Alicia Keys 13 yıldır “Hell's Kitchen” üzerinde çalışıyor ve müzikalinin Salı sabahı 13 Tony adaylığı almasını mutlu ve aynı zamanda heyecan verici bir tesadüf olarak gördü.
Adayların açıklanmasından kısa bir süre sonra yapılan bir röportajda Keys, bu haberden açıkça cesaretlendi. Şarkıları ve Kristoffer Diaz'ın kitabının yer aldığı program Keys'e özel. Dizi, Keys'in kendi yetiştirilme tarzının güçlü yankılarını taşıyan 17 yaşındaki bir kız hakkındadır: bekar bir anne, bağımsızlık açlığı, piyano tutkusu, hatta aynı sübvansiyonlu konut projesi.
Bunlar konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
Tebrikler! Bunun hakkında ne düşünüyorsun?
Vay! Kesinlikle derin bir durumdayım ve gerçekten harika, harika, minnettar bir şekilde çıldırıyorum. Bana ne olduğunu bilmiyorum; ben bir şarkı yazarıyım ve sözlerimi bir araya getiremiyorum ama kendimi inanılmaz hissediyorum. Herkesin tanınmasına çok sevindim.
Bu konuda hiç şüpheniz oldu mu ya da her zaman kendinize güveniyor musunuz?
Emek ve zaman harcadığımızı bildiğim için kendimi her zaman çok iyi hissettim ve bu yüzden bir güç ve neşe duygusu hissediyorum, ancak insanların bazı şeyleri nasıl karşılayacağını asla bilemezsiniz. Her şeyin nasıl gideceğini asla bilemezsin. Ve günün sonunda, yaratırken dikkatinizi veremezsiniz; misyonunuzu göz önünde bulundurarak yaratmalısınız.
Gerçekten yanıyor musun? Palo Santo tiyatronun çevresinde mi?
Kesinlikle! Her çatlak, sahnenin arkasındaki her yer, her soyunma odası, sahnenin kendisi, tiyatrodaki, koltuklardaki. Sadece o güzel enerjiyi yaratıyorum.
Kendi hayatınızdaki acı dolu bölümleri yansıtan sahneleri canlandıran insanları izlemek zor mu geliyor?
Acı verici ve heyecan verici, duygusal ve dürüst. Kecia Lewis'in ilk perdenin sonunda “Perfect Way to Die” şarkısını söylemesi, onu kaç kez gördüğümün bir önemi yok, her seferinde beni güçlü ve dokunaklı bir şekilde etkiliyor. Acı verici ama aynı zamanda bir zafer, anlıyor musun?
Şarkılarınızı tamamen farklı bir bağlamda görmek sizin için nasıl bir şey?
Şarkıların bestecilerine kadar nasıl evrimleşebildiği, en garip ve en etkileyici bulduğum kısım burası. Bunda çok özel bir şey var. İnsanlar tiyatrodan çıktığında “Bu şarkıları daha önce hiç böyle duymamıştım” diyorlar. Kendi başına bir hayat sürmesinde gerçekten şaşırtıcı bir şey var.
Bu gösterinin mümkün olduğu kadar uzun sürmesini istediğini biliyorum. Hangi görevlerle karşı karşıyasınız?
Evet amaç bu. Şimdiye kadar var olan en büyük oyunların bazılarının uzun ömürlülüğüne ulaşmak için birçok hayalim ve birçok tezahürüm var. Bu çok büyük bir onur olurdu. Ve böylece çalışmaya, sevmeye ve inanmaya devam edeceğiz. Ve biliyorsunuz, gerisi ilahi kararın sağlanmasına bağlıdır.
Adayların açıklanmasından kısa bir süre sonra yapılan bir röportajda Keys, bu haberden açıkça cesaretlendi. Şarkıları ve Kristoffer Diaz'ın kitabının yer aldığı program Keys'e özel. Dizi, Keys'in kendi yetiştirilme tarzının güçlü yankılarını taşıyan 17 yaşındaki bir kız hakkındadır: bekar bir anne, bağımsızlık açlığı, piyano tutkusu, hatta aynı sübvansiyonlu konut projesi.
Bunlar konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
Tebrikler! Bunun hakkında ne düşünüyorsun?
Vay! Kesinlikle derin bir durumdayım ve gerçekten harika, harika, minnettar bir şekilde çıldırıyorum. Bana ne olduğunu bilmiyorum; ben bir şarkı yazarıyım ve sözlerimi bir araya getiremiyorum ama kendimi inanılmaz hissediyorum. Herkesin tanınmasına çok sevindim.
Bu konuda hiç şüpheniz oldu mu ya da her zaman kendinize güveniyor musunuz?
Emek ve zaman harcadığımızı bildiğim için kendimi her zaman çok iyi hissettim ve bu yüzden bir güç ve neşe duygusu hissediyorum, ancak insanların bazı şeyleri nasıl karşılayacağını asla bilemezsiniz. Her şeyin nasıl gideceğini asla bilemezsin. Ve günün sonunda, yaratırken dikkatinizi veremezsiniz; misyonunuzu göz önünde bulundurarak yaratmalısınız.
Gerçekten yanıyor musun? Palo Santo tiyatronun çevresinde mi?
Kesinlikle! Her çatlak, sahnenin arkasındaki her yer, her soyunma odası, sahnenin kendisi, tiyatrodaki, koltuklardaki. Sadece o güzel enerjiyi yaratıyorum.
Kendi hayatınızdaki acı dolu bölümleri yansıtan sahneleri canlandıran insanları izlemek zor mu geliyor?
Acı verici ve heyecan verici, duygusal ve dürüst. Kecia Lewis'in ilk perdenin sonunda “Perfect Way to Die” şarkısını söylemesi, onu kaç kez gördüğümün bir önemi yok, her seferinde beni güçlü ve dokunaklı bir şekilde etkiliyor. Acı verici ama aynı zamanda bir zafer, anlıyor musun?
Şarkılarınızı tamamen farklı bir bağlamda görmek sizin için nasıl bir şey?
Şarkıların bestecilerine kadar nasıl evrimleşebildiği, en garip ve en etkileyici bulduğum kısım burası. Bunda çok özel bir şey var. İnsanlar tiyatrodan çıktığında “Bu şarkıları daha önce hiç böyle duymamıştım” diyorlar. Kendi başına bir hayat sürmesinde gerçekten şaşırtıcı bir şey var.
Bu gösterinin mümkün olduğu kadar uzun sürmesini istediğini biliyorum. Hangi görevlerle karşı karşıyasınız?
Evet amaç bu. Şimdiye kadar var olan en büyük oyunların bazılarının uzun ömürlülüğüne ulaşmak için birçok hayalim ve birçok tezahürüm var. Bu çok büyük bir onur olurdu. Ve böylece çalışmaya, sevmeye ve inanmaya devam edeceğiz. Ve biliyorsunuz, gerisi ilahi kararın sağlanmasına bağlıdır.