Glass’ın sahnedeki aksiyonun yanında piyano çaldığı bir “Tao” versiyonu var – buna şimdiye kadar görmediğimiz en iyi oyun diyelim. Ancak geliştirmenin başlarında, fikir yöneticisi tarafından reddedildi; Glass’ın zamanı yoktu.
Ancak puanı çok önemli, çok önemli bir katkı. Bu geç Glass – McDermott’un takıntısı olan “Glassworks”ün gerçekten minimalist sesinden çok uzak – perküsyoncu Chris Vatalaro (şovun müzik direktörü), klarnetçi Jack McNeill, kemancı Laura Lutzke ve piyanist Katherine Tinker’den oluşan bir dörtlü tarafından icra ediliyor.
Bulunan nesne perküsyonu ve renkli dokular, armonide etkileyici değişimler ve film müziği benzeri ton boyama dahil olmak üzere son cam vurguları ile deneyler var. McDermott’un çocukluk anılarına safça heyecanlı bir müzik eşlik ediyor; uyutucu bir çalışma yoluyla yüzdürme tankı; Satie tarafından yazılmış olabilecek kadar şekilsiz ama baştan çıkarıcı bir melodi aracılığıyla simüle edilmiş koma.
Glass kısaca bir Steinway Spirio piyanosu şeklinde görünür – notaları alıp dokunabilen ve ardından gelişmiş bir piyano gibi çalabilen bir enstrüman. McDermott’a bu şekilde onunla sahnede “hayalet gibi” olabileceğini söyler.
86 yaşındaki Glass’ın hala bizimle olmasına rağmen – Perşembe günü tiyatrodaydı ve oyuncu kadrosuyla birlikte eğildi – her zaman olmayacağını hatırlattı. Ancak sanatı kalacak ve müziği aracılığıyla McDermott öz düzeyine ulaşıyor. McDermott’a göre kültür, en derin benliklerimize giden yoldur.
İki buçuk saatlik bir çalışma süresiyle “Tao”, konuya o kadar çabuk gelmiyor. Ancak sonunda, McDermott’un dağınık düşünceleri tatmin edici bir şekilde parçaları bir araya getiriyor, Japonların kırılan seramik parçalarını altın cilayla birleştirme sanatı olan kintsugi gibi. Anılarından bazıları net ve temiz bir tablo ortaya koyuyor; diğerleri, uymayan kusurlu parçalardır. Ama birlikte yeni ve güzel bir şey yaratırlar.
Camdan yapılmış Tao
8 Nisan’a kadar NYU Skirball, Manhattan’da; www.nyuskirball.org.
Ancak puanı çok önemli, çok önemli bir katkı. Bu geç Glass – McDermott’un takıntısı olan “Glassworks”ün gerçekten minimalist sesinden çok uzak – perküsyoncu Chris Vatalaro (şovun müzik direktörü), klarnetçi Jack McNeill, kemancı Laura Lutzke ve piyanist Katherine Tinker’den oluşan bir dörtlü tarafından icra ediliyor.
Bulunan nesne perküsyonu ve renkli dokular, armonide etkileyici değişimler ve film müziği benzeri ton boyama dahil olmak üzere son cam vurguları ile deneyler var. McDermott’un çocukluk anılarına safça heyecanlı bir müzik eşlik ediyor; uyutucu bir çalışma yoluyla yüzdürme tankı; Satie tarafından yazılmış olabilecek kadar şekilsiz ama baştan çıkarıcı bir melodi aracılığıyla simüle edilmiş koma.
Glass kısaca bir Steinway Spirio piyanosu şeklinde görünür – notaları alıp dokunabilen ve ardından gelişmiş bir piyano gibi çalabilen bir enstrüman. McDermott’a bu şekilde onunla sahnede “hayalet gibi” olabileceğini söyler.
86 yaşındaki Glass’ın hala bizimle olmasına rağmen – Perşembe günü tiyatrodaydı ve oyuncu kadrosuyla birlikte eğildi – her zaman olmayacağını hatırlattı. Ancak sanatı kalacak ve müziği aracılığıyla McDermott öz düzeyine ulaşıyor. McDermott’a göre kültür, en derin benliklerimize giden yoldur.
İki buçuk saatlik bir çalışma süresiyle “Tao”, konuya o kadar çabuk gelmiyor. Ancak sonunda, McDermott’un dağınık düşünceleri tatmin edici bir şekilde parçaları bir araya getiriyor, Japonların kırılan seramik parçalarını altın cilayla birleştirme sanatı olan kintsugi gibi. Anılarından bazıları net ve temiz bir tablo ortaya koyuyor; diğerleri, uymayan kusurlu parçalardır. Ama birlikte yeni ve güzel bir şey yaratırlar.
Camdan yapılmış Tao
8 Nisan’a kadar NYU Skirball, Manhattan’da; www.nyuskirball.org.