Bu, Louise’in ve hastanedeki diğer hastaların tartışmasız insanlığını yürüyen, konuşan fetüslerin – ve kısacası, görünmez, varsayımsal kadınların – duygusal, ateşli bir fantezisiyle yan yana getiren bu cüretkar, anlaşılır politik tiyatro çalışmasının kilit noktasıdır. sonsuza dek yaşamak...