Joy Huerta Müzik Tiyatrosu'ndan o kadar emin değildi.
Yönetmen ve koreograf Sergio Trujillo 2019, Huerta'yı Josefina López'in “Real Women Have Curves” adlı adaptasyonu hakkında bir müzikal haline getirdiğinde, şüpheleri vardı.
En iyi kardeş ve kız kardeşi Jesse & Joy'un pop ikilisinin yarısı olarak bilinen Huerta, 1990 parçasına aşina değildi ve 2002'den Amerika Ferrera ile popüler film uyarlamasını hiç görmemişti. Ama sonra senaryoyu okumaya başladı. Ve sonra, hikayenin neden şarkı için bu kadar ikna edici olabileceğini anladı.
“Çok heyecanlandığımı hatırlıyorum çünkü dedim ki:” Herkes buna başvurabilir, “dedi müziği besteleyen ve metinleri 37 yaşındaki Benjamin Velez ile şov için yazan 38 yaşındaki Huerta, şimdi Pazar günü açılacak bir Broadway müzikali.
1987 yılında Los Angeles'taki Boyle Heights bölgesinde “Gerçek Kadınlar” eğrileri var “, bir giyim fabrikasında çalışan bir grup Latina kadının tarihi aracılığıyla göçmenlerin deneyimlerini inceledi ve araştırdı. Odak noktası, aile üyelerine kağıt olmadan yardım etmek ve Columbia Üniversitesi'nden bir bursu ziyaret etmek için New York'a taşınmak için evde kalmak arasında parçalanmış 18 yaşındaki bir çocuk. Yapım, Cambridge'deki Amerikan Repertuar Tiyatrosu'nda 2023'te daha önce koştu.
Bu ay Broadway'deki performansların başlamasından kısa bir süre sonra, kitabı Nell Benjamin ile yazan Huerta, Velez ve Lisa Loomer, ilhamlarını ve tarihe adapte olma yaklaşımını tartıştılar. Ayrı bir konuşmada, müzikalin genç kahramanı Ana García'nın ana rolünü konuşan 25 yaşındaki Tatianna Córdoba, Broadway ilk çıkışını çok yakından tanımladığı bir rolle konuşuyor. İşte üretim hakkında bilmeniz gereken beş şey.
Her şey bir günlükle başladı.
“Gerçek Kadınlar Curven” in 2002'de dalgalar kurmasından on yıldan fazla bir süre önce, Los Angeles'taki Boyle Heights mahallesinde bir dikiş fabrikasında deneyimlerini kaydeden kağıtları olmayan bir genç olan López'in günlük girişleri olarak hayata başladı.
Sadece 18 yaşındayken, bu girişleri genişletti ve onu bir parçaya dönüştürdü. “Gerçek Kadınlar Eğrileri Var” 1990 yılında San Francisco'da ilk prodüksiyona sahipti ve o zamandan beri birçok kez sahnelendi. López (ve George Lavoo), genç bir Amerika Ferrera'nın uzun metrajlı filminde oynadığı filmin senaryosunu yazdı.
1980'lerde Boyle Heights yakınında yaşayan Loomer, orijinal eserlerden çekildi ve bazı yeni karakterler ekledi. “Film eserden çok farklı ve müzikal her ikisinden de çok farklı” dedi. “Ama aynı DNA'ya sahipsin.”
Gösteri vücut pozitifini kutluyor.
Vücut pozitifliği nispeten yeni bir kavram olduğundan, Loomer çağdaş bir izleyici için tarihin ünlü takdiri hakkında yazmanın bir yolunu bulmak zorunda kaldı. Müzikal, anas donuk, aile benzeri anne Carmen'in karakterlerinden biri, kızını filmdeki kilosu için sürekli eleştiriyor.
Loomer, “Carmen açısından, 1987'de bırakırsak onu daha iyi anlayacağımı hissettim.” Dedi.
Müzikal için, Justina Machado'nun Broadway'de oynadığı karakterin kenarlarını yumuşatıyor. (Filmde oynadığı Lupe Ontiveros.) Kısacası: Daha az şişman utanç, Carmen'in sert yaklaşımının neslini ve kültürel köklerini anlamak için daha fazla arka plan hikayesi. (Ana'nın bir yemeği atlamaya katlanabileceğini söyleyen bazı çarpmalar olmasına rağmen.)
Huerta, “Az önce söylediklerinden nefret etmesini istiyorsun, ama aynı zamanda Ana'yı bırakmak istediğini söylemiyor,” dedi. “Konuşurken düşünüyor, çünkü oradan geliyor.”
