Tarih Ara Sınavlarda Karaca Etkisi Hakkında Bize Ne Anlatabilir?
Yalnızca Times aboneleri için The Tilt haber bültenini okuyorsunuz. The Times’ın baş siyasi analisti Nate Cohn, en son siyasi verileri anlamlandırıyor. Bir Times aboneliği ile edinin
2018’de Topeka’da Yüksek Mahkeme’nin Brown v. Eğitim Kurulu kararının anısına bir duvar resminin açılışına katılan Kansas ileri gelenleri. Karar, ayrılmış okulların anayasaya aykırı olduğunu ilan etti. Duvar sanatçısı Michael Young en sağda duruyordu. Kredi… Mitchell Willetts/Associated Press
İki hafta önce, okuyuculara Yüksek Mahkeme’nin ara seçime giden Roe v. Wade davasını devirmesine iyi bir tarihsel benzetme düşünüp düşünemeyeceklerini sordum.
Bu alışılmadık bir durum: Mahkemenin Dobbs kararıyla, bir başkanın ilk dönemindeki en büyük politika başarısının keyfini çıkaran, iktidarı kaybetmiş partidir (GOP).
Pek çok güzel cevap aldık. Sadece birkaçını paylaşabildik, ancak geri bildirimlerin yorum bölümlerinde normalde okuduklarımdan çok daha iyi olduğunu söylemeliyim.
Dred Scott
Çeşitli medeni haklar atılımları ve gerilemeleriyle birçok karşılaştırma yapıldı. Siyahların vatandaşlık ayrıcalıklarına sahip olmadığına karar veren Yüksek Mahkeme’nin Dred Scott kararı, en sık alıntılanan analojilerden biri olarak sıralandı:
Burada çok şey var. Ancak Bay Hart’ın belirttiği gibi, önemli bir ayrım var: Dred Scott kararı, iktidardaki parti olan Demokratlar için bir politika zaferiydi.
Seçim analizinin dar bakış açısından, bu, Dobbs’un benzersiz olmasının gerçekten önemli bir parçası: Beyaz Saray’ı elinde tutmayan parti için ufuk açıcı bir politika zaferi.
2022 Ara Seçimlerinin Durumu
Ön seçimlerin sona ermesiyle her iki parti de odaklarını 8 Kasım’daki genel seçimlere kaydırıyor.
Kahverengi v. Tahta
Yelpazenin diğer ucunda, mahkemenin devlet okullarında ırk ayrımcılığının anayasaya aykırı olduğuna hükmeden Brown v. Board hakkındaki kararı da ortak bir karşılaştırma noktasıydı:
Brown kararının, iktidardan düşmüş parti için bir zafer olduğu için daha ilginç bir durumu var – hala belirsiz olsa da -. İki yorumcumuzun bize hatırlattığı gibi, Demokratlar hala Solid South’un partisi olsalar bile (en azından kongre seçimlerinde) bu zamana kadar medeni hakları benimsemeye yönelik önemli adımlar atmışlardı. Dwight Eisenhower beğense de beğenmese de (o sevmedi), Earl Warren başkan tarafından atandı.
Öte yandan, Brown, Dred Scott şöyle dursun, Dobbs kadar geniş bir halk muhalefeti yaratmadı. Brown sonrası bir ankette Gallup, mütevazı bir çoğunluğun (yüzde 54’e yüzde 41) kararı onayladığını tespit etti. Cumhuriyetçiler, Demokratların bu sefer yapmak istedikleri gibi, 1954’teki ara dönem kampanyasının merkezini Brown’a karşı koymadılar.
Yeniden Yapılanmanın Sonu
Bu beni şaşırttı.
Dred Scott ve Brown v. Board’dan farklı olarak, Yeniden Yapılanma’nın sonu, iktidardan düşmüş parti için tartışmasız bir şekilde ufuk açıcı bir politika zaferiydi. Garip bir şey – sonuçta başkan tarafından yapıldı. Ama kesinlikle bizim temel kriterlerimize uyuyor. Ve Bay Smith’in de belirttiği gibi, bu başka bir açıdan ilginç bir seçimdi: İktidardan çıkan parti 1878 ara seçimlerinde aslında sandalye kaybetti.
Bu benzetme hakkında sevilecek çok şey olsa da, bugün Demokratlar için bir emsal olarak benimseme konusunda beni duraklatan bir konu var: 1878 ara sınavı tam olarak Yeniden Yapılanmanın sonu ile ilgili değildi.
Dobbs veya Dred Scott’tan farklı olarak, Yeniden Yapılanma’nın sonu, sorunu büyük ölçüde (en azından beyaz seçmenler için) sona erdirmeye başladı. Cumhuriyetçiler İç Savaş’a bağlılıklarını artırmaya ve birkaç kez daha “kanlı gömleği sallamaya” çalışacaklardı, ancak Cumhuriyetçiler 1880’de Birlik generalini aday gösterseler bile, kendilerini yine de tarifeler hakkında konuşmaya ihtiyaç duydular.
