Onun ricaları, sadece çaresizlik ruhuyla da olsa, ruh gerektirir ve Daly’nin sözlü tökezleyen performansı, herkesin kolaylıkla baştan çıkarma gücüne sahip olduğunu anlatmakta başarısız olur. Bu tereddüt, soğukkanlı DeLaria ve Hannah adlı bir hippi ressamı olan Jean Lichty dışında, Williams’ın şarkı sözlerinin ritmiyle boğuşan topluluğun çoğuna uzanıyor.
Shannon gibi Hannah da, dünyayı dolaşan, yaşlanan şair babasıyla (sahnede geçirdiği sürenin kısalığı nedeniyle oyunun ritimlerine uygunluğu zayıflayan Austin Pendleton) otel odaları için suluboya resim ve ezberler takas eden, yüksek manevi tutkulara sahip bir dolandırıcıdır. Serinin ikinci yarısında Shannon ve Hannah arasında geçen ve Shannon ile Hannah’nın onu uçurumun kenarından sakinleştirmeye çalıştığı neredeyse dosya uzunluğundaki konuşma, Lichty’nin ona aşıladığı kesinlik sayesinde amaçlanan özgürlük ve kurtuluş söylemine en yakın olanıdır. karakter.
Mann, Williams’ın duygusal özüne ulaşmak için yaptığı savurganlığı açığa çıkarmak amacıyla, kutsal suyla rahibi dışarı atmış olabilir. Oyun yazarının dünyalarını yüzeyden çıkarmak mümkün – geçen yıl “Sıcak Teneke Çatıdaki Kedi”nin yeniden canlandırılması, Eski Güney’in cazibesini terk ederken, yine de amacını net bir şekilde ortaya koyuyor – ancak lezzetli doruk noktalarına ulaşmak için ihtiyaç duydukları aşırılıkları değil.
Jeff Croiter’ın tropikal aydınlatması, Beowulf Boritt’in gösterişli eski püskü şık seti ve Rubin-Vega’nın sarsılmaz dünyeviliği gibi bunun izleri hala duruyor. Ancak oyunun zayıf unsurlarını telafi etmiyorlar; örneğin iki gürültücü Alman turist (Alena Acker ve Michael Leigh Cook), ara sıra Nazi’yi öven görünümleri Shannon’ın karşı çıktığı ikiyüzlülüğün çarpıcı bir örneğidir (bu durumda Maxine). onlara oda kiralamaya yönlendirildi.
Williams bu anlarda her ikisinin de olmasını istiyor; kahramanının onu kınarken bile şikâyetlerini doğruluyor. Bu hamle imkansız değil ancak bir topluluğu gerçekten kazanmak için kendi iddialarına daha fazla odaklanan daha ikna edici bir prodüksiyon gerektiriyor.
İguana Gecesi
25 Şubat’a kadar Manhattan’daki Pershing Square Signature Center’da; iguanaplaynyc.com. Süre: 2 saat 50 dakika.
Shannon gibi Hannah da, dünyayı dolaşan, yaşlanan şair babasıyla (sahnede geçirdiği sürenin kısalığı nedeniyle oyunun ritimlerine uygunluğu zayıflayan Austin Pendleton) otel odaları için suluboya resim ve ezberler takas eden, yüksek manevi tutkulara sahip bir dolandırıcıdır. Serinin ikinci yarısında Shannon ve Hannah arasında geçen ve Shannon ile Hannah’nın onu uçurumun kenarından sakinleştirmeye çalıştığı neredeyse dosya uzunluğundaki konuşma, Lichty’nin ona aşıladığı kesinlik sayesinde amaçlanan özgürlük ve kurtuluş söylemine en yakın olanıdır. karakter.
Mann, Williams’ın duygusal özüne ulaşmak için yaptığı savurganlığı açığa çıkarmak amacıyla, kutsal suyla rahibi dışarı atmış olabilir. Oyun yazarının dünyalarını yüzeyden çıkarmak mümkün – geçen yıl “Sıcak Teneke Çatıdaki Kedi”nin yeniden canlandırılması, Eski Güney’in cazibesini terk ederken, yine de amacını net bir şekilde ortaya koyuyor – ancak lezzetli doruk noktalarına ulaşmak için ihtiyaç duydukları aşırılıkları değil.
Jeff Croiter’ın tropikal aydınlatması, Beowulf Boritt’in gösterişli eski püskü şık seti ve Rubin-Vega’nın sarsılmaz dünyeviliği gibi bunun izleri hala duruyor. Ancak oyunun zayıf unsurlarını telafi etmiyorlar; örneğin iki gürültücü Alman turist (Alena Acker ve Michael Leigh Cook), ara sıra Nazi’yi öven görünümleri Shannon’ın karşı çıktığı ikiyüzlülüğün çarpıcı bir örneğidir (bu durumda Maxine). onlara oda kiralamaya yönlendirildi.
Williams bu anlarda her ikisinin de olmasını istiyor; kahramanının onu kınarken bile şikâyetlerini doğruluyor. Bu hamle imkansız değil ancak bir topluluğu gerçekten kazanmak için kendi iddialarına daha fazla odaklanan daha ikna edici bir prodüksiyon gerektiriyor.
İguana Gecesi
25 Şubat’a kadar Manhattan’daki Pershing Square Signature Center’da; iguanaplaynyc.com. Süre: 2 saat 50 dakika.