İspanyolca her yere serpilir.
Loomer, hassas bir dengeleme eylemiydi: İspanyolca konuşmayan seyircilerin hikayeyi takip etmelerini istediler, ama aynı zamanda mümkün olduğunca çok özgünlük eklemek istediler.
“Evde İngilizce olarak birbirleriyle konuşmazsınız ve kesinlikle fabrikada değilsiniz” dedi. “Yani İspanyolca – ritimler – hissini hissetmelisiniz ve yine de Anglo seyircisi bunu anlamalı.”
Gösterinin 19 aktöründen on altı kişi Latin Amerika veya İspanyol kökenli. Çoğu Broadway çıkışlarını veriyor. Huerta, “Sadece bu perde her gece göründüğünde sahnede kimin sahnede olduğunu nasıl gördüğümüzü görmeyi seviyorum.” Ve sonuçta teyzem, kuzenim veya Tía'm olabilir, “dedi Huerta oyuncular hakkında.
Şovun Cambridge koşusu sırasında şarkılara ne kadar İspanyolca dahil edilmesi gerektiğini test ettiler. Velez, “İspanyol miktarının insanları tarihin dışına çıkarmasını hiç istemedik.” Dedi. “Yani doğru dengeyi bulduğumuzda bir tür danstı.”
Yasadışı göç bir konudur.
Müzikal, 1987 yazında, uzun süredir belgelenmemiş göçmenler için bir Reagan dönemi af programının bulunduğu zaman oynadı. (Oyun yazarı bu yasal vatandaş programı tarafından yapıldı.) Film ve parçadaki bir değişiklikte ANA, ailesi ve çalışanları arasında tek ABD vatandaşı. Fabrikanın diğer çalışanları ve fabrikanın sahibi olan ablası Estela (Florencia Cuenca) ve orada da çalışan annesi Carmen.
Loomer, “Bu değişikliği yaptım çünkü ANA'nın kaldığı ailesine olan ihtiyacı artırıyor.” Dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Kendi hayallerinizi terk etmek ve takip etmek istiyorsanız, sorumluluk ve suçluluk duygularını da artırır.”
Loomer ayrıca belgesiz karakterlerin işgalini genişletti ve Guatemala ve Salvadora kadınlarını, 17 yaşındaki yerli Guatemala mülteci Itzel (Aline Mayagoitia) da dahil olmak üzere ekledi.
Yirmi yıllık kariyer yazma oyunlarının büyük bir kısmını Latinalar ve göçmenlik figürlerinin deneyimiyle ilgilenen Loomer, “Bazen geçmişte oynayan bir parça çalmanın güzelliği onlara neyin değişmediğini gösteriyor” dedi. “Bazen şimdiki zamanları daha acı verici görmelerini sağlar.”
Gösteri kişisel olarak ana aktris için.
Tatiana'nın Broadway ilk çıkışını Ana olarak veren Córdoba, müzikalin senaryosunu okuduğunda, onunla birlikte aile dinamikleri geldi.
Körfez Bölgesi'nde büyüyen ve ebeveynleri Kosta Rikaner ve Filipinli olan Córdoba, “Justina ve ben şovda sahip olduğumuz annenin kızının birçoğu bana Abuelita'mı çok hatırlatıyor.” Dedi. “Bu anne yargısı var, aynı zamanda sevgi de var.”
Vücut imajı hakkındaki tartışmaların da hayata uygun olduğunu hissetti, dedi Córdoba, bırakma baskısı hissetmeden önce daha gençken bale okuyan Córdoba. “Ergenlik bir araya geldiğinde vücudumun bale arkadaşlarımın kaç cesedinin olmadığı bir şekilde değiştiğini çok hızlı bir şekilde fark ettim.” Dedi.
Genç olarak sahip olmasını istediği bir şey: karakterinin güveni.
“Ana, keşke 18 yaşındayken” dedi. “Sadece bu inancı var, bu yaşta gerçekten istediğim bedenine olan bu güven.
Daha dolgun, kadın kumaştaki iç çamaşırlarına düştüğünde ve vücuduna şımarttığında, II. Yasa'daki bir sahnenin parçası olmayı seviyor. Orta derecede alkışladı.
“Diğer insanları cesur olduklarında mutlu bir şekilde izlemek biraz bulaşıcı” dedi. “Bence insanların kalkıp alkışladıkları şey bu – o anda gerçekten güçlenmiş ve sevildiklerini hissediyorlar.”