Bunun yerine, 1878 seçimleri esas olarak ekonomiyle ilgiliydi. Ekonomi bir süredir bunalımdaydı ve işçi huzursuzluğu artıyordu. 1877’de Büyük Demiryolu grevi ülkeyi ayağa kaldırdı. Lise Amerikan tarihinden “Greenbacks”i hatırlarsanız, bu, sahneye ilk çıktıklarında seçimdi. Aslında, Temsilciler Meclisi’nde sandalye kazanan Demokratlar veya Cumhuriyetçiler değil, Greenback Partisi oldu.
Bay Smith’in argümanını göz önünde bulundurarak sonuçlara tekrar göz gezdirirken, Cumhuriyetçilerin Kuzey’de koltuk kazandığını belirteceğim.
Yeniden Yapılanmanın Başlangıcı
Bu ilginç bir tanesidir.
İtiraf etmeliyim ki, bu karşılaştırma başımı biraz ağrıttı, ama kesinlikle yanlış olduğu için değil, ama bir Demokrat olan Bay Johnson’ın Abraham Lincoln’ün ölümünden sonra cumhurbaşkanlığına yükselişi olağan yollardan bazılarını karıştırdığı için. bir başkanın ilk dönemini veya “iktidardaki partiyi” düşünmek.
Bir anlamda, Bay Johnson’ın başkanlığının kendisi parti için şaşırtıcı bir kazanç değil mi? gerekir güçten düşmüş olmak mı? Seçmenler başkan olarak bir Cumhuriyetçi seçerlerse ve bir Demokrat alırlarsa, bu Bay Biden’a oy vermek, Dobbs almak gibi bir şey değil mi?
Her neyse, evet, Bay Johnson başkandı ve sonunda Washington’daki politika değişikliğinin çoğunu Cumhuriyetçi Kongre yürüttü. Sağlam bir benzetme olduğu ölçüde, bugün Cumhuriyetçiler için iyi bir örnek: Cumhuriyetçi politika kazanımlarına rağmen, Demokratlar hala ara sınavlarda dövüldü.
Bazı yanıtlar uzunluk için düzenlendi.
Alıntıdır
Yalnızca Times aboneleri için The Tilt haber bültenini okuyorsunuz. The Times’ın baş siyasi analisti Nate Cohn, en son siyasi verileri anlamlandırıyor. Bir Times aboneliği ile edinin
2018’de Topeka’da Yüksek Mahkeme’nin Brown v. Eğitim Kurulu kararının anısına bir duvar resminin açılışına katılan Kansas ileri gelenleri. Karar, ayrılmış okulların anayasaya aykırı olduğunu ilan etti. Duvar sanatçısı Michael Young en sağda duruyordu. Kredi… Mitchell Willetts/Associated Press
İki hafta önce, okuyuculara Yüksek Mahkeme’nin ara seçime giden Roe v. Wade davasını devirmesine iyi bir tarihsel benzetme düşünüp düşünemeyeceklerini sordum.
Bu alışılmadık bir durum: Mahkemenin Dobbs kararıyla, bir başkanın ilk dönemindeki en büyük politika başarısının keyfini çıkaran, iktidarı kaybetmiş partidir (GOP).
Pek çok güzel cevap aldık. Sadece birkaçını paylaşabildik, ancak geri bildirimlerin yorum bölümlerinde normalde okuduklarımdan çok daha iyi olduğunu söylemeliyim.
Dred Scott
Çeşitli medeni haklar atılımları ve gerilemeleriyle birçok karşılaştırma yapıldı. Siyahların vatandaşlık ayrıcalıklarına sahip olmadığına karar veren Yüksek Mahkeme’nin Dred Scott kararı, en sık alıntılanan analojilerden biri olarak sıralandı:
Burada çok şey var. Ancak Bay Hart’ın belirttiği gibi, önemli bir ayrım var: Dred Scott kararı, iktidardaki parti olan Demokratlar için bir politika zaferiydi.
Seçim analizinin dar bakış açısından, bu, Dobbs’un benzersiz olmasının gerçekten önemli bir parçası: Beyaz Saray’ı elinde tutmayan parti için ufuk açıcı bir politika zaferi.
2022 Ara Seçimlerinin Durumu
Ön seçimlerin sona ermesiyle her iki parti de odaklarını 8 Kasım’daki genel seçimlere kaydırıyor.
- Suça Odaklanmak:Ara dönem kampanyasının son aşamasında, Cumhuriyetçiler suç oranlarıyla ilgili saldırılarını artırıyor, ancak Demokratlar geri adım atıyor.
- Pennsylvania Valisinin Yarışı: Trump destekli GOP adayı Doug Mastriano, çok fazla harcama yapıyor ve oylamada kötü bir yol izliyor. Ulusal Cumhuriyetçiler ona yardım etmek için çok az istek gösteriyorlar.
- Megastat GOP Rekabeti:Yeniden seçim tekliflerinin arka planında, Teksas Valisi Greg Abbott ve Florida Valisi Ron DeSantis, giderek daha yüksek bahisli bir tek adamlık yarışmasına kilitlendi.
