rock gösterisi ışıklandırması; ve bedenlerimizde hissettiğimiz şarkıların nabzı – hem itici hem de sessiz sayılar. (Müzik yönetmenliği çoğunlukla sahne dışında çalan dört kişilik bir gruba liderlik eden Myrna Conn'a ait. Başlangıçta rahatsız edici derecede çamurlu olan ses tasarımı Jonathan Deans ve Mike Tracey'e ait.)
Bir süreliğine, Daniel Fish'in yeniden canlandırdığı “Oklahoma!” filmiyle 2019 Tony adayı olan Daunno çok küçük bir rolle boşa gitmiş gibi görünebilir. Ancak erkeklerin her biri, sevgilerinin derinliğini ifade edecekleri bir numara alıyor – Lila için Dylan ve Adam, Amy için Paul – ve oyuncuların her biri bir hit. Daunno'nun küçük kasabaya teslim olmayı, çıkmaz Amerikan yaşamını konu alan “Waking Up Thirty” şarkısını nazik bir şekilde özetlemesi yıkıcıdır.