Yönetmen ve koreograf Sergio Trujillo 2019, Huerta'yı Josefina López'in “Real Women Have Curves” adlı adaptasyonu hakkında bir müzikal haline getirdiğinde, şüpheleri vardı.
En iyi kardeş ve kız kardeşi Jesse & Joy'un pop ikilisinin yarısı olarak bilinen Huerta, 1990 parçasına aşina değildi ve 2002'den Amerika Ferrera ile popüler film uyarlamasını hiç görmemişti. Ama sonra senaryoyu okumaya başladı. Ve sonra, hikayenin neden şarkı için bu kadar ikna edici olabileceğini anladı.
“Çok heyecanlandığımı hatırlıyorum çünkü dedim ki:” Herkes buna başvurabilir, “dedi müziği besteleyen ve metinleri 37 yaşındaki Benjamin Velez ile şov için yazan 38 yaşındaki Huerta, şimdi Pazar günü açılacak bir Broadway müzikali.
1987 yılında Los Angeles'taki Boyle Heights bölgesinde “Gerçek Kadınlar” eğrileri var “, bir giyim fabrikasında çalışan bir grup Latina kadının tarihi aracılığıyla göçmenlerin deneyimlerini inceledi ve araştırdı. Odak noktası, aile üyelerine kağıt olmadan yardım etmek ve Columbia Üniversitesi'nden bir bursu ziyaret etmek için New York'a taşınmak için evde kalmak arasında parçalanmış 18 yaşındaki bir çocuk. Yapım, Cambridge'deki Amerikan Repertuar Tiyatrosu'nda 2023'te daha önce koştu.
Bu ay Broadway'deki performansların başlamasından kısa bir süre sonra, kitabı Nell Benjamin ile yazan Huerta, Velez ve Lisa Loomer, ilhamlarını ve tarihe adapte olma yaklaşımını tartıştılar. Ayrı bir konuşmada, müzikalin genç kahramanı Ana García'nın ana rolünü konuşan 25 yaşındaki Tatianna Córdoba, Broadway ilk çıkışını çok yakından tanımladığı bir rolle konuşuyor. İşte üretim hakkında bilmeniz gereken beş şey.
Her şey bir günlükle başladı.
“Gerçek Kadınlar Curven” in 2002'de dalgalar kurmasından on yıldan fazla bir süre önce, Los Angeles'taki Boyle Heights mahallesinde bir dikiş fabrikasında deneyimlerini kaydeden kağıtları olmayan bir genç olan López'in günlük girişleri olarak hayata başladı.
Sadece 18 yaşındayken, bu girişleri genişletti ve onu bir parçaya dönüştürdü. “Gerçek Kadınlar Eğrileri Var” 1990 yılında San Francisco'da ilk prodüksiyona sahipti ve o zamandan beri birçok kez sahnelendi. López (ve George Lavoo), genç bir Amerika Ferrera'nın uzun metrajlı filminde oynadığı filmin senaryosunu yazdı.
1980'lerde Boyle Heights yakınında yaşayan Loomer, orijinal eserlerden çekildi ve bazı yeni karakterler ekledi. “Film eserden çok farklı ve müzikal her ikisinden de çok farklı” dedi. “Ama aynı DNA'ya sahipsin.”
Gösteri vücut pozitifini kutluyor.
Vücut pozitifliği nispeten yeni bir kavram olduğundan, Loomer çağdaş bir izleyici için tarihin ünlü takdiri hakkında yazmanın bir yolunu bulmak zorunda kaldı. Müzikal, anas donuk, aile benzeri anne Carmen'in karakterlerinden biri, kızını filmdeki kilosu için sürekli eleştiriyor.
Loomer, “Carmen açısından, 1987'de bırakırsak onu daha iyi anlayacağımı hissettim.” Dedi.
Müzikal için, Justina Machado'nun Broadway'de oynadığı karakterin kenarlarını yumuşatıyor. (Filmde oynadığı Lupe Ontiveros.) Kısacası: Daha az şişman utanç, Carmen'in sert yaklaşımının neslini ve kültürel köklerini anlamak için daha fazla arka plan hikayesi. (Ana'nın bir yemeği atlamaya katlanabileceğini söyleyen bazı çarpmalar olmasına rağmen.)
Huerta, “Az önce söylediklerinden nefret etmesini istiyorsun, ama aynı zamanda Ana'yı bırakmak istediğini söylemiyor,” dedi. “Konuşurken düşünüyor, çünkü oradan geliyor.”