- Para Arttırmak İçin Acele Edin:Senato Cumhuriyetçi adayları, Washington’daki lobicilerden nakit toplamak ve Demokrat rakipleriyle fon yaratma farklarını kapatmak için kampanya yolundan değerli zamanlarını alıyorlar.
Kahverengi v. Tahta
Yelpazenin diğer ucunda, mahkemenin devlet okullarında ırk ayrımcılığının anayasaya aykırı olduğuna hükmeden Brown v. Board hakkındaki kararı da ortak bir karşılaştırma noktasıydı:
Brown kararının, iktidardan düşmüş parti için bir zafer olduğu için daha ilginç bir durumu var – hala belirsiz olsa da -. İki yorumcumuzun bize hatırlattığı gibi, Demokratlar hala Solid South’un partisi olsalar bile (en azından kongre seçimlerinde) bu zamana kadar medeni hakları benimsemeye yönelik önemli adımlar atmışlardı. Dwight Eisenhower beğense de beğenmese de (o sevmedi), Earl Warren başkan tarafından atandı.
Öte yandan, Brown, Dred Scott şöyle dursun, Dobbs kadar geniş bir halk muhalefeti yaratmadı. Brown sonrası bir ankette Gallup, mütevazı bir çoğunluğun (yüzde 54’e yüzde 41) kararı onayladığını tespit etti. Cumhuriyetçiler, Demokratların bu sefer yapmak istedikleri gibi, 1954’teki ara dönem kampanyasının merkezini Brown’a karşı koymadılar.
Yeniden Yapılanmanın Sonu
Bu beni şaşırttı.
Dred Scott ve Brown v. Board’dan farklı olarak, Yeniden Yapılanma’nın sonu, iktidardan düşmüş parti için tartışmasız bir şekilde ufuk açıcı bir politika zaferiydi. Garip bir şey – sonuçta başkan tarafından yapıldı. Ama kesinlikle bizim temel kriterlerimize uyuyor. Ve Bay Smith’in de belirttiği gibi, bu başka bir açıdan ilginç bir seçimdi: İktidardan çıkan parti 1878 ara seçimlerinde aslında sandalye kaybetti.
Bu benzetme hakkında sevilecek çok şey olsa da, bugün Demokratlar için bir emsal olarak benimseme konusunda beni duraklatan bir konu var: 1878 ara sınavı tam olarak Yeniden Yapılanmanın sonu ile ilgili değildi.
Dobbs veya Dred Scott’tan farklı olarak, Yeniden Yapılanma’nın sonu, sorunu büyük ölçüde (en azından beyaz seçmenler için) sona erdirmeye başladı. Cumhuriyetçiler İç Savaş’a bağlılıklarını artırmaya ve birkaç kez daha “kanlı gömleği sallamaya” çalışacaklardı, ancak Cumhuriyetçiler 1880’de Birlik generalini aday gösterseler bile, kendilerini yine de tarifeler hakkında konuşmaya ihtiyaç duydular.
Bunun yerine, 1878 seçimleri esas olarak ekonomiyle ilgiliydi. Ekonomi bir süredir bunalımdaydı ve işçi huzursuzluğu artıyordu. 1877’de Büyük Demiryolu grevi ülkeyi ayağa kaldırdı. Lise Amerikan tarihinden “Greenbacks”i hatırlarsanız, bu, sahneye ilk çıktıklarında seçimdi. Aslında, Temsilciler Meclisi’nde sandalye kazanan Demokratlar veya Cumhuriyetçiler değil, Greenback Partisi oldu.
Bay Smith’in argümanını göz önünde bulundurarak sonuçlara tekrar göz gezdirirken, Cumhuriyetçilerin Kuzey’de koltuk kazandığını belirteceğim.
Yeniden Yapılanmanın Başlangıcı
Bu ilginç bir tanesidir.
İtiraf etmeliyim ki, bu karşılaştırma başımı biraz ağrıttı, ama kesinlikle yanlış olduğu için değil, ama bir Demokrat olan Bay Johnson’ın Abraham Lincoln’ün ölümünden sonra cumhurbaşkanlığına yükselişi olağan yollardan bazılarını karıştırdığı için. bir başkanın ilk dönemini veya “iktidardaki partiyi” düşünmek.
Bir anlamda, Bay Johnson’ın başkanlığının kendisi parti için şaşırtıcı bir kazanç değil mi? gerekir güçten düşmüş olmak mı? Seçmenler başkan olarak bir Cumhuriyetçi seçerlerse ve bir Demokrat alırlarsa, bu Bay Biden’a oy vermek, Dobbs almak gibi bir şey değil mi?
Her neyse, evet, Bay Johnson başkandı ve sonunda Washington’daki politika değişikliğinin çoğunu Cumhuriyetçi Kongre yürüttü. Sağlam bir benzetme olduğu ölçüde, bugün Cumhuriyetçiler için iyi bir örnek: Cumhuriyetçi politika kazanımlarına rağmen, Demokratlar hala ara sınavlarda dövüldü.
Bazı yanıtlar uzunluk için düzenlendi.
Alıntıdır