İspanyolca her yere serpilir.
Loomer, hassas bir dengeleme eylemiydi: İspanyolca konuşmayan seyircilerin hikayeyi takip etmelerini istediler, ama aynı zamanda mümkün olduğunca çok özgünlük eklemek istediler.
“Evde İngilizce olarak birbirleriyle konuşmazsınız ve kesinlikle fabrikada değilsiniz” dedi. “Yani İspanyolca – ritimler – hissini hissetmelisiniz ve yine de Anglo seyircisi bunu anlamalı.”
Gösterinin 19 aktöründen on altı kişi Latin Amerika veya İspanyol kökenli. Çoğu Broadway çıkışlarını veriyor. Huerta, “Sadece bu perde her gece göründüğünde sahnede kimin sahnede olduğunu nasıl gördüğümüzü görmeyi seviyorum.” Ve sonuçta teyzem, kuzenim veya Tía'm olabilir, “dedi Huerta oyuncular hakkında.
Şovun Cambridge koşusu sırasında şarkılara ne kadar İspanyolca dahil edilmesi gerektiğini test ettiler. Velez, “İspanyol miktarının insanları tarihin dışına çıkarmasını hiç istemedik.” Dedi. “Yani doğru dengeyi bulduğumuzda bir tür danstı.”
Yasadışı göç bir konudur.
Müzikal, 1987 yazında, uzun süredir belgelenmemiş göçmenler için bir Reagan dönemi af programının bulunduğu zaman oynadı. (Oyun yazarı bu yasal vatandaş programı tarafından yapıldı.) Film ve parçadaki bir değişiklikte ANA, ailesi ve çalışanları arasında tek ABD vatandaşı. Fabrikanın diğer çalışanları ve fabrikanın sahibi olan ablası Estela (Florencia Cuenca) ve orada da çalışan annesi Carmen.
Loomer, “Bu değişikliği yaptım çünkü ANA'nın kaldığı ailesine olan ihtiyacı artırıyor.” Dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Kendi hayallerinizi terk etmek ve takip etmek istiyorsanız, sorumluluk ve suçluluk duygularını da artırır.”
Loomer ayrıca belgesiz karakterlerin işgalini genişletti ve Guatemala ve Salvadora kadınlarını, 17 yaşındaki yerli Guatemala mülteci Itzel (Aline Mayagoitia) da dahil olmak üzere ekledi.
Yirmi yıllık kariyer yazma oyunlarının büyük bir kısmını Latinalar ve göçmenlik figürlerinin deneyimiyle ilgilenen Loomer, “Bazen geçmişte oynayan bir parça çalmanın güzelliği onlara neyin değişmediğini gösteriyor” dedi. “Bazen şimdiki zamanları daha acı verici görmelerini sağlar.”
Gösteri kişisel olarak ana aktris için.
Tatiana'nın Broadway ilk çıkışını Ana olarak veren Córdoba, müzikalin senaryosunu okuduğunda, onunla birlikte aile dinamikleri geldi.
Körfez Bölgesi'nde büyüyen ve ebeveynleri Kosta Rikaner ve Filipinli olan Córdoba, “Justina ve ben şovda sahip olduğumuz annenin kızının birçoğu bana Abuelita'mı çok hatırlatıyor.” Dedi. “Bu anne yargısı var, aynı zamanda sevgi de var.”
Vücut imajı hakkındaki tartışmaların da hayata uygun olduğunu hissetti, dedi Córdoba, bırakma baskısı hissetmeden önce daha gençken bale okuyan Córdoba. “Ergenlik bir araya geldiğinde vücudumun bale arkadaşlarımın kaç cesedinin olmadığı bir şekilde değiştiğini çok hızlı bir şekilde fark ettim.” Dedi.
Genç olarak sahip olmasını istediği bir şey: karakterinin güveni.
“Ana, keşke 18 yaşındayken” dedi. “Sadece bu inancı var, bu yaşta gerçekten istediğim bedenine olan bu güven.
Daha dolgun, kadın kumaştaki iç çamaşırlarına düştüğünde ve vücuduna şımarttığında, II. Yasa'daki bir sahnenin parçası olmayı seviyor. Orta derecede alkışladı.
“Diğer insanları cesur olduklarında mutlu bir şekilde izlemek biraz bulaşıcı” dedi. “Bence insanların kalkıp alkışladıkları şey bu – o anda gerçekten güçlenmiş ve sevildiklerini hissediyorlar.”